Menu Sluiten

Don't call us….. we 'll call you!

0 reacties

Afgelopen zaterdag hoorde ik op een feestje mensen praten over telefoonterreur. En dan met name de indringende wijze waarop bedrijven iets aan je willen slijten. In dit geval ging het over advertentie verkoop voor het goede doel. Er werd vanuit gegaan dat de ondernemer wel een advertentie ging plaatsen. Er werd zelfs gesteld dat hij toegezegd had. Het kostte de ondernemer veel tijd om de verkoper kwijt te raken en alles werd uit de kast gehaald de ondernemer toch te laten betalen.

Gelukkig is het niet altijd zo extreem maar toch is het op een aantal fronten erg doorgeschoten. Bedrijven doen er alle aan om klanten van het lijf te houden door ingewikkelde Voice Responce Systemen. Kies voor vragen over uit nota een 1, kies voor vragen over…. etc. De tijd die daarmee verknoeid wordt, is gigantisch. En als het een beetje tegenzit moet je er ook nog voor betalen, dit informatienummer kost 20 eurocent per minuut (plus de kosten voor uw mobiele nummer). Om uw beter van dienst te zijn verzoeken we u uw tiencijferige klantnummer in te toetsen. Je bent zo 2 minuten onderweg, 40 eurocent  (plus de kosten van het mobiele nummer). En tot mijn stomme verbazing is meestal de eerst vraag: wat is uw klantnummer, telefoonnummer of welk ander nummer dan ook, die ik net heb ingetoetst.

Geweldig en ze komen er mee weg ook nog. Om met een bedrijf in kontakt te komen. wordt er een  enorme belemmering opgeworpen en het gebeurt me regelmatig dat ik aan het eind van al die keuzen te horen krijg: het is erg druk"". Al onze medewerkers zijn in gesprek. Probeer het later nog eens. Met de suggestie een mail te sturen. Dat laatste is natuurlijk ook in het voordeel van het bedrijf. want daarmee ontkoppel je de noodzaak om voldoende mens-capaciteit achter de telefoon te hebben. Een mailtje beantwoorden is niet tijd-kritisch, telefoon beantwoorden wel. Een voice response systeem is dan een mooie buffer. Ik zit te wachtten op het keuze menu: hebt u de tijd? Kies een 9 hebt u haast kies een 1.

Omgekeerd kennen we natuurlijk allemaal de telefoontjes die ons storen tijden het avondeten met allerlei aanbiedingen. Het "bel me niet" register biedt hier goed uitkomst tegen. Na verloop van tijd drogen ze dan wel op. Ook hier is het blijkbaar nog steeds lucratief hoewel de irritatie blij klanten wel hoog is. Je moet als medewerker over een dikke huid beschikken. Dat verklaart misschien ook wel de toon en vasthoudendheid van de advertentie verkoper waar ik mijn verhaal mee begon.  

Ik hoor ook vaak "leuke" suggesties om de telefoon terreur te pareren. Bijvoorbeeld door de tegenvraag te stellen: "Het komt me nu niet uit, geef me maar even je nummer dan bel ik straks wel terug". Natuurlijk krijg je dat nummer niet maar het biedt wel de mogelijkheid om "het gesprek aan te gaan": Je belt mij nu toch ook? Een andere aanpak is het laten wachten: dan moet je mijn vrouw / zoon /partner hebben. Wacht even, die moet ik even halen. en vervolgens leg je de hoorn ernaast. Natuurlijk is dat niet leuk of aardig voor degene die je belt. Maar de vraag is wie er begon.

In de meest brede zin van het woord is reclame natuurlijk toch al opdringerig. Ik zag een mooi plaatje op internet die het mooi verwoord. Blijkbaar vinden we het allemaal inmiddels maar gewoon.

http://www.banksy.co.uk/

Pasen: de optimist.

0 reacties

Pasen is het feest van de opstanding. Het begin van een nieuw leven. Het opstanding verhaal van Jezus is een metafoor voor een nieuw begin. Mooi dat dit feest in de lente is. De natuur staat ook weer voor een nieuw begin.

De tijd waarin we leven bevindt zich ook op een punt van vernieuwing. Iedereen weet dat het zo niet langer kan. De verzorgingsstaat is in een eindfase beland. We zullen meer voor onszelf moeten zorgen. Dat is even wennen want het leek niet op te kunnen. Nu is dat niet nieuw, rond 1965 was er ook zo'n tijd volgens mij want zo werd er vanmiddag ook in Buitenhof over gesproken. Helemaal onbekend komt me dat niet voor want ik ben net een aantal krantenartikelen aan het scannen uit kranten van rond 1965. Het zijn korte ingekomen stukken uit de Leekster Courant. Dat was een courant waarop je je moest abonneren en  wekelijkse verscheen. De ingekomen stukjes waren altijd gericht aan de inwoners uit Zevenhuizen en werd ondertekend door "Optimist". Ik kreeg ooit een stuk of 60 van die ingekomen stukjes als krantenknipsel en het merendeel is actueel als nooit tevoren. 

