Menu Sluiten

Categorie: Uncategorized

Het einde van Linkedin

1 reactie

Er is een beweging op linkedin om als je lid bent van een groep ook je gelijk maar te verbinden met alle andere groepsleden.  Er zijn steevast mensen die de oproep doen: Als je reageert op deze "discussie" geef je daarmee aan dat je openstaat voor uitnodigingen van andere leden van deze groep, ook als je deze leden (nog) niet persoonlijk kent!  Op zich lijkt dit een mooie actie want door in zo'n groep te gaan zitten heb je opeens een hoop connecties.

Maar het is een niet zoals het ooit bedoeld was. Linked in ging er altijd vanuit dat je met elkaar connect als je elkaar kent. Het principe van elkaar aanbevelen is hier een mooi voorbeeld van. Je beveelt geen wildvreemde aan.

Sterker nog als je te vaak een uitnodiging verstuurde aan iemand die weigerde werd je geblokkeerd. Het schijnt dat Linkedin dat deed na 6 afwijzingen. Nu is er dus het hek van de dam. Je opent een groep en vraagt iedereen iedereen te accepteren.  Linkedin is dus een site met CV's aan het worden  en al die linken zeggen dus helemaal niet meer. Het groeit toe naar een twitter omgeving waar mensen met duizenden anderen verbonden kunnen worden. Het connecten met iemand is ook al verweven met Follow. Ik kan iemand in een groep blijkbaar volgen zonder dat ik met hem of haar verbonden ben. Ik kan het langzamerhand niet meer volgen want kan ik ook ergens zien wie mij volgt (zoals bij twitter)?

Waar is de tijd gebleven dat ik kon zien wie het met wie deed in het echte leven 🙂 Voor mijn gevoel is daarmee ook de kracht van Linkedin verdwenen. Ik hoor de laatste tijd steeds meer mensen positief over Plaxo. Want Plaxo heeft het over adressbook for life. En dat is net wat ik zoek. Vaak zie ik daar ook de verjaardagen staan. Leuk want ik krijg een seintje als iemand jarig wordt en zo nu en dan stuur ik een kaartje. Niet naar iedereen maar juist naar die mensen die langzamerhand buiten beeld raken en waar ik even wil laten weten dat ze nog niet uit mijn geheugen zijn. Naar iemand die ik ken maar meer ook niet een kaartje sturen lijkt me niet zo handig. 

Ik zoek dus een omgeving waar ik mijn kennissen kan vinden. Niet mijn vrienden want die kom ik in het echte leven wel tegen. Nee juist die mensen die ik graag nog wel eens wil spreken en dat hoeft niet vandaag of morgen. Dat mag ook volgend jaar, of als ik hem of haar wil ontmoeten moet dat 1 klik verwijderd zijn. Linkedin is steeds minder die omgeving. 

Manager als psychopaat: doe de test!!

0 reacties

De afgelopen periode was er er een discussie over de naam ZZP-er. Het is een wat onduidelijke naamgeving en er worden meerdere termen gebruikt: zelfstandige zonder personeel, freelancers en flexibele arbeidskrachten. Een aantal mensen pleit voor Zelfstandige Ondernemer. En dat laatste stuit weer op verzet bij anderen die de ZZP-er geen echte ondernemer vinden. Ik trof ergens een artikel aan waar de schrijver het wel erg bont maakt. Letterlijk staat er "Zo beschouwd is de zzp'er een werknemer die in dienst is bij zichzelf." En de Ondernemer die streeft erna anderen voor zich te laten werken, zichzelf overbodig te maken. Een wel erg bekrompen opvatting. Ik denk dat het merendeel van de ondernemers zich hier niet in kan vinden.

