Blog van Jan Hut

Aan het eind van het jaar lijkt het altijd of alles nog snel even moet. Of er na de kerst en jaarwisseling geen tijd meer is. Nu is het dit jaar anders want de Maya's hebben voorspeld dat de komende week het eind der tijden is. En dat zou zo maar kunnen want je hoeft je maar te verdiepen in de ervaringen en verhalen van astronauten om te weten hoe klein en kwetsbaar onze planeet is. Wij Christenen zijn opgevoed met de uitdrukking: "van die dag zal niemand weten". Dit als het gaat over de dag des oordeels. De wederkomst van Christus. En bij meer algemene zingeving heeft men het wel over Leef alsof iedere dag de laatste is. Dit laatste om aan te geven dat je de tijd niet moet verdoen maar besteed het aan nuttige dingen. De vraag is dan natuurlijk wel wat zijn die nuttige dingen? 

Voor mij gaat het dan over aandacht voor mijn eigen omgeving in groter wordende cirkels. De afgelopen week was daar een mooi voorbeeld van. Het begon met een startbijeenkomst in het Noorden van "Bron voor Leiders". Een groep mensen die bij elkaar komt om samen te werken aan een cultuur die stimulerend is voor ieders talenten. Dat is waar het bij Bron voor Leiders om gaat. Het is een club waar ondernemers en leiders hun ervaringen delen en van elkaar leren over persoonlijk leiderschap. Het was een startbijeenkomst in het Noorden maar er komt zeker een vervolg. De dag erna waren we met een aantal dorpen uit het Westerkwartier bij elkaar om te praten over energiezuinige Dorpshuizen en ook over de gemeentelijke herindeling van gemeenten die er aan staat te komen. Dit vanuit de regio West van de Vereniging Groninger Dorpen. De dag erna was er de bijeenkomst van de 3 noordelijke organisaties van de Natuur en Milieufederatie. Ik mocht daar een workshop geven hoe betrek je mensen bij een initiatief.  

Allemaal bijeenkomsten die staan in teken van de toekomst.En ook heel mooi in opbouw. Bron voor leiders gaat over wat je motiveert om de verandering te zijn in de wereld, Groninger Dorpen over de directe leefomgeving en de Natuurfederaties wat je kan doen op het gebied van duurzaamheid in je omgeving. Maar in alle gevallen begint het bij mezelf en over de rol die ik zelf wil spelen in de wereld. Een mooi thema zo voor de kerst. De tijd die staat voor een stuk bezinning. Er is nog ruim een week tot de kerst. Ik wens iedereen nog een nuttige week. Als er ooit tijd voor was dan is het wel komende week.

OVERVIEW from Planetary Collective on Vimeo.

Het stond er zo eenvoudig in het kerken blad van de PKN gemeente in ons dorp: "Het bouwfonds is opgeheven". Het bouwfonds werd tientallen jaren geleden opgericht om geld te krijgen voor de oprichting van een verenigingsgebouw bij de Hervormde Kerk in Zevenhuizen. Toen het gebouw na heel veel zelfwerkzaamheid er was, bleef het bouwfonds bestaan. Want er waren (renteloze) leningen aangegaan en er moest ook geld voor komen om dat af te lossen. Later zorgde het bouwfonds voor verbouw of renovatie van de kerkelijke gebouwen. Mijn ouders waren er erg nauw bij betrokken. Mijn vader was penningmeester en na zijn overlijden nam mijn moeder het stokje over. Later werd ik ook bestuurslid  van het bouwfonds. Er werden bazaars georganiseerd, rommelmarkten, verkoop van patat in de feestweek, een verloting en vele vele gezellige avonden. Door het samengaan  de Hervormde en Gereformeerde gemeente is het bouwfonds opgeheven. Het is ondergebracht in andere commissies. Nieuwe Tijden.

Ook het DerdeWereldFonds bestaat niet meer, tenminste de naam. Het heet nu ATOS Foundation. De naam is veranderd en het is nu meer internationaal. Het doel is er nog steeds en de betrokkenheid van het bestuur ook nog ten volle. Het straalt nu veel meer zakelijkheid uit. Logisch natuurlijk want Atos is een wereldwijde speler op de IT markt en om eerlijk te zijn past een uitstraling die het DerdeWereldFonds had daar niet echt bij. Dus een logisch gevolg is een nieuwe naam en samenwerking met organisaties als "The Right to Play"

Natuurlijk doet het me wel wat dat beide namen verdwijnen of de organisatie helemaal ophoudt te bestaan. Want het zijn ook voorbeelden van betrokkenheid. Groepen mensen die zicht belangeloos inzetten voor het realiseren van een doel. Een relatief kleine Hervormde gemeente  wist een in verhouding veel te groot gebouw neer te zetten en wist dat ruim 50 jaar draaiend te houden. Dat kon met heel veel betrokkenheid van gemeenteleden. Ook het Derdewereldfonds bestaat inmiddels ruim 30 jaar en heeft voor miljoenen euro's kleine projectjes gesteund. Wat ik zelf nog het aller leukst vind ook zijn de inmiddels 10 bouwprojecten waarbij een groep van rond de 20 personen zelf de handen uit de mouwen steken in een land waar dat hard nodig is.

