Categorie: Uncategorized

Gek wordt ik er van. Denk je dat we alle adressen inmiddels wel hebben aangepast komt er toch nog een stapel met folders, flyers, magazines andere onzin op het oude adres. De nieuwe bewoners hebben er nog niet veel last van want TNT stickert het nog steeds keurig maar ergens eind dit jaar is dat afgelopen en ik ben bang dat we dan nog lang niet alles hebben aangepast. Want wat we nu nog onaangepast binnenkrijgen, zou spam zijn als het mail was. Wel keurig op ons naam maar ontstaan door ergens een visitekaartje achter te hebben gelaten.En dan merk je pas hoe treurig het is gesteld met de doorsnee sites. Bij heel veel sites is het een zoektocht om je adreswijziging door te geven. OK dan maar een standaard mail naar het info adres.

Daar ligt volgens mij een kans. Ontwerp een Icoon maak dat niet te moeilijk. (Ik heb alvast een voorbeeld gemaakt). Plaats dat op de site en zorg dat de bezoeker informatie krijgt waarmee hij of zij de informatie kan wijzigen. Ik weet het, dat is net even te simpel gedacht. Want een klant kan op heel veel manieren geregistreerd staan. In Nederland lijkt me dat vrij simpel postcode en huisnummer zijn uniek. Dus in de simpelste vorm is dus Pietje Puk verhuist van 1234AB 10, naar 6789YZ nummer 68.Klik maar eens op het plaatje hierboven. Het geheel is binnen een half uur gemaakt. Dat is er ook wel aan te zien 🙂 Natuurlijk moet er nog iets langer over nagedacht worden, een controle dat de persoon is die hij is, bijvoorbeeld door een bevestiging te sturen. Maar dat is ook nodig als ik het telefonisch doorgeef of het stuur via het info@ mailadres.

Natuurlijk wil een bedrijf het beter aangereikt krijgen, het liefst zonder tussenkomst van menselijk handelen. Maar zoals het nu is, zijn bedrijven wel erg narcistisch. Heel veel bla bla over wat ze zijn wat ze doen. Maar simpel een pagina waar bezoekers simpele dingen als een adreswijziging doorgeven is er vaak niet. Laat staan een call me knop.

Het blijft een leuk mopper onderwerp bereikbaarheid van bedrijven. Laatst moest ik iets wijzigen bij Ziggo. Die zijn voor mij kampioen voice response gebruik. Je weet wel: Hebt u vragen over uw abonnement: toets 1. Hebt u een vraag over de werking: toets 2. enz Ik heb een teller in mijn toestel die bijhoudt hoelang ik aan het kiezen ben. Bij Ziggo was dat 4 minuten tot ik hoorde: U wordt zo spoedig mogelijk doorverbonden met een van onze medewerkers. Tussendoor kreeg ik steeds de hint dat ik meer informatie kon krijgen op www.ziggo.nl. Blijkbaar komt niemand daar op het idee dat het wel eens zou kunnen gaan over een internet storing. Dan wordt die boodschap pas echt belachelijk.

Na 42 minuten kreeg ik iemand aan de lijn die me vertelde dat ze een systeemstoring hadden en of hij mij mocht terug bellen. Nu 2 weken later is dat nog steeds niet het geval. Ik stop maar met wachten want ik denk niet dat ze nog bellen.

In het kader van netwerken was ik de afgelopen woensdag bij de Open Coffee Club Groningen. Deze bijeenkomst is iedere eerste woensdag van de maand van half 10 tot half 12 en dan op wisselende locaties. Deze keer was het in de Remonstrantse Kerk. Het was er erg druk, veel mensen die elkaar veel te vertellen hadden. De afgelopen woensdag was het voor de 19e keer. Ik zal niet zeggen dat het gelijk mijn laatste keer was maar in mijn vorige Blog schreef ik dat het in de Skybox in de Euroborg het net niet is. De Open Coffee Club in Groningen is het ook niet echt voor mij. Ik betrapte me erop dat ik onrustig was, veel mensen zag die ik al ken. Met als gevolg dat mijn ogen steeds afdwaalden naar al die mensen. Echt rustig met iemand praten was er niet bij. Voor mijn gevoel echt een kwestie van zien en gezien worden. Maar ik kan me goed voorstellen dat het echt in een behoefte voorziet. Ik kan het je aanraden als je veel contacten zoekt. Er zijn mensen die proberen iedereen in kaart te krijgen getuige de oproep op de linkedingroep "Op de OCC is het altijd zo gezellig, dat het voor mij niet mogelijk is met iedereen kennis te maken. Misschien is het een idee om hier een korte pitch te plaatsen in 3 regels, zodat we misschien van tevoren al ontmoetingen kunnen afspreken met iemand met dezelfde interesses of raakvlakken?" Het is gelijk de populairste discussie binnen die groep: wie ben je en wat doe je?

Misschien komt het door mijn leeftijd en mijn instelling maar als het nodig is dat ik iemand moet spreken om wat voor reden dan ook dat komt dat toch wel. Soms geholpen door een kennis, soms door een opdracht of gewoon omdat je in contact komt omdat iemand 50 cent wil lenen.