Hoewel…. want bij mijn oude baas KPN is er net een wisseling van de wacht geweest en daar nam Scheepbouwer afscheid. In in mijn ogen staat hij symbool voor de bovenmatige beloning. Natuurlijk heeft hij een goede klus geklaard door KPN uit het slop te trekken. maar daarna is hij verworden tot een bovenmatige zakkenvuller. Ik kan er niet echt een ander woord voor vinden. Ik las ergens dat topmanagers trekjes hebben van een psychopaat.  Even googlen op topmanager en psychopaat levert een aardig beeld op. Dan is het ook verklaarbaar dat Scheepbouwer zonder schroom zijn bonus accepteert en hij kan het zichzelf waarschijnlijk heel erg duidelijk maken waarom hij er recht op heeft.

De vraag is of hij zoveel gelukkiger is dan de ZZP-er die zijn vak mag uitoefenen. Want zoals een mooi Nederlands spreekwoord zegt: geld maakt niet gelukkig.

Behalve als je een afwijking hebt die scoringsdrang juist bevredigd. De psychopaat als topmanager. Een kleine bloemlezing is te vinden op de site van het Rijnlandmodel. Daar staat ook een mooie test om een psychopaat als manager te herkennen:

Zo pik je ze eruit:
– Maken uw chef of collega’s een gladde, charmante indruk? Buigen zij een gesprek vaak om naar een gesprek over henzelf?
– Brengen zij anderen in diskrediet, of zeiken ze anderen af om hun eigen imago of reputatie op te poetsen?
– Kunnen ze met een stalen gezicht liegen tegen collega’s, klanten of zakenrelaties?
– Vinden ze mensen die ze te slim zijn af geweest of die ze hebben gemanipuleerd dom of stom?
– Zijn ze opportunistisch en genadeloos; vinden ze het vreselijk om te verliezen en spelen ze om te winnen?
– Maken ze een kille, berekenende indruk?
– Gedragen ze zich soms onethisch en oneerlijk?
– Hebben ze binnen de organisatie een machtsnetwerk opgebouwd en dat vervolgens gebruikt om er zelf beter van te worden?
– Tonen ze geen spijt als ze beslissingen hebben genomen die een negatief effect hebben gehad op het bedrijf, de aandeelhouders of het personeel?

Hebt u meer dan zes van de tien vragen met ‘ja’ beantwoord, dan bent u waarschijnlijk al een psychopaat tegengekomen. 

Of Scheepbouwer een psychopaat is? Ik zou het niet weten want ik was net weg toen hij kwam. En trouwens hij was ook mijlenver bij mij vandaan geweest. 

Blij dat ik nu ZZP-er ben.

Netwerk wolk

1 reactie

Het heeft even geduurd maar ik durf het nu te zeggen ik doe iets meer aan netwerken dan de gemiddelde mens. Oftewel ik ken een paar mensen en iets meer mensen kennen mij.Door de loop van de jaren is dat gegroeid en op een of andere manier kan ik me veel mensen herinneren. Omgekeerd blijken veel mensen mij ook te kennen en dat brengt me soms in ongemakkelijke situaties. Iemand spreekt mij aan met Ha Jan hoe is het? En ik? Ik heb een enkele keer geen flauw idee wie me aanspreekt! Een tip: als je dat ooit overkomt, wacht niet met zeggen dat je iemand niet herkend. Niets is zo beschamend dan na 5 minuten nog te moeten vragen: "wie ben je eigenlijk?". Tenminste, het is me ook wel eens overkomen dat ik werd aangesproken en als ik het dan niet gelijk zeg blijft het steeds in mijn hoofd spoken: "met wie spreek ik ook alweer?". Hoe langer je wacht, hoe ongemakkelijker het gesprek. Want of je het wilt of niet je blijft graven in je geheugen.

Het is waarschijnlijk erg natuurlijk om dat moment uit te stellen want je hoopt er achter te komen wie het eigenlijk is. Een tip, niet doen!! Het is in netwerk relaties soms oneerlijk verdeeld. Als je bijvoorbeeld trainer bent heb je waarschijnlijk veel mensen gesproken die jou herkennen maar.. omgekeerd ben je wel erg goed in je vak als je al die cursisten nog herkend. Recruiter ook zo'n vak. Iemand die ooit op sollicitatiegesprek is geweest bij je, kent je vast nog wel. Omgekeerd is dat wat lastiger.

