Menu Sluiten

Categorie: Uncategorized

VAR Volkomen Achterlijke Regeling

ZZP-er worden is niet zo moeilijk. Over het algemeen kan je vrij vlot aan de slag. Maar als je als ondernemer te boek wilt staan moet je nog wel een paar dingen regelen. Inschrijven bij de Kamer van Koophandel is er een van. En je zult vroeger of later met de belastingdienst te maken krijgen. De Belastingdienst ziet je pas als ondernemer als je minimaal 1225 uur per jaar aan je bedrijf besteed. Dat is dus lastig als je 40 uur in loondienst bent. Want dan blijft er niet veel tijd over. Daarnaast wil de belastingdienst dat je ook als ondernemer werkt dus voor eigen risico aan de slag bent. Ook willen ze dat je verschillende opdrachtgevers hebt. Anders  lijkt het veel op loondienst. 

Met name dat laatste heeft ervoor gezorgd dat er een gedrocht van een regeling is ontstaan de zogenaamde VAR. Verklaring ArbeidsRelatie. Daarin verklaart een ZZP-er  minimaal 1225 uur aan zijn bedrijf te besteden en ook dat er minimaal 3 opdrachtgevers zijn. Ook dient de ZZP-er te verklaren dat hij/zij zelfstandig en voor eigen risico aan de slag is. Allemaal verklaarbaar want als de opdracht nemer maar één opdrachtgever heeft en die is overal verantwoordelijk voor dat is het verschil met werkgever werknemer wel erg klein. En als die situatie ontstaat is de opdracht gever verplicht premies te betalen.

Een opdrachtgever is hiervan in een aantal gevallen gevrijwaard als de ZZP-er een VAR kan overleggen.  Tot zover de achtergrond. Hoe gaat het in de praktijk? En ik kan het weten want ik ben ZZP-er. Ik vraag een VAR aan en verklaar een aantal zaken die gaan over de toekomst OK ik moet ook nog iets zeggen over het verleden maar de VAR gaat over de toekomst. En voorspellen is moeilijk, zeker als het over de toekomst gaat. Het mooi is dat de fiscus achteraf ook toetst. Maar daardoor is het dus een rare regeling geworden die de ZZP-er met werk opscheept en de belastingbetaler alleen maar geld kost. Ergens las ik dat er jaarlijks 400.000 VAR´s worden verstrekt. Het kost de ZZP-er tijd om het aan te vragen, te administreren mee te zenden met de opdrachten. De Belastingdienst verwerkt de gegevens, en verstuurt het met de post. € 100,- per verklaring lijkt me een erg behoudende inschatting want ook de opdrachtgever moet het administreren. Alleen maar gedoe die de maatschappij alleen maar geld kost. Zeker als je weet dat de fiscus achteraf toetst.

Het is te vergelijken met een de vraag van Sinterklaas: "zal je je gedragen de komende tijd?" Ieder kind zal daar oprecht ja op antwoorden. Maar of ze het doen dat zal de toekomst uitwijzen. Snel afschaffen die Var.

Overheid / overhead

Na het schrijven van mijn blog zoek ik altijd nog een plaatje die er wat bij past. De blog van deze week gaat over de overheid en het vinden van een plaatje is dit keer een makkie. Duizenden cartoons over de overheid. Het vinden van moppen en anekdotes is net zo eenvoudig. Nu schrijf ik mijn blog vanuit mijn eigen leefwereld en ook daar kan ik putten uit een reeks voorvallen. En met name hoe de overheid worstelt met  teruglopende financien, een mondig wordende burger en de steeds complexer wordende wereld.

Ik moest er aan denken toen ik de afgelopen week de eerste correspondentie onder ogen kreeg naar aanleiding van een klacht van me bij de provincie. Het is inmiddels jaren geleden dat ik zo'n formele brief heb gekregen. Nu is de provincie nog een van die instituten waar de wind wel eens door heen mag. Een klacht indienen is misschien wel de beste manier om er achter te komen hoe klantgericht (of burgergericht) een organisatie is. Eigenlijk is het ook niet eerlijk dat ik een klacht indien want ergens in mijn loopbaan was ik manager van een klachtenafdeling en weet redelijk goed hoe een klachtenafhandeling  niet moet. De eerste tip. ga nooit als eerste een intern onderzoek opstarten. Verspilde tijd want de betrokken medewerker zal altijd zijn/haar versie vertellen en vaak ook nog met de nodige emotie want over hem of haar is een klacht geuit. 

