De zomer komt weer aan en dan is het altijd komkommertijd bij de media. Tenminste dat vertelde ooit een medewerker van RTV noord toen hij me voor de camera zag staan in de vakantieperiode. Letterlijk vertelde hij: nu ik jou voor de camera zie staan weet ik zeker dat het komkommertijd is.”
Vorige week was het de bedoeling om terug te kijken op mijn periode als voorzitter van het ICT Platform. Er zou een live interview komen tijdens lunchtijd. Het werd een opname en die werd een paar dagen later ’s morgens uitgezonden. Het verhaal kreeg een heel andere wending dan ik gedacht had. Wat dat betreft blijft het altijd een verassing welk deel er uit wordt geknipt en uitgezonden.
Het resultaat is hier te horen:[audio:geluid.mp3]
Ik heb het wel allemaal gezegd natuurlijk maar echt tevredenover wat er uitgezonden is ben ik niet. Met name de aankondiging slaat de plank mis. De commentator heeft het over “hoge verwachtingen”, daar heb ik het niet over gehad, wel over unieke kennis. Er is namelijk een grote kloof tussen de kennis die bij universiteit is en de toepasbaarheid in de maatschappij. Dat is niet uniek voor de universiteit van Groningen maar daarom nog wel lastig om dit kloof te overbruggen..
Het is bijna net zo lastig om een boodschap in de (massa) media te krijgen. Dat wordt bepaald door de media zelf. Op een heel ander front zijn we in het Westerkwartier het Westerkwartiers te promoten. RTV Noord wordt redelijk gedomineerd door het Grunnings van Noord en Oost Groningen. We zouden heel graag vaker Westerkwartiers willen horen. Maar als er dan een reporter bij ons in het gebied komt, is het haast het nooit in het westerkwartiers, een dialect wat tocht door een heel groot deel van de provincie gesproken wordt. Ruwweg het gebied tussen Reitdiep en Fries / Drentse grens.
Met een groep mensen hebben we het plan om heel veel verhalen in het westerkwartiers te verzamelen en op internet te plaatsen. Eigenlijk had ik het gespek over het ICT Platform ook graag in het Westerkwartiers willen doen. Maar wensen moeten er blijven. Een eventueel volgend interview is zeker vanuit een andere rol, wie weet kan het dan wel in mijn moedertaal.
Als je voor jezelf begint (of een bedrijf start) krijg je al heel snel het advies “Wil je succes hebben, dan moet je focussen.” Nu is de term “succes” voor veel uitleg vatbaar want wanneer heb je succes? Voor veel mensen heb je succes als je veel geld verdient, oftewel als je financieel onafhankelijk kan zijn. Een wens die ik veel mensen hoor uitspreken.
In mijn ogen is dat een wat magere omschrijving van succes. Het heeft volgens mij zeker ook te maken met die dingen realiseren die je voor ogen stond. Dat kan ook zijn plezier in je werk. Dingen doen die je leuk vindt en dan blijkt dat je daar ook vaak goed in bent.
En als je het leuk vindt om heel veel verschillende dingen te doen? Hmm moet je je daar dan op focussen? Lijkt een beetje in tegenspraak met elkaar.
In mijn loopbaan ben ik bezig geweest met heel veel verschillende aspecten van het bedijfsleven: techniek, opleidingen, klantenservice, management, recruitement, advies en beveiliging. Al deze aspecten komen nog regelmatig voorbij. Daarnaast op het privé vlak dingen als kerkbestuur, schoolbestuur, Dorpsbelangen, sportactiviteiten, Motortochten uitzetten en de stichting Derdewereldfonds. Vaak kan je dingen van het één weer toepassen in het andere. En met name de privé dingen zitten allemaal in de vrijwilligers sfeer.
Mijn tijd als voorzitter van het ICT Platform zit erop, het stokje gaat over een paar weken over naar iemand anders. Werk wat ook een hoog gehalte had van vrijwilligerswerk. Gelukkig werd ik in de gelegenheid gesteld dit deels te doen vanuit een betaalde baan. De komende week hebben we bestuursvergadering dan wordt ook mijn opvolger bekend. Weer een ervaring in het rugzakje. Een verschrikkelijk mooie tijd maar het lijkt me ook wel leuk om die rol kwijt te zijn. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat er geen rol mee voor me is. Daarvoor voel ik me teveel verbonden met de sector. De tijd zal het leren
Vrijdag was ik weer eens bij het ICT café en het was gezellig als vanouds. Heerlijk staan te kletsen met Koos, Jan, Ritso, Jan, Freerk, Martin, Pieter, Alida, Marianne, Koos, Joop, Klaas Sytze, Helma, Peter, Hans en van veel anderen even een glimp gezien. Een paar (tot dan toe) onbekende mensen gesproken. Ja ik moet duidelijk focussen.