De schrijver roept op om de vuilnis niet in de vaarten te gooien, toen was de vuil ophaling nog niet goed geregeld en delen van de vaarten werden gedumpt met afval. Wel heel erg actueel als je als dorp een paar week geleden meegedaan hebt met Nl-Doel om rommel op te ruimen. De schrijver klaagt over dat er weinig leden waren op de ledenvergadering van Dorpsbelangen. Maar 10% van de leden. Eigenlijk weinig nieuws vorige week was de opkomst niet hoger bij onze laatste ledenvergadering. 

Als die tientallen stukjes ademen de sfeer uit van: "kom op, schouders eronder. We doen het zelf wel". Heeft de gemeente geen geld voor straatverlichting, doen we zelf wel.Willen we Abri's bij de bushalte? Geen punt doen we zelf. Is ons gebied onrendabel om gas aan te leggen, doen we zelf wel. Grappig want de afgelopen week was ik bij de gemeente om te praten over Glasvezel bij ons op het dorp. Moraal van het verhaal het is een onrendabel gebied en we zullen 60% van de bevolking moeten overhalen om mee te doen anders komt het er niet . (in de kern Leek hoeft maar 30% mee te doen). Het verschil tussen Gas en Glas is maar 1 letter en het aanleggen verschilt ook weinig van complexiteit. 

Het opkomen voor je eigen leefomgeving is van alle tijden. Zo nu en dan probeert de overheid er invloed op uit te oefenen. Vaak met als gevolg dat de betrokkenheid van de bewoners minder wordt. Als de overheid tot de conclusie komt het niet meer te kunnen wordt de bal weer terug gelegd. Tegenwoordig hebben ze een mooie kreet: burgerparticipatie. Maar in de dorpen weten we al lang dat het niet gaat om burgerparticipatie, het gaat om overheidsparticipatie. Hoe kunnen we er voor zorgen dat de overheid weer meedoet in plaats van burgers te vertellen wat goed voor ze is? De stukjes van de optimist staan er ook bol van. 

Een paar weken geleden werd ik Zeuvmhuuster van het joar. Een titel die ik mocht ontvangen voor mijn tomeloze inzet voor Zevenhuizen de afgelopen jaren, en mijn inzet als ambassadeur van het dorp tijdens de verkiezing van het leukste Dorp van Groningen. Tenminste dat werd me verteld. Nu is daar wel het een en ander op af te dingen want ik ken wel veel meer mensen die zich tomeloos inzetten. Maar OK ooit ben ik ook begonnen met de site van het dorp, die inmiddels door veel mensen wordt gevoed maar ik ben er wel mee begonnen. Net als de Optimist die in de jaren 60 de ingezonden stukken schreef.

Het dorp heeft door de loop van de eeuwen altijd mensen gekend die zich inzetten voor het dorp en de verenigingen. Meester Reijntjes was daar één van Die schreef in 1901 een boekje "Voorheen en Thans". Hij schrijft daar over een 3tal mannen die zich erg hebben ingezet voor het dorp:
Het is een feit, dat er overal en ten allen tijde mannen zijn geweest, die eene betere en diepere blik in de toekomst hadden dan hunnen medeburgers. Aan dergelijke mannen heeft het Zevenhuizen ook niet ontbroken. Bij de ouderen van jaren zijn nog zeer goed bekend de namen van Hendrik Hendriks Kuiper, Klaas Berends Hofstee en Lukas Stuut. Dit driemanschap heeft veel gedaan voor den vooruitgang van Ons Dorp. Hoe vaak hebben zij niet de ingezetenen van Zevenhuizen ter vergadering opgeroepen, uit den dommel gewekt en geadresseerd bij verschillende colleges! Ingezetenen van Zevenhuizen! Op de stille begraafplaats achter onze Hervormde kerk rusten zij. Den hoed af, als gij hunne grafsteden voorbij gaat! Zij hebben gestreden voor Ons Dorp! Het jonge geslacht weet dat nu zoo niet meer; maar het is hier de plaats om er aan te herinneren, dat hunne namen in eere dienen te worden gehouden.

Zouden de graven er nog zijn? Even kijken op www.graftombe.nl, nee alle 3 personen zijn niet te vinden. Maar wacht eens……. Hendrik Hendriks Kuiper? Mijn moeder heet Kuiper en even zoeken op www.alleGroningers.nl en ja hoor. Als ik me niet vergis is dat de opa van mijn opa. Heb ik het dus niet van een vreemde.  

