Zoals ik al aankondigde een vervolg op mijn bezoek aan the next web. Voor een uitebreid verslag wil ik je ook graag verwijzen naar Frankwatching Frank Janssen heeft er een keurig verslag van gemaakt, ondanks zijn worstelingen met de techniek. Ik denk dat ik een volgende keer bij zo’n evenement ook gewoon mijn laptop meeneem en live ga bloggen. Daar is tijd voldoende voor want lang niet ieder onderwerp spreekt tot de verbeelding.
Het verslag van Frank geeft een mooi overzicht dus dat doe ik niet over maar ik wil er wel graag een paar onderwerpen uitpakken die me zeer aanspraken.
Allereerst was er de presentatie van Saul Klein. Saul was VP marketing bij Skype en werkt veel in Amerika en Europa. Hij ging de vergelijking aan en daar zaten wel een paar eyeopeners voor mij in. Allereerst heeft Europa wel een paar pareltjes maar op een of andere manier blijven die allemaal steken op een niveau dat van een echte doorbraak geen sprake is. Voor die tijd zijn ze de initiatieven vaak overgenomen door een grote partij.
Paul had een hele hoop feiten die pleiten voor een doorbraak van nieuwe diensten uit Europa. Jammer genoeg kan ik nog geen presentatie van hem vinden op het web maar er zaten aardige overzichten bij die aangaven dat Europa op veel fronten meer te bieden heeft dan Amerika.
De volgende spreker was Jeff Clavier. Hij ging ook in op het verschil tussen de VS en de EU. Hij had veel open deuren zoals dat het verschil zit in de mentaliteit, in de EU is het een blamage om failliet te gaan in Amerika is het een plus. Maar Jeff trok ook de vergelijk tussen breedband ontsluiting in bijvoorbeeld Sillicon Valley en de rest van de wereld. Het blijk maar droevig gesteld te zijn met de breedbandontwikkelingen in de Valley maximum bandbreedte die je daar standaard kan krijgen is 2-3 Mb/s. Iets wat inmiddels ieder huishouden in Nederland ( en op heel veel plaatsen in de rest van de wereld) kan krijgen. Mobiel is ook een fenomeen wat in de rest van de wereld veel beter is aangeslagen dan in de VS. En het ziet er niet naar uit volgens Jeff dat dat de komende jaren snel verbeterd.
De eerste beide sprekers hebben hun sporen verdiend in de internet wereld. Ze keken beiden naar Europa als een regio waar veel verscheidenheid is. Veel vernieuwingen maar waar de kansen niet optimaal worden benut in termen van grote doorbraken. Het aardige was wel dat aspect de rest van de dag dat niet meer zo prominent aan de orde kwam. Het ging er bij andere sprekers om hoe je gaat samenwerken met behulp van the next web.
Was het in het verleden “Content is King”: Als je maar voldoende inhoud hebt ben je winnaar. De komende tijd zal het vooral gaan over “Contact is King”. Het zal veel meer gaan over “wie zijn je contacten?” En dan niet over: “hoeveel mensen heb je in je Outlook Adress book?”. Maar hoeveel mensen ken je echt? En wat doe je dan met die contacten?
Een zeer inspirerend verhaal van Deborah Schultz, de enige vrouwelijke spreker en wat mij betreft het hoogtepunt van de dag. Maar dat zal ook wel komen door mijn redelijk hoge femininiteit volgens mijn Personal DNA
Het verhaal van Deborah komt uitgebreid aan de orde in een volgende weblog.
Vandaag bezocht ik de Next Web bijeenkomst in Amsterdam. Een paar honderd mensen uit binnen en buitenland werden bijgepraat over nieuwe ontwikkelingen op internet gebied. Vorig jaar was de Next web bijeenkomst voor het eerst en gelijk een groot succes. De verwachting waren hooggespannen.
De presentaties waren erg wisselend qua kwaliteit maar ik vond het een schitterende dag.
