Blog van Jan Hut

Hoe origineel kan je zijn? Soms hoor je een verhaal zie je een presentatie waarvan je denkt: precies, zo is het. Zo denk ik er ook over en hoewel ik het niet zo goed onder woorden kan brengen het is precies zoals ik er ook over denk. Natuurlijk gebruik ik dat dan later in mijn eigen verhalen, maar orgineel?

Zo stuitte ik op een site van TED (Technology, Entertainment and Design). Een jaarlijkse bijeenkomst in Montreal waarvan de laatste tijd presentaties online zijn gezet. Ik kwam op de site via het volgen van wat gedachten spinsels van iemand op Twitter. (zie mijn post van 30 maart). Volgens mij is het daarom alleen al leuk om een poos op twitter te surfen. Ik zag dat Adam Curry ook twittert. Nou ja hij laat het iemand doen en die riep zo nu en dan dat Adam ieder moment ook ging twitteren.Je weet natuurlijk nooit of Adam het zelf ook doet maar twitter werkt pas echt als je je er in stort volgens mij. En niet er even achter gaat zitten (zoals ik het ook doe)

Terug naar TED, ik kwam terecht bij de presentatie “Rise of the amateur professional” van Charles Leadbeater
http://www.ted.com/index.php/talks/view/id/63. Prachtig, het geeft weer dat de wereld bestaat uit twee kampen. De gesloten wereld waar grote bedrijven proberen te beschermen wat ze hebben en de open wereld. Echte innovatie komt nooit van grote bedrijven want die zullen eerder proberen de bestaande markt te vergroten bij bestaande klanten met bekende producten en diensten. Dus meer het vergroten dan nieuwe werelden betreden. Dat is domein voor de open wereld. Ik moest er gisteren aan denken toen ik de pogingen van Microsoft zag om met web 2.0 technieken communities  te ondersteunen. Daar werden  nieuwigheden  aangekondigd die al een poos in de opensource wereld worden gebruikt. In een Microsoft omgeving werkt het nog maar mondjesmaat. Op zich ook verklaarbaar want het moet in een zakelijke omgeving anders presteren dan in een open experimentele wereld.

In ge-institutionele bedrijven zijn alle functies belegd in functies. Heeft iedereen een taak die beschreven is. In de open wereld bestaat er geen formele organisatie maar worden dingen gedaan door een groep die is ontstaan. Een groep gevormd door professionele amateurs.
Wat zou het mooi zijn om niet alleen deze aanpak toe te passen op innovatie maar ook met maatschappelijke vraagstukken. Er liggen een paar: voorkoming van de digitale kloof, breedband ontsluiting voor iedereen, beter benutten van arbeidspotentieel (iedereen weer aan het werk), voorkomen van drop-outs, etc. Waarschijnlijk zijn er prima oplossingen alleen zal de gesloten wereld er alles aan doen om duidelijk te maken dat het niet kan of mag. Tenminste volgens Charles Leadbeater.
Om het met een voorbeeld duidelijk te maken. Een kennis van mij heeft een leidinggevende positie bij een overheidsorganisatie. Hij wilde graag een weblog om intern dingen aan te kunnen kaarten. De vraag werd neergelegd bij de IT afdeling. Nu 5 weken later is het nog niet mogelijk. Veel tegenwerpingen en bezwaren. Extern was het een fluitje van een cent geweest om een weblog te maken zonder hulp. En met wat hulp zelfs een eigen domein met daarop een eigen weblog met waarschijnlijk veel meer functionaliteit en web 2.0 toepassingen dan intern ooit zou kunnen (of mogen).

Het is een bekend fenomeen dat als de economie aantrekt, mensen eerder van baan verwisselen. Ik hoor vaak om me heen dat het personeelsverloop op dit moment hoog is. Ik kom zo nu en dan mensen tegen die me een visitekaartje geven van een ander bedrijf dan daar waar ze tot voor kort werkten. Ik zie bekende gezichten nu opeens collega van me worden of collega’s die afscheid nemen.
Het doet me erg denken aan het begin van het ICT Platform. Ook toen hopten mensen van het ene ICT bedrijf naar het andere. Toen werd het initiatief genomen om campagnes in het westen op te zetten om schaars IT talent naar het noorden te lokken. De beschilderde tram in Amsterdam was een goede vondst. Groningen heeft IT op de rail gezet… Wegwezen hier”. Daarna was er de campagne “Kies voor jezelf, kies voor IT in Groningen.
Er gaan al weer stemmen op om weer zo’n campagne op te zetten. Inmiddels is er wel het een en ander veranderd. De sector is volwassener is geworden, de sterkten van de noordelijke IT worden steeds duidelijker. Rond de 10.000 IT-ers op hoog nieveau, grote bedrijven, kleine innovatieve bedrijven, Lofar met Stella, de snelle computer bij de RUG, de bundeling van de IT studies op de RUG, Google die in de regio aanwezig is (een beetje een publiek geheim maar ze hebben vacatures in Groningen), de datahotels van TCN SIG, de mediacentrale. Een levende IT scene met bijvoorbeeld een goed bezocht ICT café (daar kom ik eigenlijk te weinig), de GnIX, draadloos Groningen, glasvezelringen in de provincie. En dat is nog maar een willekeurige opsomming.
Het is een voorrecht om de regio te mogen promoten. Nu ben ik noordeling van geboorte en nooit weggeweest dus ik hoef me niet in de noordeling in te leven want ik ben het. In mijn loopbaan ben ik een aantal keren (hardhandig) aangepakt om niet te bescheiden te zijn. Complimenten ontvangen heb ik moeten leren. En trots zijn was ook niet geweldig ontwikkeld. Iets wat ik ook wel herken in de ICT sector. “Doe maar gewoon” is vaak het motto.
Dat een gemeend compliment op zijn tijd wonderen kan verrichten bleek me deze week. Ik kreeg een telefoontje van iemand die me wilde spreken. Toen ik hem ontmoette gaf hij me een doosje bonbons. Als dank voor alles wat ik voor de (IT) regio heb gedaan. Hij was mee geweest naar de Cebit en had mensen negatief over mij en het ICT Platform horen praten. Dat vond hij zo onterecht dat hij een gebaar op zijn plaats vond. Een gebaar uit onverwachte hoek (ik kende hem wel maar ook niet meer dan dat).
Dat kleine welgemeende gebaar overrompelde me volledig. Daar kan geen salarisverhoging tegenop. Verderop in de week trof ik 2 dames die erg veel hadden gehad aan een presentatie die ik had gegeven over de ICT sector en een klein uur later 2 mensen die erg veel hadden gehad aan de bijeenkomst over Intellectueel Eigendom.
Gerrit Visser stuurde me een link die wel iets met het bovenstaande te maken heeft. http://computerservicesantamonica.blogspot.com/2007/03/service-leadership-creating-bulging.html Gerrit, bedankt voor de tip. Het is me een voorrecht om deze rol te mogen vervullen.
En om even op het begin terug te komen, om mensen te binden aan een organisatie (of regio) hoeft niet veel te kosten. Een compliment op z’n tijd een klein gebaar kan echt het verschil maken. En zoals ik gisteren hoorde het behouden van mensen kost maar een fractie van het nieuw werven van personeel.