Een poos geleden ging het in deze weblog over “Open Data”. Het programma van de overheid door zoveel mogelijk data ter beschikking te stellen, bedrijven de gelegenheid te bieden er diensten mee te ontwikkelen (mooiste voorbeeld is Buienradar). Een tweede doelstelling is ook om de overheid transparanter te maken om zo misstanden aan het licht te brengen. In de wereld zijn er intussen voorbeelden genoeg dat er nog een wereld te winnen is. Wikileaks en Edward Snowden tonen aan dat er nog veel onder het tapijt word geveegd.
Maar hoe zit het dan met bedrijven? Kunnen die ongestoord hun gang gaan of is er ook zoiets als “Open Data” voor bedrijven? Eigenlijk is daar ook wel iets voor geregeld zeker als het een beursgenoteerd bedrijf is. Die bedrijven moeten namelijk jaarcijfers opleveren. Nu is het lezen van die cijfers een vak apart maar toch is er veel uit te halen. Bijvoorbeeld over schulden van een bedrijf of hoeveel belasting een bedrijf afdraagt. Er was laatst een mooi item bij tegenlicht over een keten van kinderoppas die verkocht werd voor 1 miljoen per vestiging en vervolgens werd die organisatie volgehangen met schulden. Vervolgens moesten de vestigingen veel geld binnenbrengen voor de nieuwe eigenaar. Hetzelfde zie je bij een paar voormalige staatsbedrijven zoals KPN en Ziggo ook inmiddels voor een groot deel in buitenlandse handen en behoorlijk volgehangen met schulden. (dit laatste heb ik van horen zeggen uit diverse bronnen). Wat zou het mooi zijn om te kunnen zien hoe “gezond” een bedrijf is.
Al heel snel gaan soms beleggers gokken op snelle winst. Van oorsprong was beleggen bedoeld voor de lange termijn. Is het een degelijk bedrijf die de zaakjes goed op orde heeft? Wordt er dividend uitkeert en draait het op de lange termijn ook nog goed. Omdat informatie steeds sneller beschikbaar komt, zijn er allerlei mechanismen ontstaan die handelen op de korte termijn in de hand werken. Door slim handen kan je verdienen aan een bedrijf dat te maken heeft met dalende koersen. Hele volksstammen handelen hier dagelijks in en de zogenaamde institutionele beleggers hebben slimme mensen in dienst die dat allemaal kunnen volgen.
Omroep Max had daar de afgelopen week een item over. Want wat als er iets gebeurd waar niemand ooit rekening mee had gehouden. De zogenaamde Zwarte zwaan. Dan worden er heel grote verliezen geleden. Uiteindelijk is dat een beetje de oorzaak van de crisis waar we nu in zitten. Ronduit schokkend vind ik de passage waarin de belegger voor de pensioenfondsen verteld dat beleggen bij hun in vertrouwde handen is. Een soort Ubermensch, het klootsjesvolk zou er maar een potje van maken. Maar ehm, het is toch ook mijn geld. Ik verbras het liever zelf dan dat iemand anders die ik niet ken dat voor mij doet.
Des te leuker dat deze week een nieuwe site het levenslicht zag. www.Florizon.com. Florizon beoogt informatie te verstrekken aan beleggers in aandelen die niet gaan voor de snelle winst maar juist door informatie te verstrekken over bedrijven waarin je kunt beleggen. Informatie over het bedrijf waarin gegevens verwerkt over schuldpositie, kwaliteit van het management, historie etc. Bedrijven kunnen zo met elkaar vergeleken worden. Oftewel informatie voor de belegger die wil beleggen in bedrijven en niet door middel van fondsen en technieken met een hoog rendement (en dus ook hoog risico) maar degelijk beleggen zoals het ooit bedoeld was. De site is erg compleet en biedt mooie overzichten. Het is nog in de test versie (maar dat zie je er niet aan af) en alle functies zijn nu nog gratis beschikbaar.
Waarom ik dit zo noem? Omdat ik een van de makers goed ken en omdat hij me vertelde dat ze ook inzichtelijk kunnen maken hoeveel een bedrijf aan belasting betaald. Kijk daar hebben we wat aan. Geen slimme constructies met behulp via belasting paradijzen. Maar eerlijk belasting betalen. Dat is pas duurzaam. Zo’n bedrijf verdient de “License to operate” en natuurlijk betrouwbare beleggers.