Menu Sluiten

Over 50 jaar…. na de chaos.

0 reacties

Ik had me er al een poos op verheugd, de afgelopen vrijdagavond mocht ik het verhaal vertellen over waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe. Ik was uitgenodigd om mijn verhaal te doen op het inspiratiepodium. Niet wat of hoe, maar waarom. Het is mezelf wel duidelijk maar om het te vertellen….. Waarom ik dingen doe is nooit een beslissing is met het hoofd, veel meer mijn gevoel. En het is best spannend om dat dan aan een groep vreemden te vertellen. Zo letterlijk heb ik het ook nog niet in deze blog geschreven want het is een persoonlijk verhaal. Ik durf dat prima te vertellen in besloten groep maar om het zo open op internet te zetten.

 

Het gaat in ieder geval over verbondenheid. Het deel uit maken van een grotere groep die hetzelfde doel hebben. En dan niet een sport team want ergens voel ik me veel meer aangesproken tot het harmoniemodel dan het conflictmodel. Ik ben totaal niet competitief ingesteld dat maakt mij ook tot een zeer gewaardeerd speler bij de tennisclub 🙂 Ik win zelden een wedstrijd maar heb wel veel lol in het spel en de beweging.

 

Dat is misschien ook wel waarom ik wandelen zo leuk vind. Gisteren hadden we weer de Billie Turf wandeltocht in ons dorp en de Nijmeegse 4-daagse staat er weer aan te komen. 40 kilometer is een mooie afstand die ik aan kan. Gaandeweg de wandeling ontstaat er een verbondenheid die soms voelbaar is. Allemaal mensen die dezelfde prestatie leveren. Niet in competitie maar in verbondenheid. De gesprekken onderweg kan je natuurlijk ook ergens anders hebben maar toch vind ik eerder aansluiting bij een mede wandelaar. En één groot voordeel je hebt de tijd bij 40 kilometer.

 

Maar het gaat verder dan wandelen, die verbondenheid. Want ik voel me ook aangesproken door de (nog onzichtbare) golf van betrokkenheid in de wereld. De extremen zijn zichtbaar in Syrie en Turkije. Het geweld krijgt daar de overhand en drukken die andere beweging uit het zicht. Maar het is er echt wel. Vaak is het de bron van de beweging. Overal in de wereld vinden mensen elkaar rond de vraag hoe verder met de aarde? Als je er naar zoekt zie je het overal. Misschien heb je dat filmpje gezien van “Trip the Light” in een vorige blog: Pinksteren en gemeenschapszin? Daarin gaat het er ook over: Het filmpje is leuk maar de tekst van lied minstens zo inspirerend:

 

We’re gonna trip the light

We’re gonna break the night
And we’ll see with new eyes
When we trip the light

I’ll find my way home
On the Western wind
To a place that was once my world
Back from where I’ve been

And in the morning light I’ll remember
As the sun will rise
We are all the glowing embers
Of a distant fire

 

Komende vrijdag hebben we het jaarcongres van Bron voor leiders. Een beweging in Nederland voor formele en informele leiders. In Groningen hebben we ook al een paar bijeenkomsten gehad. Leuke boeiende gesprekken met betrokken mensen die het verschil willen maken.

 

Zijn het allemaal “heppie the peppie” gesprekken? Nou nee want een ieder die met deze materie bezig is ziet ook dat er een moment komt dat het niet meer gaat op de huidige wijze (die nog uit gaat van oneindige groei). Dat er een hardhandige correctie komt. Een stille hoop dat dat over 50 jaar achter de rug is en dat er een nieuw, beter, evenwicht is. Dat alles is mooi samengevat in het volgende filmpje 

Teamgeest en symbolen

0 reacties

Zojuist reed er een claxonnerende vrachtauto door het dorp, het eerste elftal van de voetbalvereniging is gepromoveerd. Dat heeft 10 jaar op zich laten wachten maar het is nu een feit. Leuk om al die voetballers uit hun dak te zien gaan. Misschien is voetbal (of teamsporten in het algemeen) wel het mooiste voorbeeld hoe mensen met elkaar toewerken naar een doel. Niet voor niets worden succesvolle coaches vaak gevraagd voor het bedrijfsleven. De parallellen zijn er overduidelijk. Nu is het bij sport redelijk overzichtelijk in redelijk beperkte tijd tegenstanders verslaan. 