Nu ben ik recruiter geweest en trainer/opleider en daarnaast ook nog voorzitter van een organisatie met veel leden. Dat levert een mooie wolk op van mensen die ik ken. Linkedinmaps kan daar een mooie wolk van maken.  Je kunt zelf ook zo'n wolk maken met jouw contacten uit linkedin. In mijn geval zijn dat allemaal mensen die ik ken. Mensen die ik ooit bij de hand heb gehad. Anders hoor je niet in mijn linkedin te staan. Leuk om te zien dat daar clusters in zijn te herkennen. Als je ook zo'n wolk van je netwerk hebt gemaakt zie je gelijk de grote bolletjes, Dat zijn mensen met een groot netwerk, die moet je hebben als je op zoek bent naar een baan of een een opdracht. Dan is het wel te hopen dat het ook iemand is die wil delen. Want er zijn ook mensen die alleen contacten verzamelen. Zonder de persoon ooit te hebben ontmoet. Maar daar kom je snel achter, knoop maar eens een gesprekje aan. Wil je daar meer van weten? Kijk dan even bij een eerdere weblog, die ging over verbindend netwerken.

Struikrovers

0 reacties

Ik probeer altijd meer van het geven te zijn dan van het ontvangen. Dat lukt me lang niet altijd. Maar het is wel mijn streven. Tot nu toe heeft me dat ook veel opgeleverd. Niet in geld, want dat is niet mijn eerste motivatie. Ergens moet er natuurlijk wel brood op de plank komen dus ik doe ook zeker wel dingen voor geld. Maar als dan het basis inkomen geregeld is blijft er nog voldoende tijd over om andere dingen te doen waar de maatschappij beter van wordt. En dat hoeft niet altijd geld op te leveren. Als er een budget voor is is dat mooi en dan zeg ik niet nee. Maar als het in mijn ogen belangrijk is doe ik het toch wel.

Zo nu en dan wordt ik er mee geconfronteerd dat niet iedereen zo denkt. En dan is het even slikken. Deze week overkwam het me 2 keer. Ik had me belangeloos ingezet voor iemand en dat had hem zeker geen windeieren gelegd. En er zat nog meer aan te komen. Daar hadden we een leuk gesprek over tot ik terloops om een (heel) kleine gunst vroeg. Gewoon wat informatie. Opeens kreeg het gesprek een andere toon: "maar Jan, je denkt toch niet dat ik je dat ga geven daar zit waarde in." Oeps… Sorry dat ik het gevraagd heb. De vraag was wat mij betreft niet gesteld. Het gesprek was snel over. Want helemaal gekke Henkie ben ik niet, de informatie is ook wel ergens anders te vinden. En als er weer een opdracht te vergeven is met een waarde van 10.000 euro staat die persoon niet bovenaan mijn lijst. Maar als hij de enige is…. wie weet geef ik hem toch wel de tip.

De 2e situatie was nog vreemder daar ging het om het ook iemand anders wat gunnen. Op de situatie zelf ga ik maar niet te diep op in want dat voegt niet veel toe. Ik hoorde eens dat als mensen erg negatief in het leven staan daar erg extreem in kunnen zijn. Zo is er het voorbeeld dat in de Balkan een boer liever heeft dat een koe van hem dood gaat dan dat een buurman met een ander achtergrond een kalf krijgt. Dat wil(de) er bij mij niet in en ik eigenlijk weiger ik dat te geloven. Er zijn blijkbaar mensen die een ander niets gunnen. Ik weet dat er achter sommige struiken struikrovers zitten maar dat dat maar weinig zijn.In ieder geval zit er niet een struikrover achter iedere struik. Ik blijf genieten van het bos. Me inzetten voor een groter doel. 

