Blog van Jan Hut

Over veel dingen is het simpel een mening te hebben. Stelen is fout, iemand helpen is goed. Hoewel dat laatste ook maar de vraag is. Want het ene helpen is wat anders dan het andere. Niet voor niets kennen we een mooie uitdrukking "Van de wal in de sloot helpen". Een blind iemand helpen oversteken lijkt wel mooi maar soms wil iemand dat niet. Blijkbaar moet je iets meer weten van de omstandigheden om te weten wanneer helpen goed is en wanneer niet.

Voor sommige dingen heb je veel informatie nodig om je een mening te vormen en dan nog is het lastig een een standpunt te bepalen. En we hebben tegenwoordig veel van die punten: Klimaat discussie, windenergie, het Groninger Forum, noodzaak nieuwe bedrijvenparken, sluiting van voorzieningen, aanpak van de krimp. Eigenlijk is het ondoenlijk een weloverwogen standpunt te hebben. Er is wat voor te zeggen en ook er wat tegen. Laten we het dan in geld uitdrukken want dat geeft houvast. Kom je er opeens achter dat ook die cijfers gebaseerd zijn op drijfzand of subsidie. Ook griezelig want van de toekomst weten we een ding zeker: Het wordt anders. 

Als geld geen goed middel is om te bepalen of het Groninger Forum goed en nodig is of niet wat dan wel?  Mening van autoriteiten? En wie is dan die autoriteit? Als je een stap terug doet is het soms gewoon humor. Betrokken personen doen erg hun best om de maatschappij te overtuigen van nut en noodzaak. Van de directeur van Groninger Museum tot voorzitter raad van bestuur Biblionet allemaal adviseren ze WC-eend. Een reclame uit 1989 is bekend geworden met de slogan "wij van WC eend adviseren….. WC eend". Maar ergens is er iets gaan wringen. Bibliotheken in de provincie moeten sluiten. Gelukkig zitten er waterdichte schotten tussen de centjes van de bibliotheken op het platteland en de plannen voor het forum. Culturele instellingen krijgen te maken met stevige bezuinigingen. Het helpt allemaal niet in de beeldvorming over de haalbaarheid van het Forum.

Intussen zit het mooi op slot. Al te grote voorstanders worden in mijn ogen stukje bij beetje ongeloofwaardiger. Maar er moet wel iets gebeuren. Er zijn inmiddels stevige stappen gezet.  Maar dat is geen reden om door te gaan op een pad waar grote twijfels rond zijn. Het zal toch jaren een bouwput worden aan de oostwand van de Grote Markt. Een andere mooie uitdrukking is: "beter te halve gekeerd dan en hele gedwaald".

Oftewel hou de plannen nog eens goed tegen het licht en voor de rest heb ik geen uitgesproken mening. Hooguit dat het leuk is om het advies van de mensen van WC-eend te horen. 

Alles hangt met alles samen. En vaak weet je onvoldoende om het allemaal te kunnen overzien. Blijkt opeens een buurman waar je al jaren naast te hebben gewoond vroeger ook verkering met een oude vlam van je te hebben gehad (verzonnen voorbeeld) Of treft mijn moeder in Winsum op een verjaardagsfeest een oude liefde van me en blijkt die ook nog bij ons thuis zijn geweest. (niet verzonnen). Kom ik ruim een jaar geleden tijdens een vlucht vanuit Chicago naast een jongedame te zitten die op een training paardrijden gaat in Nederland. Even door pratend kom je er achter dat ze op weg is naar Zevenhuizen in Groningen (waar ik woon). Ze gaat een week training volgen bij Jan Brouwer. Heel bijzonder.

Gisteren was ik op Internet op zoek naar ervaringen over een bepaalde etappe van het Pieterpad die ik de komende donderdag wil gaan lopen. Stuit ik op een verhaal van iemand die in Een West woont. Ze heeft daar een Camping en haar man heeft een handel in vrachtauto's en trucks. Jack Brouwers Trading. JB Trading. Dat viel me op want de jongedame uit Chicago was op weg naar Jan Brouwer Horses JB Horses. Beide JB's wonen ongeveer 4 kilometer uit elkaar.

Lees ik vanmorgen het Dagblad van het Noorden staat daar een stuk in over Le Dakar rally met dezelfde JB trading. (in het dagblad staat JB training maar over de kwaliteit het dagblad heb ik al genoeg geschreven hun tijd is op).  Staat er trots dat Jack Brouwers de enige Noordeling is. Mooi niet want mijn naamgenoot Jan Hut uit Zevenhuizen gaat dit jaar ook weer mee. Maar ja hoe kan je dat nu weten want die Jan Hut woont maar 5 kilometer van Jack Brouwer.

