Slootje springen, kinderen hebben het vaak als hobby. Ik moet er aan denken als ik het begrip polarisatie hoor. In onze maatschappij is polarisatie geworden tot een kloof waar je bijna niet meer over kunt springen. Of het nu gaat over hegemonie van Amerika, Corona, Ukraine of Het Klimaat. De standpunten zijn soms zo uiteenlopend dat een gesprek niet meer mogelijk is.
Hoe moelijk dat is blijkt uit het gesprek tussen wetenschapsfilosoof Maarten Boudry en klinisch psycholoog Mattias Desmet bij “De Nieuwe Wereld” (zie hieronder). Beide heren zijn goed in hun vak maar op veel onderwerpen zijn ze het niet eens. Heel leerzaam voor een ieder die zo nu en dan roept dat de feiten toch duidelijk zijn. Na dit gesprek blijft er van feiten weinig over. Ontnuchterend hoe beide wetenschappers vragen zetten bij de uitkomsten van studies.
Wat wel erg mooi is om te zien hoe beide heren elkaar in de waarde willen laten. Toch is soms de ongeloof te bemerken van de een over de mening van de ander. Het is dat ze afgesproken hebben met elkaar in gesprek te blijven anders was het een kort gesprek geweest. Het maakt me duidelijk dat er een opdracht bij ons allen ligt om in gesprek te gaan met mensen met een afwijkende mening. Niet in debat maar in een gesprek. Niet om elkaar te overtuigen maar proberen te doorgronden wat de mening van de ander is en om erachter te komen waar die mening op is gestoeld.
Voor zover ik het na kan gaan is dat gesprek tussen deelnemers van de gepolariseerde partijen de enige uitweg die ons uit de misere helpt. Of misschien is een andere uitweg dat een van de meningen dominant wordt en verbod instelt voor het andere varhaal. Dan belanden we in een dictatuur. Maar dat is volgens mij geen goede oplossing. Ook niet als het dominante verhaal overeenstemt met mijn mening. (die trouwens niet heel uitgesproken is). Ik zag en las een interview met Peter Coleman de schrijver van het boek The Way Out. Mij uit het hart gegrepen. https://www.beyondintractability.org/mib-interviews/peter-coleman
De vraag is hoe organiseer je dat. In het gesprek vertelt Peter over het gesprek dat hij tijdens een wandeling had met zijn buurman. De buurman had een totaal ander beeld van de wereld. Mooi om te zien dat het wel kan, hoewel het erg moeilijk is. Net zoals het gesprek tussen Maarten en Matthias voor mij een lichtpuntje in een wereld die steeds verder uit elkaar drijft. Misschien goed kijken naar kinderen die over de sloot springen. Zij zullen moeten leren die gesprekken te voeren.
De heren werden het dus op veel punten niet eens en spraken af nog eens met elkaar in gesprek te gaan en intussen elkaar met onderzoeken elkaar te overtuigen.
Het tweede gesprek staat hieronder.
Zelf heb ik nooit gestudeerd dus met enige schroom tik ik deze blog. Maar het moet er maar eens van komen. Ik ben wel een beetje klaar met de uitdrukking “het is wetenschappelijk bewezen”. Dan bedoel ik niet de exacte wetenschap maar vooral over klimaat-, economie-, corona / gezondheids wetenschap enz. Daar wordt gewerkt met modellen, statistieken, vaak aannames en men bouwt daar vaak op voort.
Ik zag een interview met Trudy Dehue bij De Andere Wereld over zwangerschap. Daarin zit een mooi stuk over normatieve definities en de classificaties die er bij horen. Mooi uitgelegd. Wetenschap wordt gebouwd op normatieve definities met daarna clacificaties. Vervolgens worden dat feiten waarop de wetenschap wordt gebaseerd. Vaak wordt geschermd met dat is wetenschappelijk bewezen. Dan hoort er dan wel bij welke definities gehanteerd zijn. Anders staat die bewering op los zand.
Dat gevoel kreeg ik erg bij het interview met Tijs van de Brink Hij is op zoek of hij in coronatijd wel goed had gehandeld. Keer op keer noemt hij de wetenschap waarop hij vertrouwd. Of hij in de coronatijd wel goed had gehandeld, tenenkrommend. Het staat bol van de aannames en de zelfreflectie is bij hem ver te zoeken. Volgens mij moet de wetenschap zelf kritisch staan tegenover de bewering die zo vaak wordt gebruikt. Want iedere wetenschapper zou kritisch moeten staan tegenover de bewering “is wetenschappelijk bewezen”. Hieronder staat het gesprek met Tijs op Blackbox.
In dat opzicht is wetenschap een nieuwe religie geworden. Er mag niet aan getwijfeld worden en heel vaak worden andere meningen weggezet onder het mom van complot of nepnieuws. Juist een wetenschapper zou nieuwsgierig moeten zijn. Dan kom je ook bij de uitdrukking: “hoe meer we weten hoe meer het besef komt dat er veel meer is dat we niet weten¨. Misschien is de term wetenschap niet correct en zou het “onwetendschap” moeten heten, op zoek naar hoe het mogelijk zit.
