Gelukkig gebeurt het niet zo vaak maar de afgelopen week had ik iemand aan de lijn die boos op me was, niet een beetje, maar erg. Ik had iets gedaan (of beter iets niet gedaan) waardoor hij zich in zijn hemd gezet voelde. Het ging over iets in het vrijwilligerswerk voor een vereniging en om eerlijk te zijn ik had geen flauw benul. Hij riep dingen naar me waardoor ik van slag raakte. Wil ik zo behandeld worden?
Toen ik me in hem probeerde te verplaatsen als bestuurslid kon ik me wel iets vaag voorstellen bij zijn gevoel. Ik had één en ander beter kunnen communiceren. Maar het was nu eenmaal gebeurd. Excuses hielpen niet, hij bleef boos. Een eerste natuurlijke reactie bij mij was: nou dan stop ik toch gewoon met dat vrijwilligerswerk. Dat kostte me toch maar tijd en het levert helemaal niets op. Niet in geld, niet in aanzien of zelfs ook maar plezier. Waarom doe ik het eigenlijk? Die vraag kwam de afgelopen week ook al een voorbij: bestaat altruïsme? Iets belangeloos doen? Want achter ogenschijnlijk belangeloos handelen is toch ook wel vaak iets van: geeft een goed gevoel, zo ben je opgevoed, er ooit iets voor terug krijgen dus helemaal belangeloos? Een vraag waar boekenkasten over geschreven zijn.
Het voorval deed me denken aan een verhaal dat ik zag op TED. Joshua Prager was betrokken geweest bij een zwaar auto ongeluk dat was veroorzaakt door een chauffeur met een behoorlijk wat veroordelingen op zijn naam. Hij raakte zwaar gehandicapt en ging na jaren op zoek naar de veroorzaker naar een vorm van excuus. Tot zijn stomme verbazing bleek de chauffeur zichzelf te zien als slachtoffer. Er kwam geen enkele vorm van excuus. Mooi zoals Joshua Prager zich in de veroorzaker weet te verplaatsen en zo het geheel weet af te sluiten. Iets waar de wereld volgens mij behoefte aan heeft. In mijn situatie als de vereniging het wil blijf ik me gewoon inzetten. Als Joshua zich over zoiets heen kan zetten….
Ergens anders trof ik een mooie animatie over extraspectie die het heel mooi weet te duiden. De wereld zit te wachten op mensen die de wereld bekijken vanuit een andere gezichtspunt dan het eigen ik. Daar heb ik nog veel te leren. Ik denk dat we daar inderdaad een betere wereld van krijgen.