Menu Sluiten

Jon bedankt!!

De afgelopen week kreeg ik een mail met een de volgende tekst.

 

Subject: Celebrating Jon’s Completed Life

We are celebrating the completed life of my partner and husband and our father

Jon Clifford Jenkins

* 5 March, 1943, Salt Lake City, USA
† 6 April, 2010, Groningen

Ik moest het een paar keer lezen toen het tot me doordrong: Jon is overleden. Voor iedereen die Jon heeft gekend moet dit een schok zijn want Jon was senior facilitator en een voorbeeld voor velen. Hij wist samen met Maureen het maximaal haalbare uit een groep te halen. Meer dan 20 jaar geleden mocht samen met de afdeling waar ik deel van uitmaakte training van hen krijgen over de geleide gesprekstechniek en facilitating. Faciliteren is niet een correcte vertaling  want dat betekent  het verstrekken van middelen. Facilitating wordt vertaald met vergemakkelijken / bevorderen. En in de training kregen we methoden aangereikt om een groep te ondersteuning in het proces samen te werken aan een onderwerp.

Ik herinner me nog de manier waarop Jon ons meenam in de verschillende niveau’s van kijken naar een gesprek. De stappen die we moesten nemen waren: via objective, reflective, interpretive and decisional. De eerste stap was voor veel van ons erg moeilijk. Het blijkt voor veel hoog opgeleiden erg moeilijk te zijn objectief naar een omgeving te kijken. Hilarisch was het moment toen een collega niet kon zeggen wat hij zag. Hij zag een vergader faciliteit, een vergadering, leslokaal, cursisten. Maar het kosten hem moeite om te vertellen dat hij stenen, tafels, stoelen, mensen, lampen zag. De volgende stap was om je eigen reactie er op te onderzoeken, er vervolgens een betekenis aan te geven. Tot slot om er een betekenis aan te geven. Veel mensen maken de fout “to jump to conclusions right away”. Een uitspraak van Jon die me op de dag van vandaag is bijgebleven. Zeker tegenwoordig heeft iedereen een mening klaar vaak zonder de achtergrond te kennen. Of te onderzoeken of je geraakt bent door iets wat je reactie bepaald.

De jaren erna hebben onze wegen elkaar gekruist. Soms op straat soms in een bijeenkomst. Altijd was het inspirerend. Jon en Maureen waren een begrip voor veel mensen in Groningen en ver daarbuiten. Want samen waren ze actief in de International Association of Faciltators (IAF). Jon was de drijvende kracht achter de IAF methods Database. Het viel me op dat Jon vaak op de achtergrond opereerde maar op het moment dat hij het woord nam er geluisterd werd, zijn autoriteit was gewoon voelbaar.

Jon bedankt en Maureen veel sterkte

 

Veranderingen en het lipje van #Brinta

Pasen en voorjaar zijn voor mij altijd synoniem voor veranderingen. Onze dochter is geboren op stille zaterdag (de dag voor Pasen), het is de tijd van lammetjes, mijn vader is 31 jaar geleden overleden op stille zaterdag, 27 jaar geleden waren we net verhuist voor pasen en dit jaar zitten we midden in de verhuizing. De tijd rond pasen is vol met herinneringen. 

De natuur staat op openbreken en zakelijk lijkt het ook wel of alles rond deze tijd moet vernieuwen. Ik zag dat Google perspectief brengt in streetview, vanaf 1 april zijn onze huizen (ja we hebben er nu tijdelijk 2) in 3D te zien. Maar ook Mijn dagblad het Dagblad van het Noorden is nu een krant van formaat geworden. Het is me niet helemaal duidelijk of je ze het formaat hebben aangepast aan de kwaliteit want het is veel kleiner geworden. Dat scheelt een stuk schrijven want het oude formaat vroeg wel heel veel letters om te vullen.  Regelmatig bestond de krant maar uit 5 gedrukte vellen. (dubbelzijdig en gevouwen maakt dat dan 20 pagina’s). Maakt je het formaat de helft dan heb je met dezelfde vulling opeens 40 pagina’s. Natuurlijk hebben ze het met de nodige bombarie omgeven want de lezers moeten de meegenomen worden in de verandering. En ja het is een handzamer formaat maar ik ben bang dat er nog iets anders achter zit.1 april is heel strategisch gekozen. Over een lange periode zijn er bijzondere dagen. Dus de lezer kan niet echt vergelijken tussen de oude en nieuwe editie. 1 april was de aankondiging, in het nieuwe formaat, 2 april goede vrijdag, met veel advertenties over het paasweekend. Dan de zaterdagkrant in het oude formaat en dan pas dinsdag weer in het nieuwe formaat. ik ben benieuwd waar het op uit draait. de wervende advertentie die ons al wekenlang is getoond belooft weinig goeds, een heel klein formaat en zo te zien ook nog eens erg dun. Volgens de foto passen er met gemak 2 in de achterzak. Gelijk donderdag geprobeerd, nou mooi niet. Maar ik heb waarschijnlijk kleine zakken. Voorlopig was de (zater)dag krant gisteren ook nog te laat. Maar hij was er wel. En ik ben benieuwd hoe dik of dun het Dagblad van het Noorden in komkommertijd is. 

