Blog van Jan Hut

Het moet niet gekker worden

14 september 2014 2 reacties

Het is al een poosje in het nieuws. Er dreigt een verbod op de eigen moestuin. Eigenlijk begint het daar allemaal. De start van onze voedsel voorziening. Al eeuwen is de kennis om voedsel te verbouwen bij particulieren en boeren aanwezig. Iedereen in een dorp kende wel iemand die zijn eigen zadenoogst droogt om het volgend jaar er weer mee te verbouwen. Nu dreigt er een verbod te komen om die kennis nog bij particulieren boeren zelf te hebben. Dat is wel een heel vreemd bericht als je net een paar week geleden iemand vol enthousiasme hebt horen vertellen over Permacultuur.

Er is al langer een groeiend verzet tegen de monopolie positie van het bedrijf Monsanto. Als je de verhalen van dat bedrijf leest word je er niet vrolijk van en als je zoekt op internet en dan de afbeeldingen bekijkt, is het helemaal angstwekkend. Het bedrijf Monsanto produceert zaden en bestrijdingsmiddelen. Die bestrijdingsmiddelen zijn erg selectief oftewel beter voor het milieu. Tenminste dat is het verhaal er achter. Maar het bedrijf dat zich zo mooi profileert zorgt er ook voor dat de zaden maar eenmalig gebruikt kunnen worden. In India heeft dat geleidt tot een heel groot aantal zelfdodingen bij boeren die overgehaald worden producten van Monsanto te gebruiken en vervolgens opgezadeld worden met hoge prijzen voor de licenties en de bestrijdingsmiddelen. Een video die een en ander uitlegt is hier te vinden. Ook als er maar een fractie van waar is blijft het nog angstaanjagend.

Hoe werkt dan zo in de grote mensen wereld dat dat soort bedrijven ook alleen maar samenwerken met grote bedrijven voor de verwerking, transport en verkoop. Het lijkt erop dat alles er op gericht is dat die grote bedrijven ook de monopolie willen.

Dat verwerkers en vervoerders meedoen lijkt me een logisch gevolg. Dat het Amerikaanse Wallmart opduikt verbaast ook niet. Maar toen ik de afgelopen week de reclame van Jumbo zag en het verband zag met het bovenstaande verhaal toen schrok ik mij een hoedje, Dit kan niet waar zijn en het moet niet gekker worden. Een van de grootste kruideniers in ons land pleit er voor om vooral niet zelf groente gaan verbouwen. Zelf tuinieren wordt belachelijk gemaakt en Jumbo pleit ervoor om toch vooral hun geweldige producten te kopen toch veel gemakkelijker. De verbouwer van eigen groente wordt neergezet als een sulletje.

De resultaten van een eigen tuin worden belachelijk gemaakt en er worden prachtig opgemaakte schappen getoond. Maar of dat nog iets met natuur te maken heeft? Zo mooi, zo gemanipuleerd.

Ik zie een duidelijke relatie met de activiteiten van Monsanto: No food will be grown that we don’t own.

Ik zie bij Jumbo een soortgelijke reactie:

Una Vision, een mooie visie

10 september 2014 0 reacties

Het dieptepunt is wat mij betreft nu wel bereikt. Gisteren was er een aankondiging van een nieuw product van Apple en tientallen miljoenen hebben zich achter internet gezet om al verlangend te kijken wat zo’n nieuwe hebbedingetje wel gaat brengen. Het is nog maar de aankondiging en tot mijn grote verbazing zijn er zelfs bijeenkomsten waar de echte liefhebbers samen kunnen kijken naar de aankondiging. Op de site van Permanent Bèta: Op 9 september zal Apple de nieuwe iPhone 6 presenteren en wij gaan dit live met elkaar kijken tijdens onze viewing party. In mijn ogen het toppunt van massa consumptie, de natte droom van iedere marketeer. Consumenten die naar bijeenkomsten gaan om met elkaar een video te bekijken van de aankondiging van een nieuw product. En als er iets niet permanent bèta is dan is het wel Apple.

Zelf kwam ik gisteren terug uit Kosovo waar ik samen met 23 mensen uit 7 verschillende landen aan het bouwen ben geweest met een aardhuis. Een eeuwenoude vaardigheid die we met veel moeite weer kunnen repliceren. Er worden trainingen gegeven in Californië (juist ja ook de bakermat van Apple). Doelstelling van het project Unavision is om in een regio een nieuwe manier van werkgelegenheid te creëren. Niet alleen technologische hoogstandjes die we met veel tamtam aankondigen om het tegen belachelijk lage bedragen laten maken in fabrieken zoals Foxconn, Daar worden door miljoenen arbeiders, die er voor het platteland hebben verlaten de apparaten in elkaar gezet. Onder erbarmelijke omstandigheden worden de apparaatjes gemaakt om tegen gigantische winsten verkocht te worden aan gebrainwashte consumenten. Er duiken nog steeds verhalen op over zelfdodingen door arbeiders. Maar er is nu een oplossing voorhanden. De werkers worden vervangen door robots