Ik denk dat ik de onderdelen uitsmeer over diverse log. Hoogtepunt voor mij waren de bijdragen van Deborah Schultz en Rod Beckström.
Er waren een aantal showcases (demonstraties van nieuwe diensten) die door een aantal mopperende mannen bekritiseerd werden een beetje met een knipoog naar de Muppets. Het waren de zwakste delen van het programma. Wat bedoeld was als intermesso viel vaak niet goed en in een geval over een een site voor herinneringen aan een overledenen was het een regelrechte misser. Een aanvankelijk enthousiast startup liep totaal verbaast en redelijk gefrustreerd volgens mij van het toneel.
Zijn presentatie viel al helemaal in het water door haperende techniek. Trouwens wat ook slecht was dat de aanwezige WiFi niet werkte.
Toch was het voor mij een geslaagde dag.
Gelijk liep ik een aantal Groningers tegen het lijf, Buyways stond er met hun nieuwe dienst Heeii en Mark Hoekstra mocht op het toneel zijn Slurpr presenteren. Wowww en de Hanze Hogeschool waren ook aanwezig maar alleen als bezoeker.
Wat de dag voor mijn bijzonder maakte was de variëteit, een beetje techniek, nieuwe toepassingen (veelal gebaseerd op inkomsten uit reclame) maar daarover in een latere bijdrage meer. Een paar bijdragen die stil stonden bij menselijke aspecten en de maatschappelijke gevolgen. Maar ook leuk om ook even weer met Frank Janssen (van Frankwatching) te spreken.
Ik volg zijn weblog op de voet en vind het knap wat hij doet. Frank mijn complimenten, ik ben benieuwd wat jij er over schrijft.
The next web heeft mij wel voor 5 bijdragen stof opgeleverd. Maar eerst maar een begin met het weekend maken.
‘Het is moeilijk met de kalkoen het kerstdiner te bespreken’ is een spreekwoord wat nog wel eens wordt aangehaald bij outsourcingstrajecten. Je weet een ding zeker als je het kerstmenu met de kalkoen bespreekt dan krijg je kip op het menu, vis of vegetarisch maar geen kalkoen.
De moraal van het verhaal is duidelijk, als je functies wilt uitbesteden dan moet je niet met de afdeling of de manager van die afdeling overleggen maar met de managers erboven. Daar zit gelijk een spanningsveld want wie hebben het meest verstand van de uit te besteden processen?? Juist, de mensen die het werk doen. De afgelopen dagen zag en hoorde ik een paar van die situaties. Soms is het te gek voor woorden. Zie je eens een prachtige oplossing, ga je op bezoek bij mensen die het toch zouden moeten begrijpen wat voor een prachtig plan het is en dan is er opeens een negatieve reactie.
Ik hoorde een verhaal van een initiatief om de milieuvervuiling in een bepaald gebied te kunnen meten. Het plan werd met veel enthousiasme gepresenteerd bij een overheidsorganisatie en vervolgens was de reactie: maar dat willen we helemaal niet weten want zodra we weten wat de vervuiling is moeten we er ook iets aan doen. We krijgen een slechte naam en wat gaat dat allemaal dan wel niet kosten?
Terwijl outsourcing op zich natuurlijk helemaal niet slecht hoeft te zijn. Daar heb ik hele mooie voorbeelden van gezien. Het uitbesteden van de portiers functie bij KPN in het verleden was er zo een. Portiers bij het toenmalig telefoondistrict bungelden er maar wat bij. Er waren 8 portiers als ik me het goed herinner en de rest van de organisatie vond ze maar lastig. Toen ze werden geoutsourced (verkocht) aan een bewakingsfirma troffen ze bij de nieuwe werkgever collega’s aan die hetzelfde vak uitoefenden en dezelfde taal spraken. (sleutel beheer, het bijhouden van een logboek, brand- en sluit rondes, protocol van overdracht), etc. Ik herinner me dat een aantal portiers dat als een verademing beschouwden. Wel een min puntje het salaris was wel lager.
