Een poosje geleden melde ik dat mijn moeder problemen had met KPN. En ik zag laatst tot mijn grote verbijstering dat ik opeens betaalde voor een beltegoed € 5,- per maand. Nu weet ik zeker dat ik daar nooit toestemming had gegeven. Maar gelukkig belt KPN (en trouwens ook andere bedrijven) regelmatig om geweldig aanbiedingen te doen. Zo werd ik vanmorgen ook gebeld voor de vakantiekaart. We boffen maar, we mogen 2 weken gratis bedenken of we het willen hebben. Nou daar hoef ik geen 2 weken over te denken; niet dus.
Terug naar good old KPN. De arme man die me vanmorgen belde trof het niet want ik was vastbesloten om de € 5,- euro van de rekening te krijgen. Het werd een heftig gesprek zelfs de manager werd erbij gehaald maar die wilde me niet te woord staan. Ik moest maar een 0800 nummer bellen om mijn geld terug te krijgen. Dan begint er iets bij mij te jeuken immers het is mijn geld wat afgeschreven wordt en als ik het terug wil hebben moet ik erom vragen. Ik zal het gesprek hier niet weergeven want het was best heftig maar Henk (de medewerker in kwestie) bleef keurig netjes.
Toen ik hem na een lange discussie vroeg om intern mijn verzoek bij de juiste afdeling neer te leggen zei hij me toe dit te proberen. En raar maar waar iets vertelde me dat Henk het begreep en even later kreeg ik een telefoontje dat het geregeld gaat worden. Voor mij is Henk de medewerker van de maand. Uiteindelijk draait het bij klantenservice om te luisteren naar de klant. In mijn geval had ik geen enkele behoefte aan de aanbieding, ik had een klacht. Blijkbaar kunnen ze een klacht niet in behandeling nemen, daar is een apart loket voor; het 0800 nummer. Maar ik had de afdeling aan de lijn die de veroorzaker was. Dus ook logisch dat ze het recht moeten kunnen breien. Maar dat past niet in de platgeslagen procedures en de verkokerde organisatie.
Sorry Henk, dat ik je zo lastig viel met mijn probleem maar ja je viel mij lastig met een aanbieding waar ik niet op zit te wachten. Keurig dat het zo opgelost wordt, tenminste…. “the proof of the pudding is in eating”. Oftewel eens kijken of het bedrag van de nota verdwijnt.
Oh ja, ik heb niet echt veel waardering voor de manager van Henk. Zijn naam zal ik maar niet noemen maar hij had me best te woord kunnen staan. Uiteindelijk gaat het om de procesgang in zijn afdeling. En het geheel heeft best veel tijd gekost.
Ik ben deze weblog ooit begonnen op verzoek van de Groninger Internet Courant (GIC). Mijn eerste verhalen waren over de studiereis naar Silicon Valley. Die reis kon ik meemaken als voorzitter van het ICT Platform. Dat trok veel lezers en door de jaren heen ben ik blijven bloggen, gemiddeld één keer per week maar als er aanleiding voor was vaker. Al snel ben je benieuwd naar lezers, worden mijn verhalen wel gelezen. Dat moet bijna wel want ik werd (en word) regelmatig aangesproken op mij weblog. Begin 2007 heb ik mijn weblog verhuist naar mijn eigen domein en ben ook wat meer beginnen te schrijven over andere zaken zoals het dorp of het Derde Wereld Fonds.
Ik was ook in staat het aantal bezoekers te monitoren. Dat blijkt een fase te zijn in weblogschrijven, het kijken naar bezoekersaantallen. Inmiddels ben ik vanaf begin dit jaar gestegen van 20-30 per dag tot de laatste weken ruim over de 200. Zeker sinds de laatste weken zit ik regelmatig boven de 250. Dan komt natuurlijk gelijk de vraag waar komt dit door?
Eerst dacht ik dat het kwam door mijn blog over [[wikipedia: Open Social]], de nieuwe aanpak van Google om social networks te koppelen. Maar die blog verscheen op 1 november en de toename van het bezoek was al voor die tijd. Mijn posts zijn in die tijd ook wel wat toegenomen maar daar kan het volgens mij niet echt aan liggen. De groei is ontstaan rond 24 oktober. Ergens rond die tijd ben ik ook begonnen met adsense van Google op mijn pagina. Zou daar een relatie liggen?
