De laatste dag van juni is het altijd voor vader en zoon Hut TT dag. Het is vast prik. Jaren geleden stonden we op de camping “De Witte Zomer” met de caravan en gingen zo op de fiets naar het circuit. De laatste jaren gaan we op motor. Dit jaar ging ik bij Nieko achterop want hij heeft zijn motor rijbewijs.
Gisteren was het Champcars evenement op het TT – circuit een mooie gelegenheid om met de dochter eens op stap te gaan. Deze keer in de auto naar het circuit. We komen van de achterkant van het circuit aanrijden, daar is het altijd rustiger. We hebben genoten van het evenement. De sfeer eromheen was wat minder uitbundig dan de TT. Het geluid van de racewagens spectaculairder. Maar er zaten wel een aantal “weeffouten” in. Allereerst was het de organisatie op het laatste moment te binnen geschoten dat bij een Amerikaans evenement gebruikelijk is om met het volkslied te beginnen. Tranentrekkend en tenenkrommend was de uitvoering van de commentator die de noten niet haalde, vals zong en zeker zo mee kon doen met Idols omdat hilarisch was. Ik kan me niet voorstellen dat Amerikanen dat op prijs hebben gesteld. Bennie Jolink was ingehuurd voor het Nederlandse volkslied en dat stond als een huis. Ook iets om kippenvel van te krijgen maar dan positief. De inzegening vooraf was ook een Amerikaanse tint die een beetje bizar over kwam.
En dan de race. Vanaf de tribune niet te volgen! Door de pit-stops was volstrekt onduidelijk hoe de race verliep. Wel staan er her en der grote schermen langs de baan. Zo nu en dan was daar de race te zien maar tussendoor heel veel interviews, ook tijdens de race en het geluid van die interviews werd niet doorgegeven. Volstrekte onzin dus. De huurprijs van de schermen kost duizenden euro’s maar zo was het weggegooid geld. Bij de TT zijn er altijd de beelden van de race te zien. De eerste keer was dat een beetje vreemd want je kijkt naar de schermen en zo nu en dan flitsen de rijders voorbij. Net alsof het 2 verschillende werelden zijn een virtuele en een echte.
Iets wat mij al tijden boeit daar waar de virtuele wereld de echte ontmoet.
De informatieverstekking kan natuurlijk veel beter. Zorg voor draadloos en hou een website in de lucht met actuele informatie. Mensen met een PDA of een mobiel met Wifi kunnen het dan beter volgen. Je zou kunnen schakelen tussen beelden, standen verstrekken. Of het er ooit van komt? Voorlopig is het erg leuk om er naar toe te gaan, de sfeer te voelen, proeven en ruiken. Maar de Champcars race mag wat mij betreft nog wat gepimpt worden.
De scholen zijn weer begonnen en ik hoorde de afgelopen week een aantal mensen zeggen: mijn zoontje / dochtertje moet voor het eerst naar school. Een heel kenmerkend moment in de opvoeding van kinderen. Maar naar welke school moet ze? Ik dacht bij mezelf: “dit is nog maar het begin”. Want daarna komt de keus voor voortgezet onderwijs, het kiezen van de vakken, de keus voor het beroeps onderwijs en dan de keus voor stageplaatsen of afstuderen. In al die stappen spelen ouders in afnemende mate een rol. Uiteindelijk moet het resulteren in een zelfstandig leven. Natuurlijk zijn er altijd mensen die kunnen adviseren. Dat overkwam me afgelopen week toen iemand me vroeg om even met me te praten over het kiezen van een baan. De persoon in kwestie had zijn HBO – ICT studie afgerond. Zij eerste stap was om zijn CV op monsterboard te zetten. Vervolgens werd hij bedolven onder de telefoontjes en E-mails. Ik ken hem ook als iemand die al lang werkt met ICT en thuis al heel jong met zijn broer acief bezig was met open source. Maar nu wordt het serieus want welke aanbieding moet hij nu nemen?
Het was even wennen voor me want ik krijg vaak de vraag of ik nog een baan voor iemand weet maar dit was meer van: banen zat, maar welke is de juiste. De jongeman in kwestie was op zoek naar een bedrijf waar hij zich kan ontplooien en waar de verdienste goed is. Hij had gesproken met een bedrijf waarvoor hij 6 weken naar India moest voor een opleiding en daarna nog een aantal maanden daar aan het werk.