Voor zover ik het nu kan zien hebben ze de regio’s verder vergroot zodat we nog meer nieuws op afstand krijgen. Eerst hadden we editie Westerkwartier dat werd editie noord west en ik vermoed dat het regionieuws nu nog verder weg komt. Maar dat zal de komende week duidelijk worden.

En nu ik toch een beetje op de mopperstoel zit moet me nog een "brandende" kwestie van het hart. Een poos geleden hebben ze het pak Brinta mijn favoriete ontbijt, veranderd. Er was altijd een simpel klepje wat je kon indrukken. Dat is nu veranderd er zit nu een raar los lipje wat je moet verwijderen. Dat zwerft dan ergens los rond. Ik trof het ook al eens in het bord, getver. Vervolgens ontstaat er een onhandig tuitje wat bij mij nooit blijft zitten. Volstrekt onduidelijk waarom deze verandering er is gekomen het lijkt me een ingewikkelder proces om het zo te maken. Wie zou me kunnen helpen? Ik wil mijn vertrouwde klepje terug.  Brintaeters aller landen verenigt u!!!

 

 

KPN onder vuur

Wat is dat toch dat alles tegelijk komt. Hebben we plannen te verhuizen en dan begint alles opeens erg te leven. De klussen trekken aan, ik zie een uitdagende  bestuursfunctie, opeens tref ik erg leuke mensen waar ik graag eens een bakje mee zou willen drinken en het aantal opborrelende plannetjes neemt ook toe. En dat in een periode dat we ook nog een uur minder hebben.Maar jullie horen me niet klagen want het is niet saai.

Vorige week werd ik gevraagd om aan te schuiven bij een gesprek dat KPN had met een van hun klanten. Er is iets gaande in de markt van breedband. Met name op het gebied van projectmatige uitrol van glasvezeltrajecten door KPN. (de zogenaamde FTTO trajecten) De OPTA heeft geconstateerd dat KPN wel een erg dominante aanbieder is op dat terrein. In de markt zijn de voorbeelden bekend dat KPN de uitrol van breedband frustreerde en als er een initiatief was rond vraagbundeling (het samenwerken om zo zelf een glasvezelnetwerk aan te leggen) dan was KPN er als de kippen bij toch aan te gaan leggen tegen prijzen die gelijk het initiatief om zeep hielpen. Dat is de OPTA ook op het spoor gekomen en stelde KPN voor de keus: of je verlaagt de Wholesale tarieven waardoor concurrenten goedkoper kunnen aanbieden over het netwerk van KPN (lees Tele 2 etc.) Dat voorstel werd afgewezen door KPN want ze leverden al tegen kostprijs of KPN moest de commerciele prijs verhogen. Dat gold voor nieuwe aanbiedingen, voor lopende offertes en de OPTA dwong ze ook alle contracten waar het zogenaamde FTTO tarief is gehanteerd open te breken en de tarieven te verhogen.

Krokodillentranen bij de medewerkers van KPN zeer onrechtvaardig vonden ze. Blijkbaar is het hun nog niet duidelijk dat ze een monopolist zijn. Daar zie ik regelmatig staaltjes van. Behoorlijk arrogant reageren ze op klachten van klanten en levertijden van soms meer dan 5 maand. 

De komende tijd gaan er leuke dingen gebeuren want de overheid geeft gemeenten iets meer ruimte om te participeren in breedband trajecten. Hoe dat er uit komt te zien is nog niet helemaal duidelijk maar dat er dingen gaan veranderen is wel duidelijk. Een advies aan gemeenten: heb je zelf buizen laten leggen in het verleden prijs je gelukkig. Dat geeft nu de mogelijkheid er leuke dingen mee te doen. Laat je niet bang praten door KPN over garanties want die zijn bij KPN ook maar zeer beperkt. En 1ding verkoop die buizen nooit want die zijn waarschijnlijk de garantie dat anderen simpeler kunnen leveren zonder eerst te moeten graven. Alles draait hierbij om de toegang tot de klant. KPN schermt altijd met het feit dat ze een open netwerk hebben maar probeer er maar eens een dienst van een concurrent over te laten werken. Het kan wel maar dan betaal je je scheel.