In dit geval kreeg ik als eerste reactie (nadat ik al een bevestigingsbrief had gekregen) een rapport van de betreffende ambtenaar. Die volgens mij ook nog een externe is want hij was niet te vinden bij het klachteninvulformulier op de site van de provincie. Niet dat ik hem wilde noemen maar het was een verplicht veld in het klachtenformulier: betreft medewerker, raar. Ik kreeg een rapport 2,5 kantje A4 waarom hij het goed had gedaan en hij schrijft dat er bij mij (Jan Hut dus) veel onvrede en frustratie leeft. Goed om te weten want dat heb ik zelf niet zo door. Hij suggereert dat er mogelijk andere oorzaken zijn die tot mijn klacht hebben geleid.

Het was 1993 dat ik op de klachtenafdeling van KPN  werkte en dit soort verweren heb ik tientallen van gezien. Het is alleen niet handig om die zo door te zetten naar de klant. Het helpt niet om tot een oplossing te komen. Op de klacht zelf ga ik verder maar niet in want ten eerste loopt dat nog en ten tweede is dat misschien wel aanleiding voor een weblog in de toekomst. Is dit een dreigement? Nee, integendeel om dit  soort verhalen naar buiten te brengen wordt de dienstverlening hopelijk beter. Want of je het wilt of niet de (machts) verhoudingen liggen nu eenmaal scheef. De Provincie tegen Jan met de korte achternaam 🙂  Door er over te communiceren kan dit iets meer in evenwicht komen. En met een Weblog kan dat tegenwoordig. De krant was in het verleden ook zo'n medium maar die laat de vogel over het net vliegen. 

Ruim een jaar geleden had ik ook een kleine schermutseling met een uitvoerend onderdeel van de 3 noordelijke de provincies. Ik had een andere woning gekocht en wilde gaan verbouwen en ook gelijk de isolatie aanpakken. Daar wilde ik subsidie voor aanvragen. Nu stond er in de voorwaarden dat ik ook moest wonen in dat huis. Beetje lastig want het was een ingrijpende verbouwing voor we er in trokken. Dat was dan helaas, want formeel moest ik er ook in wonen volgens de voorwaarden. Ik moest ingeschreven staan bij de gemeente als woonachtig op dat adres. Nu dat zou pas gebeuren na de verhuizing. Toen kreeg ik de tip om die formele verhuizing maar eerder te doen en eerst gewoon op het oude adres te blijven wonen. Volgens mij is dat de boel belazeren maar ik waardeerde de creativiteit. Uiteindelijk gingen ze overstag toen bleek dat ik wel al post op het nieuwe adres kon ontvangen. Pffft…. opluchting Vraag dan toch maar aan. Inmiddels is het aangevraagd toegekend, uitgevoerd en keurig betaald. 

Waar gaat het om? Om een overheid die allerlei taken heeft gekregen om samen met de bevolking een leefbare maatschappij te creëren. Die overheid moeten we met elkaar betalen, daar betalen we belasting en heffingen voor. In het bedrijfsleven zou je het staf kunnen noemen (op de uitvoerende delen na). Dat wordt in het bedrijfsleven ook wel overhead genoemd. Bij bezuiniging liggen die vaak het eerst onder vuur. Allerlei taken die eerst door staf afdelingen werden uitgevoerd komen terug in de lijn zoals dat zo mooi heet. Eigenlijk is dat er ook in de maatschappij aan de hand. Steeds meer en meer taken worden doorgeschoven naar de samenleving. Dat doet pijn bij mensen die zich bij de overheid in de luwte zich nauwgezet hebben ingezet voor maatschappelijke vraagstukken. Maar er zijn ook hobby horses ontstaan. 

