Blog van Jan Hut

Het is inmiddels al een poos geleden dat ik via mijn blog mijn ongenoegen uitte over de dienstverlening van bedrijven. Het is weer eens zo ver. Deze keer 3 voorvallen. Dus ga er maar even voor zitten want het blijven lessen uit het dagelijks leven:

Mijn moeder was afgelopen week jarig (inmiddels 85) en daar kreeg ik de vraag of ik even een brief wilde bekijken die ze van de verzekering hadden gekregen. Het ging om de inboedelverzekering. De contactpersoon stond onaangekondigd op de stoep en had de gegevens met hun doorgenomen. Niets mis mee, hoewel onaangekondigd? Hij had zijn bevindingen in een brief bevestigd.

Nu stond er iets in de brief wat hilarisch is. 18 jaar geleden had mijn moeder voor ons als kinderen een videocamera gekocht die we om de beurt konden lenen. Hoogstwaarschijnlijk in die tijd werd ook de verzekering geëvalueerd met de vraag of ze nog kostbaarheden hadden. Ja dus de videocamera. En aangezien die ook wel uitgeleend werd werd daar een extra verzekering voor afgesloten die nu nog 18 jaar later voor € 21,76 per jaar op de polis staat. Er is dus een kleine € 400,- betaald. voor iets wat het al lang niet meer doet. Toch nog netjes om te vragen of het er echt af moet. Kijk daar plukken zij de vruchten van.

En dan mijn dagblad….. Een poos geleden was de krant te laat en daar maakte ik melding van en gaf als E-mail dvhn@janhut.nl op. Dat kan bij mij want alles waar @janhut.nl in staat komt bij mij binnen. Wat schetst mijn verbazing sinds een maand krijg ik via dat E-mail adres krijg ik opeens allerlei aanbiedingen van  www.elkedagietsleuks.nl of www.homeandlive.nl. Die hebben dus mijn E-mail van het dagblad gekocht of gekregen. Ik kan nergens vinden waar ik me ergens voor aangemeld heb. Ik heb net een berichtje gestuurd aan het dagblad.met de vraag hoe dat kan. Het is gewoon strafbaar volgens mij. Wordt vervolgd.

2 weken geleden had Ziggo op zaterdagavond een storing en alles (TV en Internet) was weg bij ons in de buurt. Even gekeken maar de site (via mijn mobiel) en er was geen mogelijkheid om een storingsmelding te doen op zaterdagavond voor zover ik het kon nagaan. Dus maar even getwitterd dat we een storing hadden met naam en adres. Een paar uur later  toen we thuis kwamen van een visite was het er weer. Helemaal goed dus. Alleen de volgende morgen kreeg ik om 10.53 een reactie op mijn tweet.

Een beetje laat. En waarom moet ik mijn tweet verwijderen vanwege privacy? Tik eens Jan Hut in bij Google en zo prive is mijn adres niet. “Ze” bedoelen waarschijnlijk dat ik mijn tweet moet verwijderen omdat het een negatieve tweet is voor Ziggo.

Het wordt steeds leuker in ons land. Of verbeeld ik me dat?

?Een koningsdrama. Het komt regelmatig voor: het koningsdrama van een oude koning, een te vroeg aangewezen troonopvolger, onzekerheid onder de hovelingen en ten slotte verlies aan vertrouwen en zelfs openlijk gemor van het gewone volk. Wie daarvan de schuld te geven: de oude koning, zijn troonopvolger, de hovelingen, of desnoods het ontevreden volk dan maar?

Misschien niet in de vorm van bovenstaand verhaal maar rond de opvolging van een leider / initiatiefnemer is vaak een hoop te doen. De laatste tijd is de zeehonden crèche in Pieterburen regelmatig in het nieuws. Lenie de oprichtster, Het boegbeeld die zoveel energie en passie er in heeft gestopt en de mensen die geprobeerd hebben het roer over te nemen. Steeds stuiten ze op de nog steeds zeer betrokken Lenie die nog steeds geen afstand kan nemen.

Het scenario is heel goed te schilderen. Iemand heeft een mooi idee vanuit zijn of haar betrokkenheid. (laten we op haar houden) Opvang van manke marmotten.

Ze begint er thuis mee en voor ze het weet is de garage vol met manke marmotten en in de kamer beginnen er ook al kooien te komen. Iemand helpt haar en er komt zowaar een opvangcentrum “de Manke Marmot” . Het initiatief krijgt allerlei donaties en het begint serieus te worden. Te groot voor één persoon. Dus komt er een stichting waar er echte bestuurders in komen. De initiatiefneemster wordt beloond en ze krijgt een uitkering uit de stichting. Maar kan gewoon verder met de dagelijkse leiding.  Nu begint het een beetje te schuren want de initiatiefneemster neemt ook zieke marmotten onder haar hoede en ze wil graag uitbreiden. Er komt verschil van inzicht want de bestuurders vinden dat dat niet kan en vinden dat eerder manke cavia’s moeten worden opgevangen. De initiatiefneemster wordt oogkleppengedrag verweten en er is een conflict ontstaan. Formeel is het bestuur de baas en bemoeit zich met de gang van zaken. Ze hebben alleen geen verwantschap met Marmotten en het initiatief gaat roemloos ten onder.