Overigens heb ik weinig tegen KPN uiteindelijk is het jarenlang mijn werkgever geweest waar ik het erg naar mijn zin had en ook toen al waren ze erg bedreven in het uitnutten van hun positie, erg knap. Als ik eens een gebouw van KPN binnenkom voelt het gelijk weer vertrouwd. Der afgelopen week was de KPN kabel bij ons nieuwe huis kapot getrokken en daar stonden als vanouds de monteurs te lassen bij ons in de tuin zoals ze dat al 130 jaar doen. Bijzonder dat beide zaken in een week voorkomen. Inmiddels kan ik er wel een boek over schrijven en ik kan me voorstellen dat het voor niet ingewijden niet meer te volgen is en dan is de keus vaak: kiezen voor veiligheid voor KPN want dan weet je wat je hebt. maar kom je er nooit achter wat je mist denk ik dan vaak. Een breed aanbod tegen een (veel)  lagere prijs. Tenminste als je behoefte hebt aan zakelijk breedband.

 

Het nomadisch werken #Hnw

Sommige ontwikkelingen gaan snel, heel snel. Alles op het gebied van mobiel en internet heeft zich in een flits voltrokken. Maar het duurt vaak nog jaren voordat de effecten ervan merkbaar zijn. Mensen hebben de gewoonte een nieuwigheid eerst te gebruiken op een wijze die voor hen normaal is. Pas later komen de echte vernieuwingen en is het merkbaar in het gedrag. Soms duurt dat jaren.Bij de introductie van de Mobiele telefoon herinner ik me nog dat bij vergaderingen mensen demonstratief het mobiel voor zich lagen op de tafel. Kijk eens hoe belangrijk ik ben ik heb een mobiele telefoon. Zeker in het begin toen mobiele communicatie schaars was. Het mobiel verhuisde door de loop van de tijd steeds vaker naar de binnenzak. En nu ook mail via mobiel te lezen is zie ik steeds vaker het mobiel weer in zicht liggen. Want je kunt overal je berichten ontvangen.

Op mijn Hero lees ik tussendoor ook steeds mijn (G) mail. Dat is een heerlijkheid vergeleken met dat gepruts van voorheen.Alles bij de hand en geen enkel synchornisatie geknoei. En toch heb ik de gewoonte om als ik thuis kom als een van de eerste dingen mijn mail te lezen. Een beetje dom want daar zie ik geen nieuwe berichten zoals voorheen toen ik nog de mail van die dag door moest.. Ok ik kan thuis dan wel mijn mail uitgebreider beantwoorden (dat doe ik toch liever niet vanaf mijn mobiel). Maar eerlijk gezegd was het meer een gewoonte om te kijken naar nieuwe mail

De laatste tijd zie ik steeds vaker de kreet het nieuwe werken opduiken.  Er zijn zelfs rondleidingen op het nieuwe hoofdkantoor van Microsoft hoe dat er uit ziet. Ik moest denken aan de vraag van mijn moeder jaren geleden toen ze eens over de ring van Amsterdam was gereden helemaal onder de indruk van al die kantoren. Wat doen al die mensen vroeg ze zich af. Een logische vraag als je altijd op het platteland hebt gewoond en je geen voorstelling hebt van schaalgrootte van grote bedrijven. Toen ik na 20 jaar in de telecommunicatie kwam werken in de IT bij KPN Datacenter heb ik ook lang moeten wennen aan het idee dat je 2000 mensen hebt rondlopen om alleen de computers te laten draaien in de rekencentra. Dus niet alles wat met software ontwikkeling en beheer te maken heeft want daar was het KPN softwarehouse voor. Wat doen al die mensen? En als je dan eens op zaal kwam zag je er geen kip. Sterker nog de rekencentra stonden vaak een heel eind van de kantoor omgeving.  Dus in principe zouden die mensen overal kunnen werken als ze maar een goede verbinding hebben. Nu is dat tegenwoordig geen probleem. Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze thuis een betere verbinding (en apparatuur) hebben dan op het werk. Waarom dan toch de gang naar kantoor. 