Uitbesteden kan ook kwaliteitsvoordeel opleveren. Immers heeft de insourcende partij veel specialistische kennis van de materie. door schaalgrootte kan het ook financieel voordeel opleveren. Met name dat laatste is vaak een argument voor uitbesteding. Dat kan ook doorslaan. Jaren gelden sprak ik met een manager die was aanwezig geweest bij het uitbesteden van kabel werkzaamheden. Hij was gewoon kwaad. “Hebben ze een prijs bedongen die helemaal niet kan” brieste hij. Voor dat geld kan je geen kabels leggen en lassen maken. Ik zie de bui al hangen. De kabels worden te ondiep gelegd en schoolverlaters worden op las klussen gezet. Want voor dat tarief krijg je geen goede lassers. Dat zullen we de komende jaren merken in het aantal kabel storingen en lekke lassen. Betalen we toch nog het volle pond.
Uitbesteding is ook aan de orde van de dag in IT land. In veel gevallen geldt hier hetzelfde: de IT-ers die over gaan komen bij een organisatie die automatisering als kernactiviteit hebben. Ze treffen er vakbroeders. Maar als de afspraken grotendeels gebaseerd zijn op prijs, dan komen de problemen later.
Zondagmorgen; in de tuin met de laptop op schoot, uiteindelijk heet hij daarom ook laptop. De hond ligt tevreden in de zon aan mijn voeten en de vogeltjes kwetteren in de bomen. Op internet twittert het er ook lustig op los iemand klaagt dat zij Apple stuk is en ergens anders heeft iemand vis besteld in een restaurant. Kortom de wereld komt binnen bij ons in de tuin. Gisteren heb ik even gekeken op www.twittervision.com. Fantastisch. Hier zie je dat de wereld plat aan het worden is. De opmerkingen schieten over het beeld. Met de 3D variant is het nog leuker .
Wat je allemaal met Twitter kunt? Ik weet het niet! Maar langzamerhand heb ik wel het gevoel dat het wel eens een voorbode kan zijn van een globale verandering.
Mensen weten elkaar steeds beter te vinden ze kunnen steeds gemakkelijker ideeën uitwisselen. Ik ben benieuwd wie die Twitter gebruikers zijn. Het zou wel eens de Creatieve Klasse kunnen zijn. De mensen die zich niet laten vangen in de netten van de intensieve menshouderij. Ik heb in het verleden die term al eens eerder gebruikt. Het komt uit het boek van Jaap Peters die de vergelijking trekt tussende intensieve veehouderij en de praktijken in een grote beursgenoteerde onderneming die geleid wordt door mensen die allemaal dezelfde wijze van handelen hebben, gedreven door aandeelshouder tevredenheid en winstmaximalisatie. Veel van de managers hebben allemaal dezelfde studie gedaan: MBA.
Ik kreeg het boek recentelijk in handen (want ik had het nog steeds niet gelezen). Nu staat er goed in verwoord wat ik al jaren voel. Volgens Jaap Peters is er een bovenlaag (management) die handelt volgens een afbeelding van de werkelijkheid gebaseerd op cijfers en abstracte modellen. Die modellen worden toegepast in het bedrijfsleven, zorg, onderwijs en overheid. Topmanagers hebben vaak geen enkele verwantschap met de werkvloer. Sterker nog als je hogerop wilt in de organisatie dan is kennis van de praktijk alleen maar een nadeel. Wil je niet mee in die ratrace dan blijf je in de schaduw van de organisatie (net als onze hond die inmiddels onder mijn stoel is gaan liggen). Je doet je ding en om 5 uur naar huis. Ik kan iedereen het boek aanbevelen. Het lijkt me leuk om eens een boom op te zetten met Jaap Peters. Als boerenzoon herken ik als geen ander de parallel. Thuis was vroeger voerderconversie een begrip. Hoeveel kilo voer is nodig om een mestvarken één kilo te laten groeien in gewicht? In het bedrijfsleven heet dat declarabiliteit.