Op veel fronten is er naast "het organiseren van", ook "het zorgen voor ingeslopen". Dat wordt de komende jaren teruggedraaid. Dat zal gaan met de nodige frustratie en verlies bij betrokkenen. Want teruggaan in formatie, afstoten van taken is nooit leuk. Ik kan uit ervaring spreken. Voor een ieder die in dat proces zit of komt te zitten, kan ik het boekje "Kun je een rups leren vliegen" aanbevelen. Er komt een nieuwe werkelijkheid met nieuwe inzichten. Het is er een van meer invloed van burgers en een terug tredende overheid. Nieuwe initiatieven worden niet meer bedacht door de overheid, maar ontstaan buttom up. Ooit zat ik eens in een vergadering waar iemand van de provincie riep: het is niet zo dat de overheid er voor het bedrijfsleven is, het bedrijfsleven is er voor de overheid. En hij meende het!. Nu geloof ik niet in het bedrijfsleven alleen. Waar dat toe leidt ervaren we nu dagelijks. En in een almachtige overheid die weet wat goed is voor de maatschappij geloof ik al helemaal niet. Terug naar de menselijke maat. De inwoners van een dorp weten echt wel wat goed is voor het dorp. Daar zet ik me samen met anderen graag voor in. Ik zou niet graag willen dat iemand anders voor ons ging bepalen wat goed is voor ons. Brrr.

Jump to conclusions "right away"

Tegenwoordig heeft iedereen vrij snel een mening ergens over. Je leest in de krant dat mensen PVV-ers geen hand willen geven. Waar is dat op gebaseerd? Blijkbaar is er een mening over iemand gevormd zonder die persoon gesproken te hebben. Die PVV-er is waarschijnlijk om heel andere motieven PVV-er geworden dan alleen de uitschieters van Wilders. Nu wil het geval dat een deel van mijn familie fout was in de oorlog. Oei daarom krijg ik soms misschien geen hand? OK dat is dan een grapje maar als kind heb ik het wel meegemaakt dat ik uit logeren was bij een oom en tante dat ik werd uitgescholden. Dan praat ik over 1966 en de kinderen die dat deden waren zeker niet ouder dan ik. Trouwens ook tegenwoordig komt dat nog steeds voor. Het is mij na de logeerpartij meer overkomen maar ik ben er vrij open over, met als gevolg dat ik nog wel eens het een en ander hoor. Het voert wat te ver om er hier over te bloggen maar fraai is het allemaal niet. Ik moest er aan denken toen ik het hoorde van de handschud kwestie van de PVV.

Waar gaat het ergens mis? Ik werd er aan herinnerd toen ik een paar weken geleden een bijzonder leuk gesprek had met Ina. Ina doet onderzoek naar informele netwerken en de rol van de verbinders daarin. Een verbinder is iemand met een groot divers netwerk die mensen uit verschillende achtergronden bij elkaar brengt. Ina doet een onderzoek  hoe dat werkt en we kwamen terecht op dat mensen vaak een mening hebben maar dat het lastig is te achterhalen waar die mening op gebaseerd is. In een ver verleden zat ik in een training bij Jon en Maureen over de geleide gespreks methode. In zo’n gesprek zijn 4 niveau’s te onder kennen Objective, Refllective, Interpretive en Descisional. Ina was gelijk geinteresseerd. Of ik de methode nog ergens had….. Nee dus. Hoe je dus met een groep stap voor stap een onderwerp kan bespreken waarbij de deelnemers de gelegenheid krijgen stap voor stap een mening te vormen.

Het is erg moeilijk om mensen ergens naar te laten kijken zonder dat er gelijk een mening bij zit.  Een simpele vraag als: “wat zie je?”  Krijgt vaak abstracte antwoord in termen als: “een vergadering, kantoor, verkeer”. Of soms: “een saaie vergadering, een ouderwets kantoor of druk verkeer”. Terwijl de feitelijke waarneming: “tafels, stoelen, mannen, vrouwen, auto’s” moet zijn. Heel vaak wordt het objectieve niveau over geslagen en gelijk een betekenis gegeven. Want een vergadering kan je niet “echt zien”. In de geleide gespreks methode volgen er nog een paar andere fasen voor aan te komen bij de conclusies.. De 2e is reflective: wat doet het met je? Overbodig te zeggen dat het wel handig is even bij jezelf na te gaan of je wilt reageren en hoe. Even tot 10 tellen past hier wel bij.

