Blog van Jan Hut

Auteursrecht en de rechten van foto’s blijven al tijden de gemoederen bezig houden. Met name als het gaat om foto’s van personen. Het koninklijk huis is druk aan het procederen over de vakantiefoto’s en mijn verwachting is wel dat het nog heel lang kan duren voor dit punt echt opgelost is.

Ik werd er nog eens mee geconfronteerd bij een blog over jatten van digitale rechten  tijdens [[wikipedia:Burning Man]]. Burning man is een festival ergens in een woestijn in Amerika waar een hoop creatieve mensen een aantal dagen uit hun dak gaan. Het paradijs voor fotografen. Omdat er prachtige taferelen te zien zijn erg kleurrijke figuren. Maar wat te doen als opeens foto’s van hele creatieve uitdossingen door een fotograaf commercieel gebruikt worden? Een zeer lezenswaardig stuk want volgens mij gaat het hier om de essentie van de rechten.

De organisatie Burning Man komt in actie als foto;s van het gebeuren worden misbruikt. En dat is met name als het gaat om commercie of als het gaat om privacy gevoelige zaken. In het blog staat een mooie zin die eigenlijk ook zou moeten gelden voor andere evenementen:

Carrying a camera in BRC (Black Rock City -> Burning man JH>) bears a weighty responsibility: the cultural expectation that you’ll ask first before you shoot has become second nature to Burning photographers/videographers;

Voor de rest zijn de foto’s te gebruiken onder de Creative Commons Noncommercial license.

Het is het laatste weekend van de feestweek bij ons in het dorp Zevenhuizen en bij sommige evenementen zijn er een aantal fotografen in de weer. Die schieten dan een paar honderd foto’s om ze daarna tegen betaling aan te bieden op een downloadsite. Een paar fotografen uit het dorp zijn betrokken bij de organisatie. Ze leveren de foto’s aan voor de site van het dorp en schrijven er belangeloos een stukje bij. Andere fotografen komen van buiten en schieten ongevraagd foto’s en plaatsen ze op de bestelsite met een watermerk dat het hun foto is. Waar blijft het recht van de persoon die al zwoegend 7 kilometer hard heeft gelopen en soms iets minder florisant wordt neergezet.

Nog lastiger is het natuurlijk als mijn favoriete blog onderwerp het Dagblad van het Noorden een artikel van de site van het dorp haalt en dit nagenoeg letterlijk overneemt zonder even te overleggen. Toevallig raakte ik in gesprek met "de schrijver" en hij deed daar nuchter over en zei : "stuur maar een rekening voor de foto". Nu staat er mooi cryptisch bij "eigen foto". Ik dacht dat dat altijd betekende dat het gemaakt was door het dagblad zelf. Het betekend dus: zelf  gejat 🙂

Voor alle duidelijkheid ik heb vele malen liever dat er op deze manier aandacht besteed wordt aan de regio dan helemaal geen aandacht voor lokaal nieuws. Misschien is het een iedee om eens met een groep regio vertegenwoordigers een kop koffie te drinken (nodig ze eens uit op de redactie) om zo een en andere te stroomlijnen. Eigenlijk wat op lokaal niveau al heel gebruikelijk is. 90% van de artikelen van de dorpssite wordt aangeleverd en geplaatst door anderen dan de webmaster.

Zomertijd in mijn jeugd was een tijd van thuis helpen. Op de boerderij was altijd wel wat te doen en in de zomer was dat ook altijd hooien. Op de trekker: schudden, wiersen en als het klaar was het hooi binnenhalen. Dreigde er regen dan moest er worden geopperd. (hoopjes hooi maken ter bescherming tegen de regen) Altijd een onzekere tijd want wanneer moest je het gras maaien want als het regent terwijl er hooi op het land ligt dan is niet best. De kwaliteit van het hooi neemt daardoor af.