Het is een voorbeeld waarvan er veel dagelijks om ons heen te zien zijn. Iemand met een idealistisch doel gaat aan de slag. Bij groei moet het professioneel worden opgezet. Er komen mensen die kunnen besturen. En gelijk zetten ze zich boven een initiatiefnemer. Ooit in het verleden heb ik het ook mee gemaakt. Jan geloof me. Je moet stoppen je blokkeert de ontwikkeling. Met jouw aanpak wordt het nooit wat.  Het initiatief ging nog een half jaar door en het was toen over. (misschien als ik er bij betrokken was gebleven was dat nog wel eerder geweest ;-). Het voelt wel kloten. Toen ik er met iemand over had vond hij dat ook een normale gang van zaken. Een initiatiefnemer moest volgens hem het veld ruimen voor professionele krachten. Iets waar ik het absoluut niet mee eens ben. De initiatiefnemer en bestuur moeten op basis van gelijkwaardigheid kunnen optrekken. Het één kan niet zonder het ander.   En als het dan toch op kiezen aan komt dan heb ik een grote sympathie voor de initiatiefnemer / neemster. Ik weet hoe het voelt als anderen aan de haal gaan met jou project.

Deze week vielen er een aantal kwartjes bij mij op zijn plek. Je zit met iemand te praten en opeens valt er een woord wat precies mijn gevoel weer geeft. Zelf kon ik het niet in de juiste woorden samenvatten.

Mijn gesprekspartner was er verbaast over. Heb ik iets bijzonders gezegd? Nou misschien niet maar toch voelde het als een doorbraak.Ik las ergens dat een uitvinding ook niet opeens ontstaat maar dat het soms een proces is van jaren! Op een zeker moment komt alles bij elkaar en dan lijkt het net als een plotselinge ingeving.

Volgens mij heb ik het er wel vaker over dat we weer terug gaan naar vroeger. Hier bedoel ik mee teruggaan naar de socialere omgangsvormen en niet naar de plaggenhutten. Dit denkt men vaak als men mij dat hoort zeggen. Het is niet nieuw. In de maatschappij is het ook te zien dat we meer doen met vormen van samenwerken en coöperaties. Bezit van iets wordt steeds minder belangrijk maar het kunnen gebruiken wel. Je wilt geen boormachine maar een gat in de muur.

Deze week benoemde iemand dat door al die online verkopen we minder impulsaankopen uitvoeren. Iemand die helemaal niets met reclame of marketing te maken heeft. We zaten in een vergadering en zij vertelde me het verhaal over de kruidenier die vroeger op ons dorp de boodschappen kwam brengen. Hij dreunde een rijtje op en begon bij de Koffie, Thee, koekjes, suiker, stroop. enz. Hij noteerde dat in een boekje. Handig want als de klant eens niet thuis was bezorgde hij de boodschappen die de klant waarschijnlijk nodig had. Hij kon immers zien wat de afgelopen weken was aangeschaft. Eigenlijk was die Kruidenier een soort “Google”. Hij leverde wat er nodig was, geen impuls aankopen.Google of Facebook kunnen al aangeven dat we ziek worden / zijn terwijl we het zelf nog niet weten ( dat hoorde ik laatst).Het gaat nog een stuk verder, Als alle spullen online worden besteld kan ook worden aangegeven dat er nog iets mist. Juist doordat de kruidenier werd genoemd ontstond er bij mij een klik. Eigenlijk terug naar vroeger. Google en de kruidenier Gosse van vroeger. Ik had het zo niet verzonnen.

Deze klik ontstaat ook tussen mensen Deze week had ik een gesprek met 2 andere personen en er was overduidelijk een klik. Het gesprek golfde tussen ons 3. Niet door elkaar te overtuigen maar aanvullen, doorvragen en kijken wat we gemeenschappelijk hadden. De tijd vloog om. De klik was er niet alleen voor het onderwerp “leiderschap”. De klik ontstond er juist in  een erg open sfeer. Voor mijn gevoel had het overal over kunnen gaan. Misschien is dat wel een mooie voorwaarde om een klik ergens mee te hebben of met iemand te hebben. Open belangstelling hebben, oordeelloos.

Dat is niet eenvoudig. Want we leven in een wereld waar het normaal is overal gelijk een mening over te hebben en dat ook gelijk maar te uiten. Ik vraag me af of je dan ook een klik met iemand kan hebben. Ik denk dat dat alleen kan met luisteren en aandacht voor elkaar