De laatste tijd wandel ik veel. De afstanden nemen toe want we hebben ons ingeschreven voor de vierdaage van Nijmegen. inmiddels hebben we ruim 200 kilometer op de teller staan volgens het schema moeten we dus nog een kleine 200. Dus je kunt me de komende tijd al wandelend aantreffen met onze dochter want we doen het samen. De afgelopen week kreeg ze het opeens op de heupen en zette de pas er in. Tot dat moment paste ik mijn pas aan maar toen het echt er op aankwam moest ik afhaken. het was niet mijn ritme. Net zoals zoveel dingen in het leven moest ik mijn eigen tempo lopen. Om een kilometer of 2 met haar in de pas te lopen en op tempo ach dat was wel te doen. maar na verloop van tijd merkte ik dat het pijn ging doen, mijn knieen en bovenbenen. de laatste tijd spreek ik wat mensen die in een reorganisatie zitten of wat ongemakkelijker in de functie. Eigenlijk geldt daar hetzelfde, doe je eigen ding. Je even aanpassen aan de organisatie kan wel maar als de druk groter wordt begint het toch te knellen. Ooit gaf ik dat mijn collega’s waar ik manager van mocht zijn hetzelfde advies: probeer er van te houden, probeer het te veranderen (zodat anderen jouw tempo lopen) of stop ermee. In het Engels: love it, change it or leave it.
Ik heb met Gemma afgesproken dat als het weer voorvalt we gewoon ons eigen tempo lopen en we elkaar bij een volgende halte (of de finish) wel weer treffen.
Natuurlijk starten we samen en we lopen zeker een heel stuk samen want anders weet je niet hoe het gaat. We bereiken ook vast samen de finish.
Ik ben bezig met een site waarop te zien is waar we zijn. Het werkt allemaal ondertussen perfect (het voorbeeld is te zien op mijn site www.janhut.com). Alleen een lastig punt: de accu houdt het niet zolang vol. Soms stuit je op problemen waar je het niet had verwacht. De backup accu is besteld dus kunnen we nog finetunen.
Wat ik er mee wil? Weet ik niet, dus als je nog een idee hebt hoor ik het graag.
Ik heb met Gemma afgesproken dat als het weer voorvalt we gewoon ons eigen tempo lopen en we elkaar bij een volgende halte (of de finish) wel weer treffen.
Natuurlijk starten we samen en we lopen zeker een heel stuk samen want anders weet je niet hoe het gaat. We bereiken ook vast samen de finish.
Ik ben bezig met een site waarop te zien is waar we zijn. Het werkt allemaal ondertussen perfect (het voorbeeld is te zien op mijn site www.janhut.com). Alleen een lastig punt: de accu houdt het niet zolang vol. Soms stuit je op problemen waar je het niet had verwacht. De backup accu is besteld dus kunnen we nog finetunen.
Wat ik er mee wil? Weet ik niet, dus als je nog een idee hebt hoor ik het graag.
Gistermiddag werd het bedrijventerrein Fivelpoort in Appingedam opgeleverd. Omdat ik in de Eemsdelta een deel van mijn werkzaamheden uitvoer was ik daar te gast. Niet voor het eerst, sinds begin vorig jaar ben ik er regelmatig te vinden. De bijeenkomst gisteren was de 2e aan de slag party. En zoals dat vaker gaat begin je steeds meer mensen in die regio te leren kennen. Gisteren trof ik er weer een aantal bekenden en ik schreef al eens eerder dat ik eigenlijk geen netwerker ben, toch ging ik er met een tevreden gevoel vandaan. Koos Boertjens is langzamerhand hoffotograaf in de Eemsdeltaregio. Hij maakt schitterende foto’s van de Eemshaven, veel panoramafoto’s en dat komt natuurlijk prachtig uit op het weidse Groninger land. Ik was nog maar net binnen of ik moest van hem op foto met een paar locale prominenten. Foto’s van Koos over de regio zijn te bewonderen via www.bouweemshaven.nl.Fivelpoort is een bedrijventerrein nieuwe stijl. Alles wat er van een modern bedrijventerrein verwacht mag worden is er toegepast. Natuurlijk alles in het teken van de bedrijven maar ook: wandelpaden, een kade, verlichtingsmanagement, het terrein is uitgerust met camera’s en er is veel aandacht voor de natuur en milieu.