Laatst hoorde ik van een bedrijf wat veel investeert in de scholing en ontwikkeling van mensen. Toch was er een hoog personeelsverloop! De voorlopige conclusie was dat als mensen zicht hebben op hun sterke punten, ze kiezen om het voor zichzelf te doen. Beter dan voor een baas die als het knijpt toch mensen op een klus proberen te krijgen die het best renderen. Blijkbaar zijn mensen bereid de stap te maken als ze de kansen zien en voldoende onvrede hebben met de huidige situatie.
Hoe past web 2.0 hier in? De nieuwe technieken stellen mensen in staat samen te werken over organisatie grenzen heen, zelfs over landsgrenzen heen. Twitter is hier een heel mooi voorbeeld van. Maar ook samen werken aan documenten (Google docs of Zoho) Samen brainstormen met Mindmeister, even kletsen via Twitter, chatten of als het allemaal wat te vrijblijvend is dingen voor elkaar krijgen via een GTD (Get Things Done) tool. En als al dat virtuele CoWorken echt aanslaat dan doen we dat natuurlijk in een inspirerende CoWorking omgeving in niet meer in een saai kantoor.
De nieuwe generatie kent deze tools, gebruikt zeen zal ze ook willen in de werkomgeving. Maar voor ERP systemen dit ondersteunen of het zicht baar te maken is via de Business Balance Scorecard? Microsoft probeert het aan de praat te krijgen met behulp van Sharepoint en wil Web2.0 bedrijven overnemen. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.
Gisteren (zaterdag) was het een dag van werken in de tuin, spitten en als het regende even surfen naar verhalen. Ik heb nog lang niet alle bijdragen op www.ted.com gezien. dus daar een paar van gekeken en daarnaast de documentaire “le campagne du net” gezien. Een documentaire over de invloed van nieuwe media op de laatste Franse verkiezingen. Zeer indrukwekkend. Zover zijn we in Nederland nog lang niet. Maar we hebben ook niet zoveel onrust in de maatschappij. Wij worden nog in slaap gesust door de traditionele media. Ik moest bij het zien van de documentaire denken aan de discussie die ik een poos geleden had over de rol van het Dagblad van het Noorden. (zie ook 23 maart 2005)
Met de vergrijzing is er nog wel een rol voor ze weggelegd. Maar die is wel aan het afnemen. Gelukkig wordt het Dagblad door Elsevier genoemd als meest innovatieve krant. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over de rest.
Ik ben benieuwd hoe het dagblad schrijft over het Eurovisie Songfestival. Op dit moment is er nog niets over te lezen op hun site. Waarschijnlijk zal het gaan over de oneerlijke gang van zaken. Over hoe de Oost-Europese landen elkaar de bal toe spelen. Over hoe slecht de kwaliteit van de inzendingen wel niet was en dat er een nieuwe manier van stemmen moet komen.
Het zou me niet verbazen dat er een beweging is geweest net als bij de verkiezingen in Frankrijk die er een rol in heeft gespeeld. Het mobiliseren van grote groepen mensen om invloed te krijgen. En dat mobiliseren kan door heel Europa gebeuren. Dus ook de Pool die in ons land voor weinig geld wordt ingehuurd. (en voor hem veel geld).
Het is een signaal wat we niet mogen negeren.
De aarde is plat aan het worden. Ik denk dat in veel bladen in Oost Europa het de voorpagina haalt. Ik vermoed dat het bij ons op pagina 3 komt en hooguit in de commentaren. Ik ben benieuwd naar de strekking.
Natuurlijk zit Chili nog in mijn hoofd. Als ik deze ontwikkelingen plaats in de omgeving van Santiago, een stad met 4,7 miljoen inwoners, dan is een ding duidelijk. Die mensen willen verder komen in de wereld (wat dat dan ook maar is). Ze zullen alles aangrijpen om hun invloed te laten gelden. Als je kijkt door die ogen naar Het Eurovisie Song festival dan kunnen we weer echt meedoen als de wereld een nog een stuk platter is geworden.