Wat wel opvalt is dat als je zoekt bij Google op Open Social er 500.000.000 hits zijn.En tot mijn stomme verbazing stond ik een week lang op nummer 1. Inmiddels staat daar een pagina van Google zelf. Ik kan me niet voorstellen dat als iemand op de wereld Open Social zoekt als eerste mijn pagina ziet.
Leuk om over te filosoferen maar voorlopig niet meer dan dat. Cijfers en statistieken zullen altijd wel een puzzel voor me blijven.
Powered by ScribeFire.
Het ICT Platform organiseert regelmatig bijeenkomsten en daarvoor sturen we mailings de deur uit. Bij iedere mailing krijg ik altijd wel wat reacties, mensen die verhinderd zijn, personen die veranderd zijn van baan en soms ook een wat prikkelender mailing. Bij een vorige mail zat er een die nogal prikkelde en die ik graag wil delen.
Hallo Jan,
ik krijg sinds een jaar of zo regelmatig een mailing ondertekend met jouw handtekening. Ik denk dat ik in een adressenbestand zit vanwege een ict-beurs ooit gehouden in de door groningers zo geroemde Martinihal.
Wat mij benieuwt is
– of er ook potentiële klanten op zo’n netwerkbijeenkomst zijn?
– wie dat dan zijn
ik heb de afgelopen jaren gepoogd een boterham te verdienen aan “het noorden”, dat moest toch mogelijk zijn dacht ik in mijn onschuld…
Het was ook wel een boterham, alleen, er zat geen beleg op.
Ik denk dat je daarvoor beter in dienst kunt zijn bij een ministerie of iets wat daaraan is gelieerd.
Ik haal momenteel mijn omzet voor 80% uit het westen (Amsterdam) waar ik gewoonweg moeite heb de aanbiedingen van mij af te slaan…
Wellicht kun jij in deze scheefgroei verandering brengen, bijvoorbeeld door iets te doen aan middenmanagers die scoren met het reorganiseren van afdelingen van grote werkgevers door deze uit het noorden weg te halen en ze te “shared service centeren” in amsterdam, amersfoort of apeldoorn.
Ik praat over verzekeraars, telefoniebedrijven, kpn, belastingdienst, het grote werk Jan.
Daarvoor terug krijgt het noorden prachtige call-centers (bemand door huisvrouwen en studenten a 8 euro per uur) die tot klantontevredenheid leiden en vulling voor het programma Kassa!
De echte klappers, het (ICT) werk waarvoor je een opleiding moet hebben, projecten die toegevoegde waarde creëren (ipv subsidie-gebaseerd zijn, omdat er geen businesscase onder ligt) dat echte werk verdwijnt of is te mager in aanbod, en daar doet mijns insziens geen new media iets aan.
Immers waarom bevolken het grootste ict-uitzendburo’s (atos e.d.) hoogkerk?
Goedkope arbeid, lekker inzetten op projecten in amsterdam
Wellicht kun je dit eens op de agenda zetten?
Mijn vraag is: moeten we hier eens een bijeenkomst aan wijden?
Door mijn functie van professioneel netwerker kom ik op veel plaatsen, bij veel bedrijven. Vaak zie ik dan alleen de glimmende klantkant.
Soms is dat ook minder glimmend. Zo was ik een poosje geleden bij het CWI om te praten over mijn lang gewenste arbeidsmarkt project. Daar stonden een aantal bewakers in vol ornaat bij de ingang. Tegenwoordig heeft het CWI het loket samen met het UWV en de sociale dienst. Daar gebeuren wel eens dingen die de aanwezigheid van bewakers noodzakelijk maken. In het verleden hadden we bij de afdeling incasso van het Telecom district ook een voorziening voor agressieve klanten. Die kwamen soms verhaal halen omdat hun telefoon was afgesloten vanwege een openstaande rekening. Legendarisch is de asbak door de ruit en het vernielde meubilair. Uit die tijd herinner ik me ook de discussie van receptiemedewerker versus portier. Eigenlijk wil je als bedrijf de bezoekers door gastvrouwen laten ontvangen maar er zit ook een portiersfunctie aan vast. Je wilt natuurlijk wel kwaadwillenden buiten houden. Je zoekt een beetje een lieve kenau.
Maar achter die glimmende klantkant moeten er ook veel dingen voor het bedrijf intern geregeld worden, schoonmaak, kantine (tegenwoordig heet dat bedrijfsrestaurant), reprowerkzaamheden, onderhoud aan installaties etc. Vaak zijn die werkzaamheden ondergebracht bij een facilitair bedrijf.