Wat is het dan anders om stil te staan bij oude technieken en kennis. Hoe bouw je een huis zonder noemenswaardige hulpmiddelen. Duidelijk met de visie om jonge mensen de kans te geven weer werk te vinden wat dicht bij de natuur staat. Die visie zit duidelijk achter het project Unavision. De 4 M’s Moving, Meeting, Making, en Multiplying. Vanuit de gedachte dat als je jezelf verplaatst in de problematiek van de wereld, je anderen ontmoet die er ook zo over denken en vervolgens iets gaat maken wat je ook kan vermeerderen. Dat maken is dan niet een nieuwe mobiele toepassing of technologisch hoogstandje wat in het verre oosten laat maken. Maar juist iets wat lokaal bijdraagt aan een betere wereld. Misschien wel een beetje wereldvreemd nog. Het onderstaande filmpje maakt het duidelijk waarom het wel nodig is.

Smoezelen overbasisinkomen en een aardhuis.

4 september 2014 0 reacties

De vorige week was de bijeenkomst rond basisinkomen. Het was gedurende Noorderzon. Er was veel belangstelling. We kregen 2 presentaties die mij persoonlijk niet erg aanspraken. Vervolgens mochten we vragen schrijven op post-its. Maar er werd gevraagd ook aan de tafels wat over het onderwerp te smoezelen volgens de organisatoren. Misschien konden we daar ook nog wat van leren.

Bij mij aan tafel ontstond een boeiend gesprek en al snel bleek dat heel veel kennis bij mij aan tafel zat. Toch bleek het bij basisinkomen bij mij aan tafel te gaan om verdelen van arbeid. Volgens mij kan het ook gaan over het anders definiëren van arbeid. Dus niet werk als grootste goed binnen de maatschappij. Dat werk een hogere status heeft dan vrijwilligerswerk of geen werk

De organisatie wilde graag een experiment houden in een bepaald gebied. Volgens mij een uitgelezen kans. Immers veel taken komen te liggen bij gemeenten . Het moet dus mogelijk zijn om een gemeente te vinden die belangstelling heeft voor dat experiment.

Zeker als je de verhalen hoort over de toekomst van arbeid. Het gaat werk zoals we het kennen gaat meer en meer verdwijnen. Door automatisering verdwijnen er steeds meer banen. Daarnaast hebben ook nieuwe technieken zoals 3D printen en autonome auto's de nodige invloed op arbeid. Er is straks onvoldoende werk voor iedereen. Waarom dan nog mensen omscholen voor werk dat er toch niet meer is en ook niet meer zal komen.

Die discussie komt me nu een beetje vreemd over want ik schrijf deze blog vanuit Kosovo waar ik met 22 mensen met verschillende 7 nationaliteiten bezig zijn om een regio duurzaam te ontwikkelen. Samen bouwen aan een aardwoning. Maar wat nog leuker is om vanuit ieders achtergrond er het er over te hebben. We smoezelen er onder het bouwen veel over. Daar leren we zeker van.

Dat doe je toch niet?

25 augustus 2014 0 reacties

Ik ben een boek aan het lezen over Ghandi, indrukwekkend. Ik schafte het aan toen ik een aanbod kreeg om 9 boeken over leiderschap te kopen. Aangezien ik regelmatig blog over leiderschap leek het me handig die boeken te lezen. Één ging over Diep Leiderschap geschreven door Gerrit Broekstra. Een pittig boek. Voor mijn niveau net even te moeilijk maar door zo nu en dan op de tenen te staan heb ik het wel uitgelezen. Dat ga ik nog wel eens weer doen want de ervaring leert dat het dan duidelijker wordt.Omdat ik dan meer gelezen heb en meer meegemaakt. Want daar gaat het wel om wat kan je er mee in het dagelijks leven, daarover later meer.

Het boek gaat over het verschil tussen diep leiderschap en oppervlakkig leiderschap. Oppervlakkig leiderschap kom je tegen als binnen een organisatie financiën en korte termijn erg belangrijk zijn. Diep leiderschap gaat meer over hoe een organisatie door de loop van de jaren complexe samenwerkingsverbanden hebben ontwikkeld. Een beetje als een mieren kolonie werkt. Niemand heeft de echte leiding en iedereen in de organisatie weet wat er moet gebeuren.

Mooi maar wat kan ik er in de werkelijkheid van alle dag er mee? Eigenlijk zijn de verhalen wel om je heen. De feestweek bij ons op het dorp is weer over en voor het eerst in 6 jaar was er weer een grote feesttent. Honderden jongeren van buiten het dorp zwierven weer over het dorp. Overigens ook mensen uit het dorp. Het was een feest zoals jaren geleden. Maar het heeft ook een schaduwkant. diep in de nacht als de meeste jongeren het allemaal niet meer zo helder zien word er van alles vernield. Vaak feest verlichting die door inwoners van het dorp is gemaakt. Dat motiveert niet echt om het volgend jaar er weer aan te beginnen. Moet je de ondernemer die de feesttent heeft geplaatst dat verwijten? Hij had een prima feestweek stond in de krant. Lastig verhaal want het zijn de vernielers die het doen.