Maar hoe doe je dat als de doelen wat vager zijn en de tijd veel ruimer. Je wilt in je dorp mensen betrekken bij groenonderhoud omdat de gemeente het geld er niet meer voor heeft. Of misschien wil je iets met zorg of energie in het dorp of de buurt. In onze huidige maatschappij is tegenwoordig de eerste reactie als we geld hebben dan…. Alleen daar zit dan het probleem want geld is schaars (of het is er helemaal niet). Het moet dus door de mensen gedragen worden. En die mensen moeten min of meer hetzelfde doel nastreven. De eerste stap is dus de mensen rond dat doel elkaar laten ontmoeten. We hadden afgelopen week de ondernemersbeurs Westerkwartier. Ondernemers uit de gemeenten Marum, Leek, Zuidhorn en Grootegast kwamen bij elkaar in de herbouwde Postwagen in Tolbert. Het was erg gezellig en er werd volop genetwerkt het aantal bezoekers was niet erg groot maar gelet op de geanimeerde gesprekken werden er volop ervaringen uitgewisseld. Misschien is de naam ondernemersbeurs ook wel niet een juiste. Misschien moet het accent meer komen te liggen op hoe we als ondernemers samen op kunnen trekken. Hoe we samen dingen kunnen realiseren. En dat is meer dan wat er met beurs bedoeld wordt daar draait het om aantallen bezoekers.

De dinsdagmorgen stond voor mij in het teken van de ontmoeting met het koningspaar. Het was een geweldig leuke morgen. Wat was er een leuke sfeer en wat was onze koning belangstellend. Hij nam de regie van het gesprek en zocht duidelijk contact met dorpsbewoners. Natuurlijk is dat zijn vak maar toch. We waren er met 10 mensen uit ons dorp. Mensen die het erg leuk vonden om er te zijn. Dat geldt niet voor alle dorpsbewoners, sommigen hoefden niet zo nodig. Maar het was merkbaar dat op dinsdagmorgen iets ons allen bond. Veel, heel veel oranje fans waren om de koning en koningin te zien, te ontmoeten. Het is misschien wel het mooiste symbool wat we als land hebben. Het koningshuis en alle oranje er om heen.

Soms zou je dat wel willen vastpakken: de teamgeest in een voetbalteam, de trots op een dorp of de ondernemersgeest in een regio of dat wat ons bindt als volk. Het is allemaal niet zichtbaar maar het is er wel. 

Gemeenschapszin en ontmoeting met de koning

0 reacties

Het schrijven aan deze weblog is altijd een mooi moment van bezinning. Het begon 9 jaar geleden als een soort dagboek maar langzamerhand gaat het steeds vaker over wat me bezig houdt, veel meer dan wat ik doe en beleef. De vorige weblog over Pinksteren en gemeenschapszin  is bij mij nog wel een poosje blijven hangen. Want er is voor mijn gevoel een beweging gaande die lang niet altijd zichtbaar is.

 

Zo nu en dan zijn er acties waarbij duidelijk wordt dat er ontastbare dingen zijn die mensen toch binden. Mooie voorbeelden zijn de straatfeesten of op iets grotere schaal dorpsfeesten. En nu zijn er weer verkiezingen van het leukste dorp van Groningen. Ruim 70 dorpen hebben zich weer aangemeld en daar gaat weer een stuk betrokkenheid van uit. De deelnemende dorpen krijgen vast dat gevoel weer. Trots zijn op je dorp en op het Groninger zijn. Als het Nederlands elftal speelt of Anouk zingt over vogels is dat gevoel bij veel mensen er ook. Voor veel mensen is dat een stukje van Nederlander zijn.

Komende dinsdag komt het koningspaar naar Leek en daar zijn we als finale dorpen van de verkiezing van het leukste dorp 2011 uitgenodigd om met 10 inwoners per dorp ons te presenteren. Wat een eer.  We mogen ons dorp promoten. Oei dat is wel wat lastig, promoten hoe / waarvoor? We hebben geen grootse dingen als een klooster, een oude kerk, eeuwenoude gebruiken of andere bijzonderheden.  Maar het weinige dat we hebben is elkaar. Of misschien beter: met elkaar hebben we een hoop. Zo gaan we ons ook maar presenteren. 10 mensen die trots zijn op ons dorp en het een reuze eer vinden de koning en koningin te ontmoeten.  We willen graag vertellen wat ons dorp bijzonder maakt. Dat we met elkaar verbonden zijn omdat we bij elkaar wonen en een aantal dingen delen. Wat is het dan mooi om een de gelegenheid te hebben te spreken de Koning en Koningin. Met mensen die door geboorte de opdracht hebben symbool te staan voor die verbondenheid. En als ik het vraaggesprek op TV goed heb begrepen voelen ze dat ook zo en willen ze dat ook zo gaan invullen. Ik hoop dat ze even bij ons blijven staan om het daar met mijn dorpsgenoten over te hebben. De 10 mensen die in Leek  zijn, hebben zich ingezet voor de verkiezing van het leukste dorp. Daar waren ze absoluut niet uniek in dat waren er heel erg veel. We moesten 10 namen opgeven en deze mensen hebben zich op de achtergrond verdienstelijk gemaakt. En wat vinden ze het leuk de Koning en Koningin te ontmoeten.  

