Het was weer een mooie week waar heel veel gebeurde. Glasvezel in het buitengebied, bedrijvencontactdagen Drenthe, verhuizen van mijn schoonmoeder en het tijdelijk vernieuwingsnetwerk Groningen. En dan niet te spreken over gewoon werk.
Ik heb weer veel, heel veel mensen gezien en gesproken. Jammer is, dat het alleen zoveel waren, inhoudelijk hou je er redelijk oppervlakkige gesprekken aan over. Ook deze week heb ik weer heel veel soundbites en statements voorbij horen komen. Al heel snel vervalt het in een wedstrijd om elkaar te overtuigen. Vaak hebben mensen wel een favoriet onderwerp waar je graag je visie over geef (ja ikzelf dus ook). Het vraagt wat moeite om ook te luisteren naar de anderen. In één geval zat ik in een discussiegroep waar een van de deelnemers nog geloofde in het model van groei, dat het wel goed komt als een keer de economie weer aantrekt. Hij stond alleen in zijn statement de andere deelnemers in het groepje vonden dat iets anders de oplossing moest zijn dan “economische groei”, hij viel stil en was even van de kaart.
Mooie uitdrukking eigenlijk “van de kaart zijn”. Ergens las ik dat er in Portugal een plaats is met de naam Sagresh Point het is het uiterste zuidwestelijke puntje van Europa. In de 15e eeuw was er een opleidingscentrum voor kaarten maken en navigeren. Henry the Navigator leidde er studenten op in het sterren kijken, navigeren en Oceaanvaren. Misschien is ergens daar wel de uitdrukking “van de kaart” ontstaan want toen vrij snel daarna Columbus naar het westen voer en weer terugkwam klopten alle aannamen niet meer. Hun wereldbeeld stortte in.
“ Men was van de kaart”.
(ik weet niet of dit historisch allemaal correct is maar ik vind het wel een mooi verhaal)
Het is te verwachten dat er de komende tijd meer mensen van de kaart zijn. We leven in een tijd waar individualisme en de hang naar bezit begint af te brokkelen. Het geloof in oneindige groei. Veel van ons leven in prachtige huizen omringt door veel spullen. Maar heel veel mensen worden geconfronteerd met het feit dat het huis “onder water staat”. Opeens is het niet meer zeker dat de overheid zal blijven zorgen voor de zwakkeren in de samenleving. Hoe moet het met de zorg voor de ouderen? Reden genoeg om van de kaart te raken. Toch zijn er lichtpunten. Want juist door het wegvallen van zekerheden moeten we meer samen doen. Juist meer aandacht voor elkaar en op zoek gaan wat ons bindt. En dan blijkt er opeens dat er veel meer verbondenheid is. Dat wat we kwijt waren geraakt!
Het lijkt misschien wel op het geloof van Sagresh Point in de 15e eeuw. We weten met ons hoofd heel veel. Maar wat is er nog meer wat we niet kunnen zien of meten. In de wetenschap is heel lang gedacht dat als je het niet kan meten het er ook niet bestaat. Toch is er meer tussen hemel en aarde dan we kunnen bevatten. Op 23 maart was er een uitzending van Ivo Niehe met Wubbo Ockels waar ook het ontastbare voorbijkwam. Het wordt tijd dat er meer mensen van de kaart raken.