Hey there, Georgy Girl. Oftewel: Hey there, Mark (Rutte) Man

0 reacties

Voor het schrijven van deze blog word ik vaak geïnspireerd door zaken die me overkomen. Deze keer is de aanleiding wat vager. De afgelopen week was ik te vinden "down memory lane".  Wat dat veroorzaakte weet ik niet, misschien de tijd van het jaar.  Rond 1 april spelen er een hoop zaken die me dierbaar zijn. Onze dochter is geboren in deze tijd en mijn vader overleed begin april, het was ook de periode dat Aukje en ik elkaar leerden kennen. Misschien is het de lente die het naar boven brengt of misschien oude bekenden die weer opduiken.

Ik zat wat oude liedjes te kijken op YouTube en opeens zat ik te beluisteren naar de Seekers, the Hollies, Creedence Clearwater Revival, the Mamas & the Papas, Jefferson Airplane en Petula Clark. The Seekers zijn bij mij favoriet op één of andere manier zorgen ze voor een positief enthousiast gevoel bij mij. Wat ik niet wist dat ze uit Australie kwamen en prachtig om te zien hoe de zangeres Judith Durham door de loop van de jaren is veranderd maar nog steeds met dezelfde passie zingt. Ik kwam een fragment tegen waar ze in een vol stadion zingen over "I am Australian". Gewoon om jaloers op te worden zo mooi, kippenvel. 

Want het gaat niet alleen om het zingen maar ook om de trots die er vanaf straalt. Natuurlijk het waren andere tijden. Maar op een of andere manier doet het me denken aan de situatie waar Nederland in zit. Wat we nodig hebben is die trots, die betrokkenheid. En als er een land is wat bestaat de verschillende culturen problemen opleveren dan is het Australie, absoluut niet zonder problemen.  En dan kom je vanzelf bij de andere song van The Seekers "Hey there Georgie Girl. Een fragment uit dat lied is:

Dreamin'; of the someone you could be
Life is a reality, you can't always run away
Don't be so scared of changing and rearranging yourself
It's time for jumping down from the shelf 

 

Het gaat natuurlijk over een meisje dat veel te schuchter is maar het doet me ook erg denken aan het Nederland van tegenwoordig. Mark Rutte die worstelt met de verandering en het herschikken. Proberen de kool en de geit te sparen. Op een lager niveau zien we hetzelfde. Bij gemeenten zijn er heel veel mensen van "goede wil". Maar ook wel erg bang om stappen te zetten. Kom-op nou. Schud die slordige veren recht en vlieg.

Hoe het komt dat ik die parallel trek weet ik niet misschien zijn het wel de brillen van Jan Smit en Guus Meewis. Die lijken wel heel erg op de bril van de bassist van the Seekers. 🙂 Heel andere tijden en toch ook weer niet.

  

Op motor toeren door de huizenmarkt in Drenthe.

0 reacties

Je begint wel eens aan iets en voor je het weet is het traditie waar je zomaar niet mee wil of kan stoppen. Jaren geleden kregen we nieuwe buren en de buurman Frank was ook motorrijder. Hij vroeg of ik eens mee wilde rijden met een motortoertocht en dat beviel zo goed dat we zelf een tocht gingen uitzetten. Die tocht organiseerden we voor de Motor en Auto Club Zevenhuizen (Mac-Z). We kregen zoveel complimenten en zijn jaarlijks 2 tochten blijven organiseren. Eén rit op Koninginnedag en één op de eerste zaterdag van de feestweek.  Eigenlijk een bijzondere activiteit want zelf heb je er niet veel aan. Je zwaait de rijders uit die in groepjes vertrekken en even later komen ze weer terug met mooie verhalen.

Vanmorgen hebben we de tocht voor Koninginnedag weer uitgezet. De tochten gaan door Noord Nederland en vanmorgen reden we door Drenthe. We vertrekken altijd redelijk op tijd, vanmorgen om 7 uur. Prachtig om zo de zon zich door de wolken heen zien te worstelen en Drenthe zien te ontwaken. We kwamen een man tegen die in pyjama en ochtendjas de hond uit liet en ergens anders zag ik een man tevreden een sigaret staan roken midden in de tuin.Op het oog mensen die niet echt al hun hele leven al in Drenthe wonen. Misschien waren het wel Drenteniers. Mensen die op latere leeftijd naar Drenthe gingen voor de rust en de natuur. Natuurlijk stoppen we altijd halverwege de rit voor een kop koffie en dat is in Drenthe geen straf want er zijn hotels in overvloed. Ook hier zien we de grijze golf nog aan het ontbijt zitten. In Noord Friesland en Oost Groningen is dat allemaal wel wat lastiger daar zijn op dat tijdstip wat minder gelegenheden om een kop koffie te drinken.