Het klopt, ik was in coronatijd en erna minder zichtbaar. Omdat ik me niet echt open durfde te uiten. Langzamerhand moet ik kleur bekennen. Dat moet van mezelf want ergens is er een misdaad begaan tegen ons. We hebben ons van elkaar laten isoleren. Van geen handen schudden tot de 1,5 meter. Geen bezoek ontvangen met als dramatisch dieptepunt ouderen die in alle eenzaamheid overleden. De 1,5 meter is nog overal te zien. Ik heb de neiging al die stickers te verwijderen.
Er is oversterfte. Alleen al die isolatie heeft waarschijnlijk ook veel slachtoffers geëist. De angst die in de maatschappij is gepompt is gigantisch en is nog steeds voelbaar. Ook angst levert stress op. Stress is soms nodig om te kunnen presteren maar dag in dag uit stress ervaren is niet gezond. Een mens is een sociaal dier, mensen die veel socuiale contacten hebben leven langer.
Natuurlijk is een dreiging van een pandemie iets waar je je op moet voorbereiden. Toen corona uitbrak had de angst ook mij te pakken. Maar de beelden die ik zag van Marc van Ramst die tijdens een presentatie op 22 januari 2019 stond te lachen om mensen vooral bang te maken. En ik herkende de aanpak die hij al ruim voor de uitbraak presenteerde. Ergens ontstond toen bij de twijfel. De presentatie is nog steeds te zien via https://www.youtube.com/watch?v=5ANOVSjDUd4
Ik begrijp dat als je echt mensen wil doordringen van de ernst van de zaak het zwaarder aan moet zetten. Maar toen ik die presentatie eenmaal had gezien zag ik allerlei zaken die niet klopten. Er over te praten bleek bijna onmogelijk. Het was topsport om het er over te hebben, ik moest voorzichtig mijn mening brengen. In veel gevallen stopte het gesprek vrij snel omdat men het niet over wilde hebben. Men geloofde alles wat via Main stream media werd verkondigd.
Ik heb veel steun gevonden in de alternatieve media. Daar hoorde ik een ander geluid veel genuanceerdere. Vooral de Nieuwe Wereld was me vaak tot steun. Gisteren was aflevering # 1387 met Carine Knapen over Corona en eerlijk…. Mij uit het hart gegrepen absoluut kijken! Ik hoor graag de reacties.
Na een jaar van stilte op mijn blog pak ik de draad weer op. Alle redenen om mijn gedachten de wereld in te slingeren. Niet omdat ik het allemaal zo goed weet, juist niet. Maar omdat veel mensen met vragen zitten. Ik dus ook. Hoog tijd ze te delen.
Directe aanleiding is het lied van Oliver Anthony. https://youtu.be/sqSA-SY5Hro?si=vx4tOeShgSoZ_k8N Het leven in een nieuwe wereld met een oude ziel. Over rijke mensen die alles van je willen weten: weten wat je denkt weten wat je doet. Je hebt je ziel verkocht aan ze, iedere dag werken voor een waardeloos loon. Wat is er met de wereld gebeurd? Het is een schande volgens de song.
Nu is de wereld compleet veranderd. Links en rechts bestaat niet meer echt. Er is een groeiende kloof tussen mensen die zorgeloos leven en mensen die niet meer rond kunnen komen. Tussen de praktisch geschoolden en de theoretisch geschoolden. Tussen stad en platteland. Misschien is het verschil tussen conservatief en progressief nog wel redelijk te herkennen. Conservatief in mijn defenitie gaat over wat was en koesteren het. Progressief wil kappen met het verleden. Verafschuwt het zelfs.
In mijn ogen verklaart dat ook de excuses voor slavernij, zwarte Piet verbannen en het verketteren van vroegere helden. Bijna ontkennen van de geschiedenis. Ooit stond ik op het strand in Benin waar slaven werden verscheept. De inwoners schaamden zich voor wat er ooit gebeurd was want het waren inwoners van Benin die de slaven leverden. In mijn ogen niet iets voor te schamen je kunt niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat voorouders hebben gedaan.
Juist progressieven willen een betere wereld, vrijheid en gelijkheid. Miks mis mee natuurlijk. Aandacht voor mensen die lijden onder wie ze zijn, of willen zijn, is in mijn ogen een groot goed. Het schiet zijn doel voorbij zodra het opgedrongen wordt, het overmatig veel aandacht krijgt.
Conservatieven zien met lede ogen aan hoe waarden die ze hoog hebben aan het verdwijnen zijn. Gemeenschapszin, kleinschaligheid en het omkijken naar elkaar. Ook dat kan doorschieten als het opgedrongen wordt. Mantelzorg is mooi maar niet altijd.
Ooit in 2014 schreef ik in mijn blog over Sankofa. Een prachtig symbool van een vogel die terugkijkt en het verleden als een ei meeneemt naar de toekomst. Het woord Sankofa (woord komt uit een oude afrikaanse taal: Andrinka stam/Ghana ) is opgebouwd uit drie delen: San (keer terug), ko (ga) en fa (kijk, zoek en neem).
En hier Oliver Anthony die verwoord wat er onder een groot deel van de wereld leeft.