De tijd dat ik bij beide organisaties betrokken was, ligt achter me en inmiddels ben ik druk doende met leefbaarheid op het platteland. Nu ben ik niet de enige want er zijn legio organisaties die zich daar mee bezighouden. Dat kan ook want er is geld afkomstig uit de zogenaamde krimp fondsen. Op het platteland, in dorpen gaat het ook vaak om het opzetten en draaiende houden van voorzieningen. Het gaat om dorpshuizen, speeltuinen, scholen of andere voorzieningen. Ieder dorp is anders en iedere situatie is anders. Het goed steunen van initiatieven is een kunst. Dat geldt voor de derde wereld en ook voor het platteland. Soms maakt geld meer kapot dan je lief is.  In Afrika heb ik een gloednieuwe ambulance zien staan die nog nooit een zieke heeft vervoerd omdat er geen geld voor de brandstof was.  Een vervallen generator langs de weg of kapotte windmolen bij een school door gebrek aan onderdelen. Heel vaak werden deze dingen geschonken door een afdeling van de Rotary, Lions of ander liefdadigheidsinstelling.

Hoe dan wel? Het antwoord staat op een bord ergens in Ethiopië. Een van de deelnemers van een bouwproject zag het langs de weg en nam er een foto van.

Het staat er zo mooi: ga naar de mensen. Alleen zij kennen hun geschiedenis, kennen de eigen aardigheden. Leef met ze samen, leer van ze, maak plannen met ze en werk met ze samen. Misschien is dit wel een mooie richtlijn voor al die goed bedoelde projecten in "krimp gebieden". Wat is de inbreng van de inwoners? Als die er niet is zal financiële steun averechts weren, het zal ten koste gaan van betrokkenheid.  

Mijn vorige blog ging over hoop en hoe Obama in zijn speech veel mensen wist te raken.  Delen ervan zijn ook prima bij ons in Nederland te gebruiken. Maar in Nederland verschillen we op een aantal fronten van Amerikanen. Over het algemeen vinden we dat de overheid een vangnet moet bieden voor mensen die buiten de boot dreigen te vallen. De grootte van dat net kan je het nog wel over hebben. Het net zal de komende jaren wel kleiner worden. Amerikanen vinden dat geen taak van de overheid. Daar doen ze veel aan fundraising, daar springen mensen en kerken eerder bij met hulp en geld.   

Diep bij alle Nederlanders is er ook een gedeeld gevoel. Vrijheid van het individue en omkijken naar elkaar. Wij zien daarin wel nog een (kleine) rol van de overheid. In dat verband is het grappig om te zien dat VVD Icoon Wiegel protesteert tegen het inkorten van de WW. en zo zijn er wel meer voorbeelden. Blijkbaar hebben we wel een gemeenschappelijk gevoel hoe de samenleving er uit moet gaan zien.

Peter, en oud collega, wees me op een uitzending van Buitenhof op 16 september, het weekend na de verkiezingen. Aan het eind van die uitzending zitten daar twee vertegenwoordigers van VVD en PvdA die heel mooi schetsen hoe volgens hun de formatie zou moeten verlopen. Het getuigt van een scherp beeld van de situatie. Ze voorspelden een traject van uitruilen van dossiers. Niet uitkomen in het grijze midden. Geen waterige compromissen maar onderdelen uitruilen waar de achterban zich in kan herkennen. Precies zoals gelopen is. Dat vervolgens de krant van Wakker Nederland en onze eigen onze Nationale Statler en Waldorf: Jeroen Pauw en Paul Witteman er gaten in probeerden te schieten doet er niet aan af. De gemiddelde Nederlander had al lang in de gaten dat er wat moest gebeuren. Ik ben blij dat het land verder kan. En kijkend naar onze mede europeanen in het zuiden…. dan kennen we geen problemen. Waar hebben we het dan over?  

 
Bekijk de video in andere formaten.

Aan het eind van het gesprek hebben ze het over het kompas waar we op moeten koersen. Het actief burgerschap wordt genoemd. Beide regeringspartijen hebben we iets met dat onderwerp. En waarschijnlijk hebben alle partijen dat. Zelf zorgdragen voor je eigen leefomgeving en omkijken naar elkaar. Dat ligt wel heel dicht bij elkaar. Er wordt ook gesproken over kompas. Er wordt opgemerkt dat een regeerakkoord maar een tijdelijk iets is. Als er over een half jaar iets gebeurt wat niet is voorzien moeten ze toch om tafel om te komen met een oplossing.

Heel mooi is het dan om een kompas te hebben. Eerst even kijken waar staan we nu?  En alles accepteren zoals het is. Staan in het stille midden. Dan van daar bepalen waar je naar toe wilt. Dan zal je veel mensen treffen die dezelfe kant op willen.   

Het stille midden

In het stille midden
voorbij gebabbel van innerlijke stemmen
en vlagen van divers gevoel

is een opening naar binnen
met liefde voor wat is
en een venster naar buiten
om de ander te zien, te horen
en niet altijd te begrijpen.

Dat maakt niet uit;
we zijn allen sterren aan dezelfde hemel,
harten op dezelfde aarde
en doordrongen van het stille midden
waarop slechts afgestemd hoeft te worden.

© Helena Kwaaitaal

www.circolore.nl