Later op de dag komen de fietsers op pad. Dat zijn in de vroege morgen de mountainbikers en de wielrenners in hun felle kleding. Later op de morgen komen ook de gewone fietsers los. Allemaal heel erg gemoedelijk en rustig.

Maar rust bedriegt. We hebben wel heel veel huizen te koop zien staan. Echt prachtige optrekjes. Verbouwde boerderijen en boerderijtjes, riet gedekt in prachtige rustieke dorpjes. Al die huizen te koop zien staan, zet je aan het denken wat zijn de verhalen erachter. Zijn het mensen die hun baan verloren zijn, is er een echtscheiding in het spel of zijn het mensen die het drentenieren zwaar valt? Allemaal prima voor te stellen. Maar hoeveel van dit soort gevallen zijn nog niet bekend. Wat gaat er gebeuren als de rente stijgt naar 10%. 

Of nog een andere gedachte. Wat heeft de grijze golf Drenthe gebracht? Al die mensen die naar Drenthe kwamen voor de rust en natuur zijn waarschijnlijk geen dorpsmensen. Welke invloed hebben die gehad op de leefbaarheid van dorpen? En al die optrekjes in het buitengebied voor de hogere inkomens geven ook wel een bepaalde sfeer. Zomaar wat vragen naar aanleiding van een tochtje op de zondagmorgen door Drenthe. 

 

 

   

Trots op Zeuvmhuuster van het jaar 2011.

2 reacties

Wat een week! Zelden zo'n volle week gehad. Veel uren gewerkt, de Meijer Werf in Papenburg bezocht, Groninger Dorpen activiteiten, een presentatie Social Media bij Victor Mundi in Utrecht, Vrijwilligersavond op het dorp, activiteiten voor Nl Doet in Zevenhuizen, een avondje toneel,storing bij een aantal van mijn sites (ook deze weblog) en en natuurlijk voor mij het hoogtepunt,  de benoeming van Zeuvmhuuster van het joar. Dat laatste was geweldig leuk en ben ik heel erg blij mee. Want  hoewel ik ook genomineerd was voor Groninger van het jaar (die ik met straatlengtes verloor) voelt dit beter. De nominatie voor Groninger van het jaar bracht me wel heel mooie dingen maar het voelde niet goed. Zeuvmhuuster van het jaar is helemaal goed want wat hebben we een leuk jaar gehad. Het was een eer om ambassadeur te mogen zijn. Er werd wel benadrukt dat de uitverkiezing ook was voor al de andere dingen die ik doe. Dat valt wel mee want daarmee behoor ik tot de groep enthousiastelingen op het dorp. Daar onderscheid ik me niet echt in denk ik. 

Er komt een tegel met mijn handafdruk in de Walk of Fame. Wel een beetje een rare gewaarwording dat er al een monumentje komt terwijl je er nog bent. Ook wel leuk!

Gisteravond waren we bij een toneeluitvoering in Marum waar 3 mensen uit Zevenhuizen aan mee werkten. We reisden af met een groep van 24 mensen af naar Marum. Het was een erg leuke avond en in een van de pauzes had ik een gesprek met "mijn buurman" over trots zijn op je prestaties. Hij vond het jammer dat mensen niet trotser zijn op wat ze doen. In Nederland is dat "Not done". Dat bleef nog wel een poosje bij me hangen. Want zelf wordt ik ook vaak beticht van te bescheiden te zijn. Daarover schreef ik al eerder. Natuurlijk ben ik trots op een aantal dingen. Mijn weblog bijvoorbeeld. Bijna 8 jaar iedere week een stukje leidt tot een mooi boekwerk. Niet om te verkopen maar het zijn vaak mijn eigen ideeën die ik hier neerzet. Goed of niet goed maar zoals ik over dingen denk. Helemaal van mezelf.

Andere dingen zoals de verkiezing van het Leukste dorp zijn niet alleen een prestatie van mij alleen en dan heb ik wat meer moeite me daar over te uiten. Want mijn inbreng is misschien anders, maar meer of minder? Toch hoorde ik gisteren een opmerking die me houvast biedt. Vrijdagavond was de vrijwilligersavond erg gezellig en het werd erg laat. De volgende morgen bij de start van Nl-Doet vertelde ik dat ik een redelijk houten kop had. Wat  bij iemand de opmerking uit lokte: "dat krieg je als je aaltied veuraan stoan".  Mooi gezegd want dat is precies waar het om draait. Iemand moet wel het woord voeren,  mensen verbinden, veel aanwezig zijn, klachten aanhoren, frustraties dempen en soms het initiatief nemen. Dat was mijn rol, samen met Monique, die daar absoluut niet blij mee was maar het misschien nog wel beter kon dan ik dat deed. Die rol past mij wel en als ik daardoor Zeuvmhuuster van het jaar 2011 werd is dat helemaal mooi. Trots dat ik dat ben: Proud to be a Zeuvmhuuster.