Een aantal grote bedrijven beloofden hem een lease Auto en met de constructie dat hij na het halen van ieder certificaat € 50,- per maand meer ging verdienen.
Hij had inmiddels ook een aantal kleinere bedrijven gespot maar dat leek hem toch griezelig wat hij kende iemand die een half jaar geen salaris had gekregen.
Eigenlijk stond zijn besluit al vast. Het wordt één van de grote dienstverleners. Aan de slag in een urenfabriek. Door het land reizend in zijn lease auto. Een avontuurlijk bestaan voor iemand van begin 20. In mijn periode als recruiter heb ik veel van die jongens aan tafel gehad. Uitgekeken op detachering. Na een aantal jaren wilden ze dan wel eens investeren in zichzelf. Niet meer steeds hetzelfde trucje doen. De omgeving wisselt dan wel steeds maar de inhoud blijft hetzelfde. We hadden er een naam voor detacheringsmoe. Vaak treedt het op als mensen wat ouder worden een een gezin krijgen.
Ik ben benieuwd of mijn jonge vriend ook die weg gaat, voorlopig kan hij aan de bak bij een gerespecteerd bedrijf in een boeiende baan.
Â
Gisteravond zat ik wat te kijken naar twitter en opeens begin ik de lol er wat van in te zien. Bloggen is leuk en ik vul met veel plezier mijn wekelijkse weblog. Soms gooi ik er een tussendoor zoals nu. Het is toch geen weer voor klussen, buitenshuis is er niet veel te beleven en ik ben op iets gestuit wat leuk is om te delen. Dus ga ik er maar eens goed voor zitten. Ik begin te tikken en langzamerhand ontstaat het verhaal. Het kost wel even tijd want er moet voor mijn gevoel altijd een lijntje in zitten en een kop en een staart. Kortom een half uurtje ben je er wel zoet mee. Ik zie aan de statistieken dat het merendeel van mijn bezoekers minder dan een half minuut op mijn site zitten. De laatste tijd zijn het rond de 160 per dag en over de 2000 unieke bezoekers per maand. Laatst zei iemand gekscherend: een gemiddelde dominee mocht willen zoveel toehoorders te hebben.
Met twitter is het toch wat anders. Ik kieper er gewoon een aantal kreten in en om naar twitter te kijken is nog leuker want er drijven allerlei zaken voorbij. Ik zag eergisteren Noonhat voorbij komen. Leuk voor die mensen die moeite hebben een lunchpartner te vinden. Even later zag ik iets waar ik al tijden naar uit kijk. Een online agenda die ik kan synchroniseren met Outlook en waar anderen vergader verzoeken in kunnen plaatsten. Ik ben al eens bezig geweest met Yahoo maar en met Google maar daar kon ik Outlook niet mee synchroniseren. Dat is wel een voorwaarde want de kantooragenda is leidend. Nu dus Time to meet. Gelijk een account genomen, alleen werkte synchroniseren niet.
Vanavond nog eens geprobeerd en ja nu kreeg ik de gegevens on line.
Dus wil je een afspraak met me dan kan je een vergader verzoek sturen. Je krijgt dan de tijdstippen terug die we beiden vrij zijn. Lijkt wat omslachtig maar ideaal als je een tijdstip moet vinden met meerdere personen want er kunnen meerdere personen gematched worden.
Het is het nog net niet. Maar leuk om te zien dat toepassingen die op een bedrijfsnetwerk mogelijk zijn nu ook met web 2.0 technieken in razend tempo voor internet beschikbaar komen.
Oh ja, wil je een afspraak met me maken? Via www.timetomeet.info/with/smile kan je een verzoek doen. Maar mailen en bellen mag natuurlijk ook gewoon.