Pinksteren en gemeenschapszin

0 reacties

 

Als er iets van toepassing is op deze tijd van toenemende gemeenschapszin dan is het wel Pinksteren. De somberen zullen eerder denken aan het eind der tijden. En misschien is er ook wel een relatie tussen die twee.

 

De afgelopen week was ik bij een bijeenkomst over leiderschap en daar kregen we het over “geld”. Het geld, zoals wij het kennen, is naast een ruilmiddel ook een bron van een failliet systeem omdat we rente heffen. Immers je kunt wel geld lenen maar daar moeten je rente over betalen. Dus je moet meer verdienen dan het geld wat je hebt geleend. Dat kan alleen maar doorgaan als je uit gaat van oneindige groei. Dat gaat dus niet goed. Dat zien we om ons heen gebeuren. Ja bij de allerrijksten die slim zijn groeit het nog wel ten koste van de minder welgestelden. Niet voor niets dat in sommig samenlevingen het heffen van rente verboden is. In de Middeleeuwen was het christenen ook verboden rente te heffen. We zitten nu (nog wel) in dat scheefgegroeide systeem waar heel veel schulden uitstaan die op te vragen zijn door een relatief kleine groep super rijken.

 

Nu is er over de wereld een beweging gaande die dit ook zo voelt en overal is het te zien dat mensen niet langer in dat systeem geloven. Dan gaat het niet alleen over geld maar ook over energie, grondstoffen of misschien nog wat minder tastbaar de afkeer van het individualisme. Overal ontstaan er positief gestemde gemeenschappen rond thema’s. Soms uit nood geboren soms uit idealisme. Je ziet het bij het toenemen van coöperaties, de ruil beweging, Urban farming, hergebruik van goederen, repaircafé’s. Natuurlijk ligt er ook een relatie naar de Arabische lente. Hoewel daar ook een verwevenheid is met geld en macht. Dat maakt het wel erg onduidelijk wie wat doet en welke belangen er spelen.

 

Terug naar onze eigen omgeving. Het is zonneklaar dat overal kleine bewegingen gaande zijn. Dat zagen we ook tijdens onze reis naar Oostenrijk. Mooi om te zien dat overal in Europa men bezig is met dezelfde dingen. Overal zie de kleine bewegingen ontstaan. Los van alle economische misère. Kijken of we samen een betere leefomgeving kunnen maken. Duna Vison doet dat op hun manier, op het Hoogeland, In Schotland, Polen, Oostenrijk en Duitsland. Wereldwijd is er de beweging van Cultural Creatives. Je hoeft je er maar even in te verdiepen of je komt het tegen. Allemaal bezig met min of meer dezelfde dingen.

 

En dan is er wel een heel grote overeenkomst met Pinksteren en de uitstorting van de heilige geest: De menigte liep te hoop en verbaasde zich, want een ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. Ze vragen, buiten zichzelf van verwondering: zijn zij niet allemaal Galileeërs? Hoe kan het dan dat wij hen horen een ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? Parten, Meden, Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kapadocië, Pontus, Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de streken van Libië bij Cyrene, en hier verblijvende Romeinen, zowel Joden als Jodengenoten, Kretenzen en Arabieren: wij horen hen in onze eigen taal van de grote daden Gods spreken. En zij waren allen buiten zichzelf en geheel met de zaak verlegen, en zij zeiden tot elkaar: Wat betekent dit toch? Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn!’

Handelingen 2:6-13

En of het nu gaat over een dorpstuin, (dus niet een volkstuin met ieder een eigen stukje maar een tuin voor het dorp), een dorpshuis, een streekmarkt, een bijeenkomst over de regio, maar ook de nieuwe kerkgemeenschappen die overal ontstaan. Één ding is duidelijk de gemeenschap groeit, ieder in hun eigen taal maar als je goed luistert spreken ze allemaal hun eigen taal maar toch zijn ze prima “te verstaan”.

