Blog van Jan Hut

Een beetje een verlate weblog deze keer. Het heeft te maken met een bezoek aan Schotland. Dumfries om precies te zijn. Het is een regio in zuid Schotland die misschien wel te vergelijken is met Noord Nederland een gebied in een uithoek waar platteland echt platteland is. Als ik daar vertel dat ik op het platteland van Nederland woon, kijken ze verbaast Nederland heeft geen platteland toch? En ze hebben ook wel een beetje gelijk want krimp is daar een probleem. Dan is alle aandacht die het hier krijgt wel een beetje overtrokken.  

Als daar een school sluit moeten kinderen soms 18 kilometer (of nog meer) reizen naar een volgende school.

We waren er op bezoek omdat ik meewerk aan een initiatief op het Hoogeland onder de naam “Hoogeland aan Zet”. Bewoners de ruimte geven de dingen te doen die ze zelf belangrijk vinden. Geen mooie bedachte plannen van externen maar zelf dingen organiseren. Het begon heel aarzelend maar inmiddels is na 8 bijeenkomsten er een groeiende groep actief. In het begin was er nog enige vorm van begeleiding, voornamelijk rond de uitnodiging en een beetje een programma. De laatste bijeenkomsten werden door inwoners zelf georganiseerd.

Reden om mensen uit die groep uit te nodigen om deel te nemen in een bijeenkomst uit 6 landen uit Europa om ervaringen uit te wisselen over het ontwikkelen van het landelijk gebied.  Het was een feest van herkenning en mooi om te zien dat er prachtige initiatieven zijn die ook als voorbeeld kunnen dienen voor ons. Ook omdat de omstandigheden daar nou niet veel beter zijn. (zacht uitgedrukt). Maar de betrokkenheid van de bevolking is er niet minder om.

Het was in het begin van “Hoogeland aan zet” erg wennen. Want wat moeten we doen en waar leidt dit allemaal toe? Vooral heel vaak de zucht: "dat is toch iets van de overheid? Juist daar zit het knelpunt. De afgelopen jaren heeft de overheid veel initiatieven naar zich toe getrokken. Het bibliotheekwezen was vroeger een nutsvoorziening. Het werd professioneel georganiseerd maar nu verdwijnen die voorzieningen.  De lokale zorg werd vroeger gedaan door het groene kruis en de huisarts. Daar zijn zorginstellingen en professionele ziekenhuizen voor in de plaats gekomen. De betrokkenheid is vaak naar de achtergrond verdwenen. Het is inmiddels onbetaalbaar en onpersoonlijk geworden. Met als gevolg dat de roep om de terugkeer naar de wijkzuster en een grotere rol voor de huisarts een logisch gevolg is.

Zelf organiseren dus. Wat dan en hoe? Die vraag kan het best beantwoord worden door betrokkenen zelf. Vandaar Hoogeland aan Zet. De aanpak lijkt succesvol te zijn". Het doet iets met mensen en de plannen borrelen op. De deelnemers weten dat ze zelf hun plannen moeten, of beter mogen, uitvoeren. Geen externe plannenmakerij. Het woord strijkstok viel nogal eens. Want er zijn hele volksstammen die adviseren, onderzoeken doen rapporten schrijven. Daar gaat heel veel geld aan op. Maar de reis naar Schotland kende een groep van 8 mensen die er niets aan hebben verdiend. Maar wel betrokken bij acties op het Hoogeland.   

Tijd om weer een volgende bijeenkomst te organiseren. De ervaringen delen het laten verrijken en kijken hoe we volgende stappen kunnen maken. Niks project aanpak waarbij top down zaken opgelegd worden maar met een proces aanpak waarbij de uitkomst vaak nog niet bekend is. Daar schreef ik eerder al een blog over.