Appingedam is geen vreemde streek voor mij. Ergens rond 1991 1992 was ik manager Beheersgebied Oost (manager Onderhoudtelefooncentrales rond Appingedam, Hoogezand en Winschoten) met als standplaats Appingedam. Het is leuk om weer in die regio zijn. Het afgelopen weekend ontving ik ook een mailtje met de volgende tekst:
Appingedam is geen vreemde streek voor mij. Ergens rond 1991 1992 was ik manager Beheersgebied Oost (manager Onderhoudtelefooncentrales rond Appingedam, Hoogezand en Winschoten) met als standplaats Appingedam. Het is leuk om weer in die regio zijn. Het afgelopen weekend ontving ik ook een mailtje met de volgende tekst:
> Zojuist vond ik heel toevallig jouw naam op een website! En aangezien
ik maar één Jan Hut ken,die in Appingedam woonde, vermoed ik heel
sterk dat jij deze Jan Hut bent.
Jij staat nu bij Nomad Guide.<
Het mailtje was afkomstig van ene Else. Nu ben ik niet die Jan Hut maar blijkbaar is mijn naam wel gekoppeld aan Appingedam. Zo komt de hele wereld bij elkaar.
Pinksteren zit er weer bijna op. Prachtig weer en in en om huis van alles te doen. In de tuin zijn er natuurlijk allerlei klusjes maar ook de schapen moeten weer geschoren. De eersten zijn weer uit de wol, het is nog een beetje vroeg, dan maar in 2 shifts. Echt van die klussen wat leuk is om te doen maar je moet je er wel even voor oppeppen. In het zakelijk werk is dat ook vaak het geval. Werk je op de automatische piloot dan glijdt de wereld aan je voorbij. Soms zie je opeens iets waarvan je denkt: daar moet ik iets mee. Natuurlijk kan je ook stil in een hoekje gaan zitten wachten tot het over is maar je kunt ook de uitdaging oppakken, er wat tijd en energie in steken en wie weet komt er wat uit.
Vorige week waren we met een heel kleine delegatie in Oldenburg op bezoek bij Offis. Er was een dag met de naam Software Quality Day. Dit jaar stond het in het teken van Informatie beveiliging. Iets waar ik in het verleden ook druk mee bezig ben geweest toen ik nog Security Officer was bij KPN. Leuk om te horen dat dit soort dingen internationaal zijn en ook blijkbaar door de tijd niet echt veel veranderd.
Het blijft een beetje lastig een goede samenwerking op te zetten met onze vrienden in Oldenburg. Maar we zijn daar nu een aantal keren geweest, en zij hier, dus is het een kwestie van de juiste aanpak en dan gaat het wel lopen denk ik. Want de wil is er aan beide kanten.
De afgelopen zaterdag was het Pangeaday. Over de hele wereld kwamen mensen bij elkaar rond de eenheid van de aarde. Prachtige verhalen van mens tot mens. Wat mij betreft was het enige minpuntje dat Nokia het ontsierde. Natuurlijk moesten ze genoemd worden want ze hadden mobieltjes te beschikking gesteld om de filmpjes te kunnen maken. Het was natuurlijk te mooi om te laten lopen voor Nokia: “connecting people”. Toch paste het niet in de geest van Pangeaday waar commercie niks te zoeken had.
Voor de rest waren het aangrijpende, leuke verhalen. Het mooist vond ik de timing: de dag voor pinksteren want het evenement past heel mooi in de pinkstergedachte. Over de hele wereld mensen die in hun eigen taal een boodschap te vertellen hadden en toch werd het over alle continenten begrepen. Soms was die wereldwijde verbondenheid te voelen. Het is wel een beetje vreemd dat er in Nederland zo weinig aandacht voor was. Ik hoop dat het niet blijft bij deze ene keer. Ik hoop dat ik de volgende keer de geest krijg om er iets meer mee te doen.
Veel filmpjes zijn nog te zien via www.pangeaday.org.