En als je dan iemand anders met die vragen ziet worstelen en het mooi onder woorden ziet brengen dan wordt ik daar stil van. De onderstaande presentatie zou iedereen eens goed moeten bekijken. Ik kan het je van harte aanbevelen. Met name het laatste kwart van de presentatie is absoluut de moeite waard. 

Op een schaal van 1 tot overtrusting ben ik aardig naïef.

Verbindend Netwerken

0 reacties

Ooit wel een aan het zakelijk speeddaten geweest?  in één uur 35 nieuwe zakelijke contacten opdoen. Ik wel, gisteravond nog. Ok  gisteravond kregen we 3 minuten om elkaar over en weer te bevragen. En dat dan 5 keer. Om eerlijk te zijn het zou verboden moeten worden. Het gaat 2 keer nergens over. En zeker als het gaat onder het mom van "leren netwerken". Want met netwerken heeft het helemaal niets te maken in mijn ogen. En als je er nog een paar tips bij krijgt hoe je op non verbale signalen moet letten gaat het licht bij mij helemaal uit. Soms krijg je er nog tips bij zoals vertel een ander wat je voor hem of haar kan betekenen of vraag een ander  wat hij of zij voor jou kan betekenen. 

Psychologie van de koude grond in een snelkookpan. Wat een contrast met het gesprek dat ik vandaag had en dat ging over verbindend netwerken.  Dat zou je ook slow daten kunnen noemen. In ieder geval zorgt dat ervoor dat je iets meer van iemand komt te weten dan dat wat er op iemands kaartje staat met daarbij nog de elevatorpitch opgedrongen krijgt.  Zo'n Elevatorpitch staat meestal bol van de algemene abstracte begrippen.

Bij netwerken gaat het bij mij om iets meer van iemand te weten te komen en zoeken naar een klik, een passie. Dat kost meestal wel wat tijd. En ja dan komen de nonverbale signalen vanzelf. Die herken je niet met het hoofd maar dat voelt als een leuk warm gesprek. Tenminste zo werkt dat bij mij. Maar je kunt het ook nuchter bekijken en dan is al dat aftasten maar verspilde tijd: Oftewel "tijdverknoeien" zo hoorde ik vorige week. Waarom vraag je niet op de man of vrouw af: "heb je een klus voor me?" Ik opperde dat netwerken wel iets lijkt op verleiden. Toen kreeg ik als antwoord :"ook zo'n verspilling, ik vraag liever gelijk hoe denk je er over zullen we maar…" Ik denk trouwens dat dat laatste een beetje met een knipoog was, want die vraag is mij nog nooit gesteld bij een eerste ontmoeting. (maar dat kan ook een andere oorzaak hebben)

Nu is het met opdrachten zo dat timing ook belangrijk is. Soms zit er tijd tussen een gesprek en het moment dat er zich een klus aan dient en dan is het nog maar de vraag of je dan nog iemand kan herinneren waarmee je een speeddate hebt gehad. Maar iemand waarmee je een leuk warm gesprek hebt gehad weet je vast nog wel te herinneren. En dan is het ook zo dat je het ook gunt aan iemand die je wat beter kent. Verbindend netwerken dus. En dat kan je leren. Niet met een handigheidje maar op een manier die bij jou past. Want netwerken is niet "one size fits all" maar maatwerk. Het hangt erg af van wie jij bent en wat jij leuk vindt. En moet je netwerken met iedereen? Nee natuurlijk niet. Maar hoe kom je dan aan de juiste partner. Ook dat is te leren. Vraag het een verbinder. Want de juiste persoon is vaak eenvoudig, via een tussenpersoon, een verbinder, te bereiken. Een verbinder is vaak niet moeilijk te vinden vraag maar eens aan mensen om je heen: ken jij iemand die veel mensen kent? Vast dat je de naam van iemand krijgt. En die persoon vindt het vast leuk om je te koppelen aan iemand anders. Want dat doen verbinders vaak.

Hoe ik aan die wijsheid kom? Uit het boek "the tipping point". Met dank aan Ina.