Als je echt anders durft te kijken en niet alles zomaar voor waar aanneemt blijkt er veel mogelijk te zijn.  Er is veel meer over te vertellen. De onderstaande presentatie van Jan Bommerez gaat hier verder op in.

Jan Bommerez @ Energiedag #mkbkr8 2010 from punkmedia on Vimeo.

Landschap is geen natuur

Er zijn van die dingen waar je je een mening over vormt zonder dat je van de hoed en de rand weet. De afgelopen week mochten we weer stemmen en dat in misschien wel het mooiste voorbeeld waar het gaat om beslissingen nemen zonder dat het hele plaatje duidelijk is. Ook niet kan zijn. want er worden projecten aangehaald waar een sterveling ook al is hij of zij nog zo slim, nooit alle ins en outs kan bevatten. Het Forum als het er ooit komt gaat gebouwd worden op drijfzand. De exploitatie rust voor een groot deel op de opbrengsten van de parkeergarage hoorde ik eens. De aantallen die gehaald moeten worden kan je zo al met een zak zout nemen zeker omdat er de afgelopen weken te lezen was dat de opbrengsten van alle parkeer garages terug lopen. Dat zou wel eens structureel kunnen zijn want parkeren in garages in de binnenstad is geen grap meer. Om dan maar niet te praten over windenergie daar hoor ik ook veel tegenstrijdige geluiden over. De waarheid ligt vaak in het midden. CO2 opslag ook zo'n verhaal waar ik geen uitspraak over durf te doen niet anders dat de stemming bij de bevolking niet goed is.

Terugbrengen van natuur, ook zo'n onderwerp. Vooropgesteld we hebben in Nederland geen natuur. Alle goed bedoelde hobby's ten spijt. Nederland is gemiddeld al 3 keer op de schop geweest. Natuur is daar allang geen natuur meer maar landschap. Natuur is in mijn ogen de omgeving zoals het was, zonder menselijke bemoeienis. Nou en laten we dat in Nederland door de eeuwen volop hebben gedaan en gelukkig blijven doen. Anders waren we al een aantal keren grotendeels verzopen. Maar noem het geen natuur. Landschap dus.

Ik las een artikel waarom me het nog eens heel duidelijk werd hoe er maar aangerommeld wordt zeker als je dat in de tijd bekijkt. Het artikel was van het Groninger Landschap. (een zeer correcte naam dus). In het artikel was te lezen: 

Zonnedauw terug in Nanninga's Bosch?
LEEK – Het Groninger Landschap heeft vandaag bij het ven in het Nanninga's Bosch de bovenste laag met humus weggehaald. De bedoeling is om een geschiktere biotoop te krijgen voor planten zoals heide en zonnedauw.
Zonnedauw is een vleesetend plantje dat vijf jaar geleden nog voorkwam in het Nanninga's Bosch, daardoor is de kans groot dat er nog zaden in de grond zitten. Zonnedauw heeft een kale bodem en veel zonlicht nodig. Met deze werkzaamheden wordt dit gecreëerd. De grond wordt in de omgeving verwerkt. Het Groninger Landschap verwacht dat de zonnedauw snel weer terug is in het Nanninga's Bosch.  (Bron 
http://www.groningerlandschap.nl/Nieuws/februari2011/1/Zonnedauw_terug_in_Nanninga

Allereerst ligt het Nanninga'sbos in Zevenhuizen maar dit terzijde. Jaren geleden liep ik eens door dat bos en toen was er een paar hectare bomen gekapt en die lagen er nog deels op hopen geschoven. Nu dus het afplaggen om heide en de Zonnedauw terug te krijgen. En daar gaat het helemaal mis. Want even terug in de geschiedenis. Ergens voor 1400 was dit gebied een groot meer het Nijenoorder Meer. Honderden hectares groot. Door het graven van het Hoofddiep tussen Leek en Zevenhuizen kwam dat immense gebied droog te vallen en bleven er eerst nog wat kleinere meren over. Het Langemeer, het Wasemeer en het Bolmeer. Over dit laatste meer zijn nog spannende verhalen van te vertellen. Met als hoogtepunt de slag om Bolmeer. 