Als hobby boer zit je nog met precies dezelfde problemen alleen is het een beetje complexer want je moet ook nog eens vrij hebben om te hooien. De afgelopen weken was het weer zover. Gelijk na het lopen van de vierdaagse had ik het plan om te gaan hooien alleen moest op de maandag onze zoon uit Hamburg gehaald worden. Een dag later dan de andere boeren dus maar begonnen met maaien. Meerdere keren op een dag kijken naar buienradar en het moest kunnen want er werd wel wat regen voorspeld maar dat was maar beperkt. Dus woensdag het hooi geschud en woensdag avond keurig bij elkaar geharkt.

Donderdag nat dus, het buitje wat dus een stortbui werd, bij ons. Dat is balen. Kijkend naar buienradar. Vrijdag en zaterdag mooi weer. Gelijk maar weer schudden. Zaterdagmiddag is het in balen gemaakt en gelijk gesealed in folie. Zoals een buurman boer eens vertelde daar komt het net zo uit als het er ook in gaat. Dat was vroeger wel anders als je hooi in huis haalde dat niet goed droog was had je kans op schimmel of in het ergste geval Hooibroei. menig boerderij is daardoor afgebrand.

Maar balen dus. De oplossing voor de moderne boer. Met buienradar als kompas wanneer gemaaid geschud en geoogst kan worden. Het kan nu op ieder moment in de zomer als het maar eventjes droog is. Het zeulen met hooipakjes is ook verleden tijd met groot materieel worden de balen aan de kant gezet. Wel zo efficient. Maar het echte hooien is er wel door verdwenen. Een leger mensen op het land die hooipakjes op een platte wagen laden. Hoog opgestapeld terug naar huis waar nog een warm een stoffige klus wacht, het naar binnen brengen. En dan met elkaar nog even nazitten onder het genot van een flesje bier. 

Er zijn dingen die overkomen je en die je wel graag terug wilt draaien. Vandaag overkwam me weer zo iets. Iemand stuurde me een uitnodiging voor Facebook. Daar heb ik al een poos een account maar deed er eigenlijk niets mee.

Dus de uitnodiging toch maar aangenomen en gelijk maar even gekeken wat er tegenwoordig te beleven valt op Facebook. Niet veel dus op mijn eigen pagina. Maar eens kijken wie er meer uit mijn adresboek nog meer op Facebook zitten. Dus even Facebook in mijn adresbook laten kijken en dat waren er toch een stuk of 80 contacten. Hmmm sommigen dus een uitnodiging gestuurd. Vervolgens vroeg Facebook me of ik alle andere mensen in mijn adresbook ook een uitnodiging wilde sturen en voor ik er om dacht klikte ik op OK. 

Oeps!!

Want mijn adresbook is redelijk gevuld. Ik vermoed dat meer dan 1000 mensen een mailtje van me (via Facebook) hebben gekregen. Even later regende het "out of office replies". Gelijk maar een berichtje achter gelaten op facebook met de melding dat het niet de bedoeling was. Wat vervolgens mij 2 mailtjes opleverde met de opmerking: hoezo of wil je niet dat we geconnect zijn, wel met een smiley er achter.

Het kwaad is al geschied. Dit wordt natuurlijk de nieuwe vorm van spam als het spamverbod ingaat over een paar maand. Want daar is weinig aan te doen. Iemand heeft aangegeven met je verbonden te willen zijn kan moeilijk mail betitelen als spam.  

Tot zo ver mijn schaamtegevoel, ik had wel gelijk een paar mailtjes en één telefoontje van mensen die ik een poos niet had gesproken dus had het toch nog zijn nut. Maar als ik het had kunnen terugdraaien had ik het zeker gedaan. Veel mensen zijn nu op vakantie dus het zal nog wel een poosje nadruppelen.

In facebook heten de contacten vrienden. Wel een beetje een zware aanduiding voor de 36 contacten die er nu staan want hoeveel vrienden kan je hebben, maar ik durf daar niets meer van te zeggen. Ik heb dus  36 facebookvrienden en daar zeg ik niets te veel of te weinig mee.