Het voordeel van vakantie is dat je andere boeken en tijdschriften leest. Zo las ik een erg leuk artikel in National Geographic over zwermen. Een heel mooi artikel over hoe in zwermen geen leider is. Een zwerm schijnt een soort collectief intelligentie te hebben. Iedereen die wel eens een grote zwerm vogels heeft zien vliegen ziet dat de groep volgens prachtige bewegingen maken. Het lijkt wel of ze dansen. Mooie bewegingen. In het artikel beschrijven ze dat dat kan omdat vogels heel erg rekening houden met degene die vlak naast ze vliegen. Hetzelfde gedrag is waarneembaar bij mieren, bijen of vissen. Ik moest er vandaag aan denken toen ik in de tuin de vogels weer hoorde kwetteren (in het engels is dat twitteren). Ik volg zo nu en dan de gesprekken op [[wikipedia:Twitter]]. Ik moet toegeven dat de naam Twitter geweldig is gekozen. Het lijkt veel op het gedrag van een zwerm. Ik zie gebeurtenissen door twitterland trekken. Kijk je naar een individuele bijdrage dan lijkt het onzinnig maar volg je meerdere bijdragen dan ontstaan er partronen. Hoe die patronen ontstaan is onduidelijk. Er is niet één centrale coördinatie maar er zijn wel patronen waarneembaar. In het artikel stond ook te lezen dat er inmiddels projecten zijn met robotjes die elkaar ook beïnvloeden. De verwachting is dat met middelmatige intelligente robotjes toch slimme oplossingen gerealiseerd kunnen worden. Het doet me ook denken aan logistieke bewegingen. Een kennis van me werkt bij een eieren groothandel. Veel van die eieren worden getransporteerd naar een distributiecentrum in het zuiden van het land. Maar het distributiecentrum 15 kilometer verderop wordt bevoorraad vanuit het zuiden. Dit alles omdat er een coördinerende instantie is die dat zo heeft bepaald op basis van een economisch principe. Voor een leek als ik ben, gaat het om miljoenen eieren die worden belast met transportkosten in beide richtingen. Daarnaast is het ook nog om een volstrekt onnodige milieu belasting. Als het alleen ging om eieren was het nog tot daar aan toe maar ik vermoed dat het voor heel veel spullen geldt. Misschien dat het project met de robotjes hier oplossingen voor levert.
De vakantie zit er weer op. Morgen mogen we weer. De jaarlijkse feestweek bij ons in het dorp is altijd het slotstuk van onze vakantie. De afgelopen vrijdag vrijdag was de opening. Deze keer hadden we als stichting promotie 7huizen een jumpstyle festijn georganiseerd en het was een groot succes. Jumpstyle is waarschijnlijk al een beetje op de terugweg maar toen we de plannen maakten was het nog erg hot.
Het dorpsplein stond boordevol met belangstellenden en de opening van de week was een mooie afwisseling met muziek, dans, cart races en een demonstratie van houtbewerken met een kettingzaag. Inmiddels begint de site van het dorp een steeds grotere rol te krijgen in het geheel. Het aantal bezoekers is verviervoudigd. Gisteren waren er 266 bezoekers, en er komen spontaan steeds meer reacties en foto’s binnen.
De komende week zijn er nog een paar grote evenementen de braderie, de Billie Turf wandeltocht en de boerendag en de afsluitende Taptoe met vuurwerk. Eigenlijk schreeuwt het om een videoverslag van de onderdelen. In 2004 ben ik bezig geweest met het maken van foto’s van alle onderdelen. Het lijkt me een leuke klus voor de videoclub om hetzelfde te doen maar dan met video. Langzamerhand is dat geen complex gebeuren meer want met You tube is het een fluitje van een cent. Trouwens er zijn veel alternatieven. Wat dat betreft is het leuk om gebruik te maken van voor de hand zijnde middelen. Veel foto’s op een site zetten is vaak vervelend werk maar om het te uploaden naar Picasa of naar Flickr is een fluitje van een cent en de foto’s worden gelijk getoond in een slideshow. Filmpjes met Youtube en interviews via een podcast. Op die manier ontstaat er een samenhang van tooltjes. In een eerdere bijdrage noemde ik het begrip bricolage. De afgelopen week sprak ik met Jaap van der Graaf mede bestuurslid van het ICT Platform en hij was het begrip ook tegengekomen in een artikel waarin ook Howard Rheingold werd geciteerd. Howard was vorig jaar bij ons te gast. Even surfen leert ook dat er zelfs een CMS (content management system) is met de naam Bricolage. Ik maak gebruik van Joomla, maar de manier waarop is een en ander toepas sluit wel erg aan bij de term bricolage, handig gebruik maken van voor de hand zijnde middelen.
Ik hoop volgend jaar op een videoverslag van de feestweek, het hoeft niet fantastisch gemonteerd maar een verzameling filmpje om mee te beginnen.