Maand: december 2008

Gisteren kregen we een een pakket bezorgd, het was afkomstig van KPN en onze zoon zat er op te wachten. Zijn abonnement bij KPN was toe aan verlenging hij zou eventueel zijn contract kunnen verlengen en zo een nieuw toestel met korting krijgen. Overstappen naar een andere provider is meestal lonender want dan wordt een nieuw toestel nog meer gesubsidieerd.
Als je een contract sluit bij een neutrale winkel krijg je zelfs een toestel zonder sim lock. Maar in dit geval bevalt het oude toestel hem nog wel en dan is het handig om een sim-only abonnement af te sluiten. Je sluit een nieuw contract maar hoeft geen nieuw toestel.KPN wilde wel een handtekening van hem maar daar zou iemand voor langs komen. En zowaar kwam er een pakketdienst langs met een doos. In die doos zaten de contracten, Immers de oude Sim kan gewoon gebruikt worden. De doos was gevuld met luchtzakjes net alsof er een toestel in had gezeten. Duidelijk een geval van verspilling. Het contract had ook opgestuurd kunnen worden. Wat ons rest is een doos met gebakken lucht. Voor een normaal mens niet te volgen waarom dit zo moet.

Iedere keer als ik zoiets zie moet ik denken aan het verhaal van "the tragedy of the commons".  Ik ben bezig met een boek over de buurt waar ik ben opgegroeid. Niet dat ik het zelf schrijf, dat is al grotendeels al gedaan maar om te zorgen dat er een boek komt. Daarin word me duidelijk dat we vroeger ook gebruik maakten van commons alleen gebruikten we het woord Mandelig, het woord Meent wordt ook wel gebruikt, het zal vast niet exact hetzelfde zijn.  In de tijd waar het bij ons dorp om mandelig ging was bezit maar een relatief begrip. Er was veel armoe en men hielp elkaar bij werkzaamheden en oogst. Er was veel mandelig gebruik.
Door het beter verkavelen en in kaart brengen werd grond steeds meer persoonlijk bezit. De meent raakte uit de gratie want het werd steeds meer gebruikt als produktie grond en niet meer voor eigen gebruik. En de Meent was niet bedoeld voor gebruik als productiegrond. Je ziet het ook vaak bij kinderen die iets moeten delen, wie krijgt het grootste stuk van de taart? Niets nieuws onder de zon. In het geval van 2 kinderen is dit simpel op te lossen. De een snijdt de taart en de andere mag het stuk kiezen. Was het altijd maar zo simpel.
KPN zal er een goede reden voor hebben om een auto te laten rijden om een lege doos met plastic te laten bezorgen. Het zal goedkoper zijn in de procesgang of wat voor reden dan ook. Ze maken wel gebruik van een onevenredig deel uit de Meent die Aarde heet.

De afgelopen donderdag was er in het provinciehuis een bijeenkomst over goed doen als bedrijfsstrategie. Onder de titel “we zijn toch Sinterklaas niet” kwamen een aantal doorgroeiende ondernemers bij elkaar om ideeën uit te wisselen over maatschappelijk betrokken ondernemen. Nu is de provincie Groningen een groot voorstander van maatschappelijk ondernemen. Ik hoorde eens dat medewerkers van de provincie een aantal uren per week onder werktijd mogen besteden aan maatschappelijke projecten. Een prachtig voorbeeld.
Tijdens het voorstellingsrondje werd ons gevraagd welk deel van de omzet we schonken aan goede doelen. Later mocht dat ook een percentage van de tijd zijn. Daar gaat het volgens mij helemaal mis. Want het gaat helemaal niet om de meetbare dingen maar veel meer om je houding.
Maatschappelijk Betrokken Omdernemen gaat over je betrokkenheid bij de maatschappij, hoe diep zijn jouw wortels in de samenleving? Is 10 centimeter voldoende? Je voelt het al, door de vraag over tijd of geld te stellen sla je de plank mis.
Ik moest er aan denken toen ik gisteren mijn dorp uit reed en daar geconfronteerd werd met het planten van bomen. Deze bomen worden geplant in opdracht van de Provincie Groningen. Dezelfde provincie heeft dit voorjaar plotseling alle bomen aan de rechterzijde van de uitgaande weg van ons dorp omgezaagd. Niemand op het dorp wist ervan. Ik kreeg als bestuurslid van Dorpsbelangen er wel vragen over. Maar wij wisten van niks. Ook wisten we niet dat er nieuwe bomen weer gepoot zouden gaan worden. Tot ik 2 weken geleden opeens mensen met een busje met als opschrift “bomen verzorgings bedrijf”  (of zo iets) er op, bezig zag met paaltjes slaan. OK er zullen wel nieuwe bomen komen. En ja hoor afgelopen week was het zover. Alleen met een beetje meer overleg had het ons een beter gevoel gegeven. Ze hebben mijn E-mail. Begin dit jaar gingen we in overleg over een gevaarlijke straat in ons dorp met medewerkers van de provincie. Dit overleg was op hun verzoek. We hebben er navraag bij de buurt over gedaan, folders verspreid, voorstellen opgestuurd, nog maar een een herinneringsmail gestuurd. Maar nog steeds niks gehoord. Dan komt het maatschappelijk betrokken van de provincie wel in een bijzonder licht te staan.
Het is gemakkelijk er iemand er voor aan te nemen, een zaal beschikbaar te stellen en een inleider te regelen maar om echt bij de maatschappij betrokken te zijn is heel iets anders. Ik wil er graag met verantwoordelijken de discussie in een breder verband over aangaan.
Vanmiddag ben ik op uitnodiging van Rix even op bezoek geweest bij de stichting Transit. Rix is voorzitter van de stichting die opvang regelt voor dakloze vreemdelingen. Vrijwilligers die zich inzetten voor asielzoekers die zich rechtmatig bevinden in het voormalig Formule 1 hotel in Groningen. Het was een warme ontmoeting met mensen (op een toch erg gure middag). Een vreemde gewaarwording om ook dit stukje van onze maatschappij te zien. Heel goed dat het er is maar als alle organisaties een beetje oog hadden voor de problematiek dan zou het zeker niet zo hoeven. Dus een beetje meer maatschappelijk betrokkenheid. Hoeveel mensen werken er bij de Provincie? Met een fractie van de beschikbare uren (die nu toch nauwelijks worden gebruikt) is de stichting Trasit heel erg geholpen. En doet de provincie ook wat ze nastreven.