Het  was vast geen toeval dat het Netwerk Noorderlicht een dag later was. Ook heel erg druk bezocht maar minder hieper de pieper. Het Netwerk Noorderlicht is een groep zelfstandige ondernemers (ZZP-ers) met name uit het noorden van Nederland die op regelmatige basis bij elkaar te komen, om te netwerken, kennis te vergaren, en ook om gewoon gezellig samen te zijn. (bron www.netwerknoorderlicht.nl) Over het algemeen zijn de deelnemers organisatie adviseurs, tekstschrijvers, interim professionals of ICT-ers. Er is vaak een lezing (soms een noodzakelijk kwaad) , of een themabijeenkomst en daarna een hapje eten in een leuke setting
Een totaal andere sfeer, aandacht voor elkaar en ik betrap me erop dat ik die keren die ik geweest ben eigenlijk maar 2 of 3 personen sprak. Om in de termen van de Open Coffeeclub te spreken “Netwerken zoals Netwerken bedoeld is”. Een mooi voorbeeld: de afgelopen donderdag sprak ik met 2 mensen op Netwerk Noorderlicht die ik al een paar keer tegen was gekomen maar nooit rustig had gesproken. Dat gebeurde afgelopen donderdag We hadden het niet echt afgesproken maar zochten elkaar spontaan even op. Jammer voor al die andere Netwerk Noorderlichters dat ik ze een leuk gesprekspartner heb onthouden maar ik weet zeker dat die anderen zich ook hebben vermaakt. Ik sprak iemand die er voor het eerst was en die had zich vanaf het allereerste moment op zijn gemak had gevoeld wat hemzelf verbaasde.

 Soms heb je dingen die je altijd bij zullen blijven. Ik was nog maar net voorzitter van het ICT Platform toen ik de vraag kreeg: Wil je wel met Wubbo Ockels praten. Wat een vraag, natuurlijk! Het is meer de vraag of Wubbo wel met Jan Hut wil praten. Het bleek dat hij in Groningen was en een uurtje over had. Het bleek ook nog op zijn verjaardag te zijn dus de datum is eenvoudig te achterhalen, 28 maart 2003. Het was een leuk gesprek en Wubbo was vol van zijn plan rond de laddermolen en hij was op zoek naar sponsoren. We nodigden hem uit om zijn verhaal eens te doen op een ICT Platform bijeenkomst. dat deed hij later ook.

In datzelfde gesprek gaf hij aan een droom te hebben van een duurzaam zeilschip waar hij de wereld mee over wilde zeilen. Die wens had hij al sinds zijn ruimte reis waar hij onze kleine kwetsbare planeet had bewonderd. Ooit wilde hij veel van die plekken bezoeken met een zeilschip die duurzaam zou moeten zijn. Een dag zeilen moest voldoende energie opleveren voor een maand leven. Hij was er al een poosje mee bezig en stond voor de keus waar het schip gemaakt moest worden. Wilma Haket was bij het gesprek en ze opperde om het schip in Groningen te laten maken. Ze wist Wubbo te overtuigen om de Groninger bedrijven Marvis Jachtbouw en No Limit Ships te bezoeken. 

Dat bezoek was op 5 juli 2003 de dag na een bijeenkomst van Het ICT Platform en ook de dag dat het varend erfgoed in Groningen lag. We haalden Wubbo van de trein en brachten hem naar Marvis Jachtbouw waar hij gelijk met Bert van Kalsbeek de computer in dook om ontwerpen te bekijken. Er volgde een boeiende discussie over wand diktes, belijning en spant afstanden. Even later op de werf was Wubbo zichtbaar onder de indruk van de werkwijze en aanpak. In de auto op weg naar No Limit Ship aan de Friesestraatweg was hij er vol van want hij zocht geen groot gerenommeerd bedrijf maar een klein bedrijf (of bedrijven) met passie en deskundigheid om zijn droom te realiseren. Hij wilde zelf zich met de productie kunnen bemoeien. 

Later op de dag bezochten we No Limit Ships en daar werden we gastvrij ontvangen door Piet Wieringa en Albert Keizer. Ik herinner me dat de mannen het jammer vonden dat ze niet een afgebouwd schip hadden liggen. Ze waren op dat moment wel bezig met een af te bouwen. Mooier hadden ze het niet kunnen regelen want Wubbo kroop op handen en voeten door het half afgebouwde schip. Ook hier een gesprek vol techniek hier vooral over energie opwekking en bediening.

Terug in de auto vertelde Wubbo dat hij er wel uit was en dat de Ecolution in Groningen gebouwd zou gaan worden. Op de spiegel zou Groningen komen te staan. De mannen van Marvis en No Limit vertelden me later dat ze het zich nauwelijks konden voorstellen dat zij zo’n project zouden mogen realiseren.

7 jaar later is de Ecolution afgelopen vrijdag gedoopt. Wubbo zijn droom werd waarheid. Als ik het goed heb begrepen zijn veel van zijn wensen gerealiseerd. Mooi om te zien dat Bert, Piet en Albert vol trots deelden in de feestvreugde. Toevallig was ik in de buurt dus heb ik aan de overkant het mogen bekijken, de afvaart bij No-limits onderweg in het Reitdiep en de aankomst bij de Hunze.

Er is veel gebeurd sinds die eerste gesprekken maar mooi dat de 4 mannen (natuurlijk met nog heel veel anderen) de droom hebben kunnen realiseren.