(Dit bericht staat ook op www.dsg.nl)
In mijn vorige weblog besteedde ik aandacht aan de nog 1100 werkzoekende ICT-ers. Die bijdrage leidde ertoe dat radio Noord er aandacht aan besteedde. Het blijkt lastig te zijn voor niet ICT-ers te begrijpen hoe de branche in elkaar steekt. Er kwam een prikkelende reactie van Tom Jansen op mijn weblog waar ik wel dingen in herkende.
Er kan vanuit verschillende gezichtspunten naar de groep werkzoekendengekeken worden. Allereerst vanuit de kennis die nog op de bank zit. Wat
dat betreft stond er een leuk artikel in het Dagblad van het Noorden waar Rene Paas werd geciteerd. Strekking van het verhaal: hoezo ruimere ontslagmogelijkheden en langer doorwerken? Eerst maar eens de reservebank leeg!
Iemand anders zag vooral de commerciële mogelijkheden. Stel je voor, je zet een project op, schoolt een groep van 20 ICT-ers om of bij en je kunt een groep van 20 mensen met een opslag van € 20,- per uur wegzetten. Kijk eens hoe snel je dan binnenloopt. Een derde reactie was om een service centrum op te zetten voor het MKB met ICT problemen en vragen. De werkzoekenden kunnen dan via een laagdrempelige manier weer ervaring opdoen en het MKB is er ook mee geholpen.
3 totaal verschillende reacties op de problematiek
Maar om even verder op de reactie van Tom Jansen in te gaan. Ja ik herken dat er in grote bedrijven gestuurd wordt op cijfers en financiën. Daar heb ik ook al een eerder over geschreven in een bijdrage van 17 juni 2005 onder de titel Intensieve Menshouderij. en die van een week later gaat er nog verder op in.
In de begindagen van mijn ICT loopbaan verbaasde ik me over de hoge tarieven die voor sommige IT-ers moest worden betaald. Er was een afdeling waar 4 Baan specialisten zaten voor een tarief van 400 gulden per uur en dat al voor langere tijd. Er zat geen enkele relatie tussen het tarief en de prestatie. In de huizenhandel is er een uitdrukking: “het is niet een gek die het hoge bedrag vraagt, maar de gek die het hoge bedrag ervoor betaalt�. Schaarste maakt dat er hoge bedragen worden betaald.
Maar Tom heeft absoluut gelijk dat de branche zelf moet zorgen voor goede doorstroom mogelijkheden en scholing. Dat begint bij een goede
aansluiting met het regulier onderwijs maar ook daarna scholing op de werkvloer. Met dat laatste kunnen bedrijven zich onderscheiden en zo
aantrekkelijk worden op de arbeidsmarkt. Want er is een categorie werknemers die er voor kiest om een trucje te doen tegen een goede
betaling. Maar er is ook een categorie die kiest voor goede ontplooiingsmogelijkheden. En met de schaarste op de arbeidsmarkt
kunnen werknemers in toenemende mate kiezen voor een bedrijf die bij hun past.
Blijft natuurlijk de problematiek van ICT-ers die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt zoals dat zo mooi heet. Daar zijn verschillende belanghebbenden: de overheid die de huidige uitkering betaald, de bedrijven die mogelijk baat hebben bij deze stille reserve en de
scholingsinstituten die aan om- en bijscholing kunnen doen. Een mooie opdracht om de voorspelling van Tom te weerleggen dat er volgend jaar
nog 1100 mensen werkzoekend zijn. Maar ik deel zijn mening dat als we niets doen de groep nauwelijks zal afnemen.
Halverwege december kreeg ik een overzicht van niet werkende werkzoekenden in de ICT. Tot mijn verbazing zijn er nog steeds ruim 1100 mensen werkzoekend. .Dat aantal was vorig jaar ongeveer net zo hoog. Als ik kijk naar de onderverdeling dan valt ogenblikkelijk op dat het overgrote deel valt in Fase 3.
Nu moest ik ook even de juiste definitie opzoeken van de fasen. Fase 1 heeft bij registratie geen afstand tot de arbeidsmarkt, fase 2; 6 maanden, fase 3 een jaar en fase 4; 2 jaar. Populair gezegd fase 1 heeft zo weer een baan, fase 2 na een half jaar en fase 3 na één jaar.
Nu hoor ik regelmatig van bedrijven: fase 3 hoef je niet naar te kijken want als je na een jaar nog geen werk hebt in de ICT dan is er iets mee. Ook was er een opmerking, voor de ICT geldt eigenlijk fase 2 is fase 3 oftewel als je er een half jaar uit geweest bent telt dat in de ICT eigenlijk als 1 jaar want de ontwikkelingen gaan zo snel.