Een ander boek ging ook deels over Ghandi. Daarin stond dat een betere maatschappij alleen van onderaf veranderd kan worden.. Dan wordt het leuk. Want iedereen komt wel eens in een situatie waarbij je op de proef gesteld wordt. Je bent in een winkel en krijgt € 20,- teveel wisselgeld terug. Ben je dan zo dat je dat teruggeeft of denk je dan had de winkelier maar beter moeten opletten.

Ik hoorde een ander voorbeeld van iemand die ergens een hoop spul zag liggen en vroeg de eigenaar of hij dat kon overnemen. Natuurlijk was het antwoord wat geef je er voor. € 10,- was het antwoord. Trots vertelde de opkoper dat hij waardevolle spullen had gezien en het voor € 300,- weer kon verkopen. Een mooie zakelijke deal toch?

Toch is het laatste voorbeeld aan de orde van de dag want de echte kostprijs van een mobiel is maar een vijfde tot een kwart van de verkoopprijs. Logisch dat er in de maatschappij iets ontstaat waarom mag ik niet eens een meevaller hebben.

Wat is het ergst wat je kan gebeuren?

17 augustus 2014 1 reactie

Er is een mooi gezegde : “Een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest”. Het wordt veel gebruikt en is voor de meeste mensen nog wel het meest herkenbaar bij een bezoek aan de tandarts. Je hebt er vooraf buikpijn van maar als je geweest bent en je had “geen gaatjes” dan was al die buikpijn achteraf niet nodig geweest.

Maar de angst dat je dingen kwijt raakt kan je ook behoorlijk bezig houden. Wat als je je inkomen verliest en opeens niet meer de “standaard van leven” kan volhouden. Eerder schreef ik al over de ZZP-er die naar de voedselbank ging. Als je dat overkomt, krijgt alles een andere betekenis. Dan blijken al die spullen opeens minder belangrijk, Als je je zorgen maakt of je een dak boven je hoofd hebt of wel voldoende voedsel kan kan krijgen, blijken al die andere zorgen geen echte zorgen.

Zo blijkt het maar een dunne lijn te zijn tussen een “succesvol” bestaan en een zwervers bestaan. In Groningen is er een initiatief “gewoon een kop koffie”. 'Gewoon een kop koffie' nodigt jou uit om gewoon een kop koffie te drinken met een dak- of thuisloze. Gewoon een kop koffie. Om mee te beginnen. Of thee natuurlijk. Of een warme maaltijd, bijvoorbeeld voor € 2.50 bij de HEMA. De verhalen die te lezen zijn rond zwervers laten zien dat het iedereen kan overkomen.zie ook het verhaal in het parool. Hoewel ik de afgelopen week ook iemand trof die stellig wist te beweren dat het hem niet zou overkomen. Iemand die in overheidsdienst is en denkt aardig zeker te zijn van zijn toekomst.

Maar opeens komt er soms een reorganisatie en sta je buiten. Of je wordt geconfronteerd met een (ernstige) ziekte. Ik hoorde deze week iemand die een andere baan kreeg. Vlak voor hij zou beginnen kreeg hij een ongeluk waar hij na verloop van tijd wel goed uit kwam maar toch de nieuwe baan ging niet door. Om maar niet te spreken van het overlijden van een partner, kind of een geliefde.

Dat zijn allemaal voorbeelden die nog redelijk passen in ons Nederlandse maatschappij. Wij kennen geen oorlog of moeten vluchten voor je leven. Dat lijkt heel ver van ons. Toch zijn het dingen die nu dagelijks in ons nieuws komen. Mensen die willen bepalen hoe anderen moeten gaan leven. Zo erg zelfs dat mensen die “anders leven” worden gedood.

Er is veel te zeggen over dat “anders leven” want in ons land kan veel. We hebben met elkaar afgesproken dat er heel veel mogelijk is. Veel meer dan in de meeste landen van de wereld. Maar ook wij hebben door de loop van de tijd ons regels laten opleggen die ons belemmeren in het maken van een betere maatschappij. Het hebben van spullen en geld lijkt wel een maatstaf waar alles langs wordt afgemeten. Het er “goed uit zien” wordt ons ook op allerlei manieren opgedrongen. Het zijn van die kleine onbelangrijke dingen maar het kan je behoorlijk beperken.

Want aan het eind van je leven blijken al die dingen opeens minder belangrijk, Als je geconfronteerd word met echt iets ergs blijken er dingen te zijn die je eigenlijk anders had willen doen. Het besef te weten dat wij hier in Europa nog de mogelijkheid hebben ons " ding" te kunnen veranderen geeft een rijk gevoel. De uitdaging ligt bij onszelf om stil te staan aan de verandering in de soms zo kleine dingen in ons leven.