Als er iets van toepassing is op deze tijd van toenemende gemeenschapszin dan is het wel Pinksteren. De somberen zullen eerder denken aan het eind der tijden. En misschien is er ook wel een relatie tussen die twee.
De afgelopen week was ik bij een bijeenkomst over leiderschap en daar kregen we het over “geld”. Het geld, zoals wij het kennen, is naast een ruilmiddel ook een bron van een failliet systeem omdat we rente heffen. Immers je kunt wel geld lenen maar daar moeten je rente over betalen. Dus je moet meer verdienen dan het geld wat je hebt geleend. Dat kan alleen maar doorgaan als je uit gaat van oneindige groei. Dat gaat dus niet goed. Dat zien we om ons heen gebeuren. Ja bij de allerrijksten die slim zijn groeit het nog wel ten koste van de minder welgestelden. Niet voor niets dat in sommig samenlevingen het heffen van rente verboden is. In de Middeleeuwen was het christenen ook verboden rente te heffen. We zitten nu (nog wel) in dat scheefgegroeide systeem waar heel veel schulden uitstaan die op te vragen zijn door een relatief kleine groep super rijken.
Nu is er over de wereld een beweging gaande die dit ook zo voelt en overal is het te zien dat mensen niet langer in dat systeem geloven. Dan gaat het niet alleen over geld maar ook over energie, grondstoffen of misschien nog wat minder tastbaar de afkeer van het individualisme. Overal ontstaan er positief gestemde gemeenschappen rond thema’s. Soms uit nood geboren soms uit idealisme. Je ziet het bij het toenemen van coöperaties, de ruil beweging, Urban farming, hergebruik van goederen, repaircafé’s. Natuurlijk ligt er ook een relatie naar de Arabische lente. Hoewel daar ook een verwevenheid is met geld en macht. Dat maakt het wel erg onduidelijk wie wat doet en welke belangen er spelen.
Terug naar onze eigen omgeving. Het is zonneklaar dat overal kleine bewegingen gaande zijn. Dat zagen we ook tijdens onze reis naar Oostenrijk. Mooi om te zien dat overal in Europa men bezig is met dezelfde dingen. Overal zie de kleine bewegingen ontstaan. Los van alle economische misère. Kijken of we samen een betere leefomgeving kunnen maken. Duna Vison doet dat op hun manier, op het Hoogeland, In Schotland, Polen, Oostenrijk en Duitsland. Wereldwijd is er de beweging van Cultural Creatives. Je hoeft je er maar even in te verdiepen of je komt het tegen. Allemaal bezig met min of meer dezelfde dingen.
En dan is er wel een heel grote overeenkomst met Pinksteren en de uitstorting van de heilige geest: De menigte liep te hoop en verbaasde zich, want een ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. Ze vragen, buiten zichzelf van verwondering: zijn zij niet allemaal Galileeërs? Hoe kan het dan dat wij hen horen een ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? Parten, Meden, Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kapadocië, Pontus, Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de streken van Libië bij Cyrene, en hier verblijvende Romeinen, zowel Joden als Jodengenoten, Kretenzen en Arabieren: wij horen hen in onze eigen taal van de grote daden Gods spreken. En zij waren allen buiten zichzelf en geheel met de zaak verlegen, en zij zeiden tot elkaar: Wat betekent dit toch? Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn!’
Handelingen 2:6-13
En of het nu gaat over een dorpstuin, (dus niet een volkstuin met ieder een eigen stukje maar een tuin voor het dorp), een dorpshuis, een streekmarkt, een bijeenkomst over de regio, maar ook de nieuwe kerkgemeenschappen die overal ontstaan. Één ding is duidelijk de gemeenschap groeit, ieder in hun eigen taal maar als je goed luistert spreken ze allemaal hun eigen taal maar toch zijn ze prima “te verstaan”.
En over het eind der tijden? Van die tijd zal niemand weten. Het lijkt mij niet goed om vanuit die angst te leven maar meer vanuit het positieve. Waarom? Ja waarom eigenlijk. Die vraag kwam ook in Oostenrijk voorbij en 7 juni mag ik op een bijeenkomst vertellen waarom ik de dingen doe die ik doe. Niet wat of hoe maar waarom…. !Eigenlijk een vraag voor ons allen. Waarom zou ik iets doen of laten?
Goede Pinksterdagen!
<