De afgelopen zaterdag was ik bij de open dag van de Hanzehogeschool omdat Gemma straks daar wil gaan studeren. We bezochten de opleiding “Vastgoed en Makelaardij” Een droog saai verhaal en er waren erg weinig studenten aanwezig. Daarna naar Facilitair Management. Studenten van die opleiding presenteerden zich enthousiast. Volgens hen heeft Facilitair Management tot doel dat medewerkers van een bedrijf zich helemaal kunnen wijden aan de corebusiness van het bedrijf. Alles is er op gericht om medewerkers zo maximaal te laten presteren.
Op een af andere manier moest ik denken aan een legbatterij. Vlak bij ons thuis is er zo’n kippenbedrijf. Daar doen ze alles aan om de kip het zo maximaal mogelijk naar de zin te maken. Want een gezonde kip legt het best. Licht, temperatuur, voer, water, alles is optimaal. Maar juist door weinig afwisseling hebben die kippen last van stress. Ook mestvakens hebben daar last van (we hadden vroeger thuis een varkensbedrijf). Uit verveling gaan mestvarkens staarten bijten.
Voorafgaand aan ons bezoek aan de open dag had ik ook een gesprek met een lector over Business Ethics. Hadden we het gesprek na de presentatie gehad bij Facility Management dan had het gesprek vast een andere inhoud gekregen.
Raar, maar ik krijg het boek de Intensieve Menshouderij maar niet uit mijn systeem.
In het boek “Weg met alle regels” wordt heel mooi uitgelegd dat als iemand in zijn of haar werk datgene mag doen waar hij of zij goed in is dan voelt werk niet als werk. Het boek had ik eens een paar jaar geleden aangeschaft en gelezen. Daarna aan iemand gegeven om te lezen. Op een of andere manier is het niet weer terug gekomen. Dat is niet erg want een boek moet gelezen worden, beter dan bij mij in de kast te staan. Maar na verloop van tijd wilde ik het toch graag nog eens lezen want er stonden voor mij hele mooie verhalen in over hoe mensen kunnen excelleren in hun werk. Het mooiste verhaal vind ik nog steeds die van een indicatie van een excellente barman. Een echt goede barman hoort bij de “one hundrerd club”. Die barkeepers zijn in staat om van 100 vaste klanten de naam en het favoriete drankje te onthouden. Zodra iemand tot die club toetreedt krijgt hij of zij een button en een bijbehorende bonus. Na verloop van tijd werden barkeepers zo goed dat er zelfs een “Five Hundrerd Club” ontstond. Bijna niet voor te stellen maar na verloop van tijd trad het eerste lid toe tot de “Three Thousend” club. Zo kan een ieder die met passie werkt de output verveelvuldigen.
Het boek “weg met alle regels” heb ik inmiddels weer aangeschaft via een tweede hands exemplaar. Voor nog geen € 10 via Bol.com. Bijzonder dat je een tweede handsboek zo vlot geleverd krijgt. Keurig verpakt en binnen een paar dagen.
Ik denk dat ik dit exemplaar maar een poosje hou. Of misschien dat ik het op termijn aanbied via Bookcrossing. Maar als je belangstelling heb mag je me ook een mailtje sturen. Voor € 9,- is hij voor jou. Het is wel te merken dat ik voor mezelf begin.
De afgelopen dagen heb ik vaak moeten uitleggen wat ik ga doen nu ik zelfstandig wordt. Een lastige vraag maar met wat externe hulp noem ik me nu professioneel netwerker. Een opdracht hier, een presentatie daar, iemand helpen met een probleem door er iemand anders tegenaan te plakken of een werkzoekende aan een sollicitatiegesprek helpen. Lastig om uit te leggen maar het is niet veel anders dan ik voor die tijd deed. Alleen laat ik me er nu (deels) voor betalen.
De promotiedagen van afgelopen week zijn dan wel een hoogtepunt want daar spreek je evenveel mensen in 2 dagen dan waar je anders 2 maand voor nodig hebt. Het was verschrikkelijk leuk. Boeiende gesprekken, nieuwe plannen, de ICT platform netwerkborrel op net Eems-delta terras en een heel erg leuk weerzien na meer dan 10 jaar. Maar woensdagavond na afloop was het kaarsje wel uit, netwerken was toen “net werken”.
Powered by ScribeFire.