Persoonlijk vind ik dat de ICT sector iets zorgvuldiger om kan gaan met deze stille reserves. Waarschijnlijk klopt het dat de mensen die nu wat langer werkzoekend zijn wat lastiger inpasbaar zijn. Maar de schaarste neemt toe en niet alleen in de ICT. Laatst hoorde ik de opmerking dat we als sector moeten concurreren met sectoren als financieel of juridisch. Iemand die een loopbaan kiest als jurist is dus verloren voor de ICT sector. Dat fenomeen zal door de vergrijzing alleen maar toenemen was de voorspelling.
Een jaar geleden hebben we al een kleine proef gehouden met 16 kandidaten om hun beter in kaart te brengen en vervolgens een aantal mensen uit de sector te vragen een uitspraak te krijgen over de potentie. De resultaten vielen tegen want de bedrijven waren wel geïnteresseerd in de goede kandidaten maar wilden geen energie stoppen in de rest. En dat was juist de bedoeling van het traject. Inmiddels zijn we een jaar verder. Ik merk dat er een toenemende belangstelling is voor een aanpak waarbij al de ruim 1100 kandidaten goed in beeld worden gebracht. Maar dan wel op een wijze waar de bedrijven goed zicht krijgen op de kandidaat. Maar ook dat de kandidaat beter zicht krijgt op het eigen perspectief voor een baan in de ICT.
De afgelopen woensdag hadden we de laatste ICT Platformbijeenkomst van het jaar. Deze keer met een korte terugblik, een vooruitblik en ruim aandacht voor de Europese innovatieprogramma’s. Deze week werden de Work Programs gepubliceerd door de EU. Tijdens de bijeenkomst werd terug gekeken op Helsinki door Egon van der Veer. TNO gaat met de IJkdijk een serieuze poging ondernemen om te participeren in een kaderprogramma.
Matthias Brucke. Matthias was al vaker in Groningen te gast en hij komt hier graag. Matthias werkt bij Offis in Oldenburg en zij participeren in een aantal kaderprogramma’s. Ze trekken een aantal van deze trajecten en willen ook graag Groningen meenemen. Vooral de wireless plannen spreken erg tot de verbeelding. 5 Januari ben ik in Oldenburg te gast om een en ander te bespreken.
In het workprogram zag ik aandacht voor “Digital libraries and Content”, een leuke mogelijkheid voor de RUG om met Alfa Informatica mee te doen. “Cognitive systems, interaction and robotics” is iets voor Kunstmatige Intelligentie. De wireless plannen zouden kunnen worden ingebracht in living labs en dit is maar een eerste verkenning. De komende maanden worden de oproepen gedaan in zogenaamde “Call for Proposals”. Er is nog tijd om partners te vinden. Het meest voor de hand ligt samenwerking met Oldenburg. Zoals opgemerkt werd door iemand van de Universiteit: “de dichtstbijzijnde universiteit voor Groningen”. Een uurtje rijden vanaf Groningen, in die tijd kan je tegenwoordig niet eens meer in Zwolle komen.
De borrel achteraf was weer als vanouds. Ik heb veel leuke mensen gesproken. De plannen van het ICT platform voor de arbeidsmarkt aanpak trekken ook veel belangstelling. Veel uitdagingen dus voor het komende jaar, maar eerst is er het kerstreces.
Prettige feestdagen.
Vanmiddag hadden we een brainstorm met een kleine groep over de mogelijkheden van Google Earth. Een onderwerp wat na de vakantie erg in de belangstelling stond. De inleiding van Remco Kouwenhove gaf een mooi overzicht van wat er allemaal bedacht en mogelijk is met deze toepassing van Google. Remco heeft zich de afgelopen tijd verdiept in de materie en mag wat mij betreft een specialist op Google Earth gebied genoemd worden. Hij weet goed wat er speelt en kan er ook boeiend over vertellen. Hij heeft sinds er ook een site over opgezet www.nederkaart.nl . Een van de leukste voorbeelden is sinds kort te zien: www.treinvizier.nl Hierop zijn de actuele posities van treinen te zien, voorlopig nog op basis van de dienstregeling, verrijkt met de vertragingen. Het wordt pas echt leuk denk ik als de actuele locatie te zien is aan de hand van de GPS coördinaten.
De voorbeelden vlogen door de ruimte en voor veel aanwezigen was er veel nieuws te zien. Als we alle ideeën kunnen realiseren die gisteren naar voren kwamen, dan gaan we zeker Groningen op de kaart zetten. Een paar voorbeelden: gebruik Google Earth om het Forum te laten zien, breng alle uitgaansgelegenheden op Google Earth in kaart, breng alle creatievelingen in de stad in kaart, zorg voor het ontsluiten van beeldmateriaal via Goolge Earth, daag studenten uit om iets te doen met Google Earth enz.