 

En over het eind der tijden? Van die tijd zal niemand weten. Het lijkt mij niet goed om vanuit die angst te leven maar meer vanuit het positieve. Waarom? Ja waarom eigenlijk. Die vraag kwam ook in Oostenrijk voorbij en 7 juni mag ik op een bijeenkomst vertellen waarom ik de dingen doe die ik doe. Niet wat of hoe maar waarom…. !Eigenlijk een vraag voor ons allen. Waarom zou ik iets doen of laten?

 

Goede Pinksterdagen!

 

<

Hoogeland aan Zet on tour

0 reacties

De afgelopen week gingen we met een enthousiaste groep mensen van het Hoogeland naar een bijeenkomst in Oostenrijk. We gingen met 8 personen in een busje (en er waren nog 4 op eigen gelegenheid) en dus voldoende tijd te praten. Het onderwerp van de bijeenkomst was regionale ontwikkelingen. Uit een aantal landen kwamen mensen bij elkaar om dingen te delen en zo elkaar te inspireren. Dat was ook hetgeen we onder de naam “Hoogeland aan Zet” de afgelopen maanden hadden gedaan. Bijeenkomsten waar er in een gemoedelijke sfeer dingen gedeeld werden en plannen gemaakt voor het Hoogeland. Geen bijeenkomsten met een vast programma maar wel bijeenkomsten waar mensen uitgenodigd werden te komen met hun plannen en initiatieven. Het waren bijeenkomsten met veel enthousiasme en betrokkenheid. In juni is de voorlopig laatste.

We mochten onze ervaringen dus delen met andere landen en goed om te merken dat de problemen in Rural Area’s overal hetzelfde zijn. Het wegtrekken van de jongeren, (die later soms ook wel weer terug komen) veel initiatieven om het leefbaar te houden. Over het algemeen toch wel krachtige tegen bewegingen een beetje tegen de stroom in roeien. Maar wel veel enthousiasme.

Het komt vaak van betrokken bewoners en als er één ding duidelijk is daar moet het vandaan komen. In Oostenrijk was er een Boerenmarkt met veel streekproducten. Mooi om te zoen hoe er de afgelopen jaren die producenten zich verenigd hebben en een een verkooppunt hebben ingericht. Toch ook wel een zorgpunt dat er inmiddels al heel veel producten niet meer in de regio worden geproduceerd. Wat dat betreft is het boeiend om te zien wat er in Polen gaat gebeuren daar zijn op dit moment nog 2 miljoen boerderijen. Heel vaak kleinschalig en dus iets wat wij voor een deel weer heel graag willen hebben. Veel streek producten.  Maar ook daar slaat de schaalvergroting toe. Met als gevolg dat er veel kleine lokale producenten met specifieke producten verdwijnen Kunnen ze het goede behouden en toch ook efficiënter produceren. Als het ware een fase overslaan? De aanwezige dame uit Polen was daar niet erg positief over ze verwachtte alleen maar schaalvergroting en dus verschraling.

Er was een erg leuk project gepresenteerd: Duna Vision. Er trekt een groep mensen al wandelend van de bron van de Donau naar de Zwarte Zee. Onderweg zijn er allerlei stops waar cursussen, workshops of discussiebijeenkomsten worden gehouden. Doel is om nadrukkelijk in contact te komen met lokale initiatieven. Je kunt een paar dagen meelopen, een paar week of het hele eind. ze doen er een half jaar over. Iets wat natuurlijk prima te kopiëren is.Wandelen langs de Rijn, langs het wad of langs alle Groninger wierden.

 

We waren ook te gast bij een initiatief met de naam Otelo onder de noemer Ruimte en tijd voor jouw ideeën. Mooi om te zien hoe er in een relatief klein dorp Kirchdorf een huis hebben ingericht voor allerlei bijeenkomsten. @ reisgenoten uit het gezelschap komen uit Winsum en hebben daar net 40 dagen lang een tijdelijk Dorpshuis gehad onder de naam “de Tijd”. Prachtig om te zien hoe 1000 kilometer verderop dezelfde initiatieven worden ondernomen. Er hing een geweldig leuke sfeer. We hebben met elkaar gegeten, Otelo, Duna Vision, Hoogeland aan Zet mooi om zoveel betrokken mensen uit Europa bij elkaar te zien. Het ging niet over plannen en geld maar vooral wat ons bindt en hoe we de beweging kunnen uitbreiden. Mooi!