Het zit er weer op, de 4daagse van Nijmegen. Wat was het leuk. Prachtig weer en veel, heel veel mensen die zich kostelijk vermaken. De wandelaars maar vooral ook het publiek aan de kant. Kijken en bekeken worden in optima forma. Je kunt  volledig anoniem meedoen: neutraal petje op, geen opvallende versierselen en je kunt 160 (of 200) kilometer wandelen zonder dat iemand je aanspreekt. Ben je op zoek naar aanspraak dan is een kreet op een shirtje, een gekke hoed, een vlaggetje van jouw provincie of iets ander wat opvalt genoeg om zo nu en dan aangesproken te worden. En wil je een gesprek dan is de simpele vraag: “Hoe gaat het?” meestal voldoende om een gesprek op gang te krijgen. Het zijn ontmoetingen als”ships in the night”. Je loopt een poosje op en soms opeens ben je iemand kwijt om elkaar niet weer zien of juist regelmatig wel. Nu ik dit zo schrijf lijkt het wel erg op mijn dagelijks leven. Soms werk ik in en opdracht of initiatief nauw met iemand samen soms zie je elkaar bijna dagelijks en dan opeens niet meer. En soms na enige tijd tref je elkaar weer regelmatig.

De 4daagse nivelleert wel. Je bent allemaal met hetzelfde bezig zonder rangen of standen. Zo heb ik een poos gesproken met een directeur en ook een hoofd van een gemeentelijk organisatie maar ook met een dame die werkte in een nachtclub. Ik heb maar niet doorgevraagd wat ze precies deed. Ik geloof niet dat het op de administratie was.Zo sprak ik ook met mensen uit de zorg, van de belastingdienst, iemand die net was ontslagen en een voormalig boer. Het is een mooie dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving.

We hebben wel veel gemeen. Over het algemeen zijn het geen sprinters, het zijn mensen van de lange adem en doorzetters. Ze hebben wel een doel voor ogen maar hoeven niet allemaal daar zo snel mogelijk te komen. Want na de eerste dag komen er nog 3. Zo bekeken is hebben de deelnemers iets waar de maatschappij op zit te wachten. Mensen die niet gaan voor het snelle succes. Echte doorbijters die niet snel afhaken. Die de weg belangrijker vinden dan het doel.

Het zit er weer op. Was er dan niets wat uit de toon viel? Nou eigenlijk dan toch één. Mijn voormalig werkgever KPN maakt er wel een potje van. Ooit was het bedrijf aanwezig met de grootste burgergroep: allemaal in KPN-ers. Nu niemand. Nu zie ik ik soms nog een verkleurd petje. Toch waren ze regelmatig het gespreksonderwerp: het slechte bereik. In het verleden werden er overal tijdelijke verbindingen aangelegd.  Wat zijn die verbindingen nu slecht. Ik moet wel 100 oproeppogingen hebben gedaan die resulteerden in hooguit 10 gesprekken. SMS berichten die 2 uur te laat aan kwamen. Er zijn prachtige apps ontwikkeld alleen ze doen het niet omdat het netwerk het niet trekt. Het advies van één van de mobiele operators zet je internet uit! Best wel triest voor een dienst waar ik iedere maand € 150,- aan overmaak. Intussen gooien ze je dood met berichten over 4G. Ze presteren het om bij zo’n gemist gesprek ook nog de boodschap te sturen: 4G ook al beschikbaar in uw woonplaats?  Bah waar is mijn mooie KPN van ooit gebleven?

Nou ja eigenlijk geeft het me wel een mooi verhaal erbij. Mijn vakantie zit er weer op. Aan de slag met Glasvezel in het buitengebied. Daar zijn de verbindingen vaak ook gewoon slecht. KPN is daar de enige aanbieder. Soms hoor je van KPN dat 4G dat gaat oplossen.  Daar geloof ik niets van. Bij 3G kunnen ze het netwerk al niet voldoende op peil krijgen. En bij een evenement als de 4 daagse zijn ze niet in staat een fatsoenlijke dienstverlening overeind te houden. Juist een bedrijf als KPN die al 97 jaar de verbindingen verzorgt verwacht je beter. Ze moeten statistieken te over hebben. KPN heeft 1 mast bijgeplaatst las ik, T-mobile had het over 3 masten. De business case was niet rond te krijgen denk ik dan maar. Het kan niet uit. Net als glasvezel in het buitengebied. KPN, bedankt voor deze “Live case” hier kan ik wel wat mee.

Oh ja het wandelen, zou ik bijna vergeten. Ging prima deze keer, geen blaren! Beide voetjes doen het nog prima.