Zoveel kennis in de zaal en dan hoorde ik vandaag weer iets nieuws: grote bedrijven verven het logo op het plat dak zodat deze goed te zien zijn op Google Earth. De volgende stap is natuurlijk als je weet waneer de foto’s genomen worden voor Google Earth je met grote letter op het strand een boodschap zet, of een boer die patronen ploegt, maait of zaait op het land.
De tijd vloog gisteren voorbij. Ik kijk uit naar een volgende bijeenkomst dan met als onderwerp wat kan je met second life. Hoe kunnen we binnen second life het noorden goed profileren. Hopelijk hebben we dan ook wat voorbeelden van Google Earth uit noord Nederland. Remco verteld over een relatief kleine plaats in Canada waar veel vernieuwen vandaan komen. De oorzaak is dat daar een universiteit zit die de studenten hebben uitgedaagd. Die uitdaging ligt hier ook, we moeten nog wel een goede beloning verzinnen: een gratis avond stappen, een studiereis naar Silicon Valley of een geldbedrag.
De afgelopen vrijdag was er het zorgcongres. Hoewel veel van de onderwerpen niet echt aansluiten bij mijn belevingswereld waren er toch een paar dingen die me opvielen. Er komen in snel tempo spullen op de markt waardoor zorg op afstand gemakkelijker wordt. Camera’s, sensoren en videoverbindingen, er is al heel veel. Dat zal ook moeten want de komende jaren zal de werkgelegenheid in de zorg sterk toenemen. Zo sterk zelfs dat als de trend zich zo doorzet over 40 jaar de helft van de mensen in Noord Nederland in de zorg zal werken. Een van de inleiders had echter de volgende vergelijking: In de jaren 20 van de vorige eeuw werd telefonie zo populair dat het aantal operators (om met de hand door te verbinden) sterk toenam. Zelfs zo erg dat men inschatte dat er na 50 jaar de gehele beroepsbevolking als operator aan de slag kon. Nu kwam er een ontwikkeling dat door de automatische centrales de operators overbodig werden. De klant kon zelf de verbinding leggen. Daarna kwam er een sterke opkomst van typistes ook die werden overbodig want door de komst van de PC werd de tekst direct ingevoerd. Bij veel gemeenten en overheidsinstellingen vervallen banen doordat burgers zelf rechtstreeks de mutaties invoeren. Vanmorgen heb ik de meterstand van het water doorgegeven via Internet. Dat scheelt meteropnemers. Het overmaken van geld gebeurt ook al lang niet meer aan het loket van een bank. Eerst was er de overschrijvingskaart die gewoon op de bus ging, later kwam telebankieren en tegenwoordig is er geen bank meer die de dienst internetbankieren niet heeft. De klant moet steeds meer zelf doen. De inleider kwam vrijdag dan ook met de suggestie dat er in de zorg op den duur ook gewerkt gaat worden met zelfzorg. Ik denk dat hij gelijk heeft. Alleen zou ik niet weten hoe dat met verpleging zou moeten.
Er zaten wel meer leuke dingen in zijn presentatie zoals de opmerking dat het grootste deel van de wereld meer op Noord Nederland lijkt dan op de randstad.
Hij had ook een overzicht van reistijden in Noord Nederland naar een ziekenhuis. (binnen de 25 minuten volgens mij) Maar dat in Noord Nederland lang niet iedereen de kosten kan opbrengen. Daar moest ik even denken aan het gebied in Afrika waar ik 2 jaar geleden was. 50 kilometer van een ziekhuis over zandwegen. Waar wij waren, stond wel een ambulance, deze was geschonken. Alleen was de ambulance nog nooit uitgereden want niemand van de plaatselijke bevolking kan de diesel betalen. Zo erg is het in Noord Nederland nog lang niet.
Terug naar zorg en ICT. Ik denk dat er in de zorg heel veel meer kan dat wat nu het geval is. Om het patiënten dossier te automatiseren is een fluitje van een cent. Er zijn volgens mij voorbeelden van projecten die vele malen complexer zijn. Om bedrijven in ketens te laten werken is niet uniek en dat gebeurt op grote schaal. Al sinds jaren is supply chain management een begrip. In de zorg lukt dat maar niet. Het lijkt wel een beetje op de 4wheel-drive ambulance in Afrika. Er zijn perfecte hulpmiddelen alleen wordt er te weinig gebruik van gemaakt.