Gelukkig zijn er goede kadasterkaarten waar het meer op te zien is. Die kunnen mooi over de huidige kaarten gelegd worden en wat blijkt? Het huidige Nanninga's bos was in 1835 grotendeels nog een meer. (zie hieronder)  Door verdere ontginning en door de loop van de jaren regulering van de waterstanden is het nu wat het is. In een mooie bijzin staat dat de de grond in de omgeving verwerkt wordt. Later zal blijken dat door dit verwerken het unieke kleine gestippelde  boomschorskever met een te kort linker achterpootje is verdwenen. Nogmaals ik weet er inhoudelijk te weinig van maar kan het wel in de tijd zetten zoals hierboven. En dan lijken me dit soort acties een beetje uit de hand te lopen. 

Met dit in het achterhoofd mag je je een mening vormen over het al dan niet stopzetten van de aanleg van de Ecologische Hoofdstructuur en de gevolgen van deze beslissing. Echt ondoenlijk en gebaseerd op drijfzand. Soms heb ik wel het gevoel dat al die mannen (en wederom ook vrouwen) er net zo druk mee zijn als kinderen die met een emmertje en schepje op het strand langs het water mooie landschappen maken. De natuur corrigeert het door de vloed vanzelf.  

Het wordt toch anders

Een poosje geleden sprak ik met Jaap Peters, mijn held. Ergens in het verleden kwam ik op het spoor van zijn boek: de intensieve menshouderij. Ver voor de financiele crisis. Jaap is druk het Rijnlands organiseren te promoten onder de naam Slow Management. In het verleden maakte ik eens een weblog over de Intensieve Menshouderij en dat bracht me veel publiciteit. OK het was midden in de zomer dus komkommer tijd in de media maar toch. Even terugkijkend dat was in 2005 blijkbaar lagen bonussen en de medewerker als productiefactor toen ook al onder vuur.

Wat is in een notendop het verschil tussen het Angelsaksische model en het Rijnlands organiseren? Het Angelsaksische model gaat erg uit van een Top-down benadering. Er wordt een plan gemaakt de leiding van het bedrijf gaat ermee akkoord en vervolgens wordt de koers gelopen volgens het plan.  Afwijkingen op het plan worden maar slecht begrepen. En maar weinig mensen hebben de moed om dit aan te kaarten. Met als gevolg projecten die dramatisch verlopen. Om hier voorbeelden te noemen lijkt me overbodig. In het verleden is het mechanisme van de bonussen verzonnen. Ik kan me herinneren dat toen er bij ons (ICT bij KPN begin 20e eeuw) de bonussen werden ingevoerd dat ik gewoon kwaad was. Hoezo? Ik kreeg toch een goed salaris en hoezo? Ik heb toch geen extra geld nodig om te stimuleren mijn werk goed te doen. Maar het was natuurlijk wel een mooie financiele meevaller. Dus mijn frustratie werd niet zo goed door collega managers begrepen. Ik heb de managers om mij heen zien veranderen, sommigen verdwenen buiten beeld en er kwamen andere managers die het halen van het plan belangrijker vonden dan wat ik deed. Een van mijn managers had als ultieme wens dat ik er voor zou zorgen dat hij financieel onafhankelijk kon worden. Letterlijke tekst. Het luidde mijn weg naar zelfstandigheid in.

Dat moet veranderen dus. De onderstroming is al langer aan de gang en het moet alleen nog even duidelijk worden bij beslissers en op ander plaatsen. Maar dat is een kwestie van de tijd. Het jammere is alleen dat er op scholen nog steeds gedoceerd wordt volgens het Tayloriaans principe. De mens als productiefactor.  De pret HBO opleidingen zoals MER (Management Economie en Recht) puilen uit. 10 keer zoveel studenten dan bij een studie Electrotechniek. Bij de MER worden studenten geleerd hoe ze door middel van rattenstreken hogerop kunnen komen (medio 2009) en ik heb niet het vermoeden dat dat nu niet meer gebeurd. Allemaal studenten die wordt voorgehouden dat ze straks manager worden en zo anderen aansturen. Brrrr.

Rijnlands organiseren dus. Ik kan dat niet beter uitleggen dan Jaap Peters. Dus hieronder een video van een presentatie van hem over slow management. En over hoe het in het onderwijs anders moet? Dat staat in het filmpje eronder.