Bovengenoemde zaken heeft iets in zich van [[wikipedia:serendipiteit]]:  het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Mooi woord maar het blijft voor mij net als een bord met Spaghetti. Het komende jaar probeer ik weer iets aan de vork te krijgen maar vast dat het hele bord aan mijn vork blijft hangen.

Een prettige jaarwisseling!

In juli van dit dit jaar ging mijn weblog deels over Wikileaks toen kon ik nog niet vermoeden dat Wikileaks zo'n ontwikkeling zou meemaken. Het onder de pet houden van "bijzondere zaken" zal steeds lastiger worden. Een mooi chinees gezegde is "open nooit een pot met wormen". Oftewel: het hek is van de dam. (krijg de schapen er maar weer eens in).

Het zou best kunnen dat één en ander tot gevolg heeft dat er meer stukken boven water komen. Geen officiële stukken maar juist verslagen, mailtjes en memo's. De projecten en organisaties die "niet goed" voelen zijn eigenlijk bij iedereen wel bekend. In de stad Groningen liggen de tram en het Forum al een poos onder vuur.  Het kan zijn dat ze er beiden wel komen en misschien wordt het op den lange duur wel een succes. Het zal wel heel veel geld kosten en aan de opbrengsten kant rammelt het als ik de geruchten en tegenstanders mag geloven. 

Op energie gebied is er ook het nodige onder de oppervlakte. De windmolenbrache had een hoog aaibaarheidsgehalte maar is inmiddels big business. Ik hoorde een kreet dat "die dingen draaien alleen maar op energie". CO2 opslag is alleen maar uitstel, omdat we niet aan de normen kunnen voldoen stoppen we het maar onder de grond. Voor mijn gevoel klopt dat ergens niet. "We leren ermee tevens nieuwe technieken" is een van de argumenten.  Ik weet zeker dat we die techniek allang beheersen. Sinds een aantal jaren pompen we gas de grond weer  in om een voorraad aan te leggen (bij Grijpskerk en Langelo). Zou CO2 en aardgas zo'n andere techniek vragen? Goed dat die maatschappelijke discussie er komt want alleen vertrouwen op de overheid is misschien wel wat naïef.

Ben ik tegen grote risicovolle projecten? Nee! De Eemshaven was ook altijd een lelijk eendje maar is inmiddels een succesverhaal, De Blauwe stad is ook zo'n project waar iedereen negatief over is / was. Toch denk ik dat daar iets is ontstaan waar de omgeving baat bij heeft. We zijn laatst om de Blauwe Stad heen gelopen en dat kan ik iedereen van harte aanbevelen. Je ziet dat er voor de lange termijn iets is aangelegd in een omgeving die wel een impuls kan gebruiken. Of dat op deze manier had gemoeten en of dat ook opgaat voor die andere projecten dat is natuurlijk een andere vraag.

Er is iets aan de hand met openheid van informatie. Wikileaks haalt de deksel van de pot. Dat mijnheer Assange een beetje een vreemde man is doet daar weinig aan af. Hij is uiteindelijk het gezicht maar Wikileaks is meer dan Assange. Ik heb lang genoeg bij grote organisaties rond gelopen om te weten dat er soms iets erg scheef zit. Ik heb er managers mee zien worstelen. Anderen weten het powerplay weg te stoppen. Dat zal zelden op papier komen. Mail is misschien wel het medium waar veel lekken zijn te vinden. Veel mensen zien wel dingen gebeuren waarbij valt af te vragen, klopt dit wel? Dit kan niet goed gaan. Het wachten is op een omgeving waar dat soort dingen gemeld kunnen worden zonder al te bang te zijn voor de gevolgen. 

Omgekeerd heeft die openheid ook een ander voordeel. Mensen die in stealth mode opereren, met verschillende tongen spreken krijgen het lastiger. Ik had vroeger eens een collega die er open vooruit kwam met "oneigenlijke argumenten" dingen te regelen.  Die persoon kom je niet tegen in mijn contacts bij Linked in. Sterker nog die persoon staat niet op linkedin en is niet vindbaar op internet maar is wel werkzaam in functies en projecten waar het normaal is een profiel te hebben. Voor die persoon zal het lastiger worden een klus of nieuwe functie te krijgen. Er is wel wat uit te leggen. En organisaties die het toch durven, kunnen weten dat er iets aan de hand is.