De scholen zijn weer begonnen en ik hoorde de afgelopen week een aantal mensen zeggen: mijn zoontje / dochtertje moet voor het eerst naar school. Een heel kenmerkend moment in de opvoeding van kinderen. Maar naar welke school moet ze? Ik dacht bij mezelf: “dit is nog maar het begin”. Want daarna komt de keus voor voortgezet onderwijs, het kiezen van de vakken, de keus voor het beroeps onderwijs en dan de keus voor stageplaatsen of afstuderen. In al die stappen spelen ouders in afnemende mate een rol. Uiteindelijk moet het resulteren in een zelfstandig leven. Natuurlijk zijn er altijd mensen die kunnen adviseren. Dat overkwam me afgelopen week toen iemand me vroeg om even met me te praten over het kiezen van een baan. De persoon in kwestie had zijn HBO – ICT studie afgerond. Zij eerste stap was om zijn CV op monsterboard te zetten. Vervolgens werd hij bedolven onder de telefoontjes en E-mails. Ik ken hem ook als iemand die al lang werkt met ICT en thuis al heel jong met zijn broer acief bezig was met open source. Maar nu wordt het serieus want welke aanbieding moet hij nu nemen?
Het was even wennen voor me want ik krijg vaak de vraag of ik nog een baan voor iemand weet maar dit was meer van: banen zat, maar welke is de juiste. De jongeman in kwestie was op zoek naar een bedrijf waar hij zich kan ontplooien en waar de verdienste goed is. Hij had gesproken met een bedrijf waarvoor hij 6 weken naar India moest voor een opleiding en daarna nog een aantal maanden daar aan het werk.
Een aantal grote bedrijven beloofden hem een lease Auto en met de constructie dat hij na het halen van ieder certificaat € 50,- per maand meer ging verdienen.
Hij had inmiddels ook een aantal kleinere bedrijven gespot maar dat leek hem toch griezelig wat hij kende iemand die een half jaar geen salaris had gekregen.
Eigenlijk stond zijn besluit al vast. Het wordt één van de grote dienstverleners. Aan de slag in een urenfabriek. Door het land reizend in zijn lease auto. Een avontuurlijk bestaan voor iemand van begin 20. In mijn periode als recruiter heb ik veel van die jongens aan tafel gehad. Uitgekeken op detachering. Na een aantal jaren wilden ze dan wel eens investeren in zichzelf. Niet meer steeds hetzelfde trucje doen. De omgeving wisselt dan wel steeds maar de inhoud blijft hetzelfde. We hadden er een naam voor detacheringsmoe. Vaak treedt het op als mensen wat ouder worden een een gezin krijgen.
Ik ben benieuwd of mijn jonge vriend ook die weg gaat, voorlopig kan hij aan de bak bij een gerespecteerd bedrijf in een boeiende baan.
Â