Vanuit een heel andere hoek is er een beweging op gang gekomen die dit erg gaat versterken. Vanuit de kostenkant. Ik kom nog wel eens op bezoek bij grote bedrijven en zie daar soms heel veel leegstand. Met name de overheid op vrijdagmiddag.Maar ook op een door de weekse dag zijn er veel kantoren leeg. Dit is al jaren geleden opgemerkt door Facility Management bij diverse bedrijven en daar is met gekomen met de Flexplekken. Iedereen een laptop, muurtjes weg en zalen waar je op iedere willekeurige plek kan inloggen. De invoering geeft vaak de nodige onrust want men is wel gehecht aan een eigen plekje met een persoonlijke tint. Dit vindt geen gehoor bij het management want die wil graag een professionele uitstraling (wat dat dan ook maar mag zijn). Medewerkers kunnen dus zelf weten waar ze werken. De binding met een vaste locatie begint te vervagen. Als ik dan toch een dag in het westen ben ga ik daar gelijk ook maar een groot deel van de dag werken ik reis voor de files aan of na de files en zo is er weer een argument voor het zogenaamde Nomadisch werken. Het is beter voor het milieu. 

Er is dus veel doende over " het nieuwe werken" Een kreet die sinds 1993 wordt gebruikt door de Desenco Group. Maar als je leest waar dat over gaat merk je pas echt dat het gaat over een gedateerd verhaal hoewel ze er zelf nog wel trots op schijnen te zijn. Ik zou het maar heel snel van de site halen. Want ik zou niet willen werken met een bedrijf dat nog leunt op een verhaal van jaren geleden hoe goed het toen ook was.

Want er is meer aan de hand.  Want er wordt op een aantal fronten op een nieuwe manier gewerkt. Over bedrijven heen. En ja dat speelt zich vaak af op "niet kantoor locaties", in bedrijf verzamel panden of vanuit huis. Maar wat nog belangrijker is het gaat meer om de instelling. Grote bedrijven werken samen met kleinere omdat die nu eenmaal slagvaardiger zijn. Kleine bedrijven hebben ook vaak het overzicht waar individuen binnen een groot bedrijf vaak alleen zicht hebben op hun eigen specifieke wereld. Ook veelomvattend maar vaak beperkt. Misschien is de beweging Coworking wel de beste uiting van het nieuwe werken.

Het nieuwe werken is wat mij betreft ook een houding, elkaar wat gunnen. samen iets voor de klant betekenen.  Het nieuwe werken is dus platter. De afkorting HNW staat wat mij betreft dan ook voor Het nomadisch werken. Fysiek steeds op een andere plek. Zoals mijn favoriet Tuinland. Totaal andere sfeer. Het nieuwe werken dat zo mooi geclaimd is op een manier van het oude werken is een veel misbruikt begrip zoals ik het net op twitter las. Daar kan ik me wel in vinden. Mijn uitleg is totaal anders dan die van Microsoft.

 

Daadkracht en draagvlak

 
Soms heb je thema´s die regelmatig opduiken. Leiderschap is een waar ik de laatste tijd regelmatig mee geconfronteerd wordt. een poosje geleden mocht ik aanschuiven bij een workshop over het onderwerp Leiderschap. Een hele middag mocht ik er met een groep mensen over praten. De bijeenkomst werd georganiseerd door kenniskwadraat, Bart en Jan Willem organiseren regelmatig bijeenkomsten waar je even mag stilstaan bij een aantal thema´s. In mijn geval dus over Authentiek Leiderschap. 2 woorden waarover je moeiteloos een middag kan vullen want het begrip Authentiek is ook zo´n woord. Misschien wel net zo´n woord als dame waarvan [[wikipedia: Margareth Thatcher]] ooit eens zei: Being powerful is like being a lady. If you have to tell people you are, you aren’t. En het zelfde geldt ook voor leider kreeg ik bij die bijeenkomst een beetje het gevoel. Net als je dacht het te kunnen benoemen was het het niet.

In de politiek is er de laatste weken ook veel gezegd over leiderschap, Balkenende toonde het niet. En Bos wel tijdens de financiele crisis maar nu gaat hij thuis leiding geven. 

Vanmiddag zag ik op buitenhof een poging om het te beschrijven: bij leiderschap gaat het over daadkracht en draagvlak volgens de heren. Wallage zat ook in het programma en hij noemde dat het gaat om judo en schaken tegelijk. Ofwel het is niet te benoemen. Je kunt het alleen maar herkennen en niet benoemen. Net als vakmanschap of kwaliteit. Hooguit kan je er de kenmerken van schetsen. 

Cruyff zegt het misschien nog het best: Je gaat het pas zie als je het door hebt.