Mensen die me kennen, weten dat ik me vaak inzet voor iets wat een groter geheel dient. In het bestuur van dorpsbelangen, in de kerkenraad, in het schoolbestuur, bestuur van het ICT Platform of in het bestuur van Breedband Westerkwartier.
Juist wat bijdraagt aan een mooiere wereld, dat boeit me. Soms kom je dan mensen tegen die juist gaan voor een gezonde businesscase. Op zoek naar een goed verdienmodel. Hoe kan ik er aan verdienen? What’s in it for me? Allemaal prima natuurlijk maar wat doe je als je niet het optimale krijgt. Je wordt er wel beter van alleen je hebt niet het ideale te pakken. Je levert iets in voor het grote geheel. Hoe gaat het als je er niet in mee gaat het hele feest niet door gaat?
Het lijkt een beetje op de vraagbundeling van glasvezel in het buitengebied. De internetsnelheid laat vaak te wensen over. Als iedereen meedoet in een coöperatief verband is het goed mogelijk zelf een glasvezelnetwerk aan te leggen. Het wordt op veel plaatsen gedaan in Nederland. Wekelijks sta ik voor bewoners van een regio die problemen ervaren met internet. Maar hoe overtuig je mensen die nog niet zo nodig hoeven, omdat ze het draadloos willen oplossen of tevreden zijn met de kabelaansluiting?
Ik zag een video van Air Blue een luchtvaartmaatschappij die 150 passagiers een gratis verzorgde vakantie aanbood naar een bestemming van hun keus. Er was alleen één maar. Ze moesten wel met elkaar dezelfde bestemming kiezen. Lukt het niet dan ging de reis niet door. Ze kregen de keus zolang het vliegtuig op kruishoogte vloog. Ze moesten de keus gemaakt hebben zodra de landing werd ingezet.
Het lukte, maar er moest wel behoorlijk overlegd worden. De bestemming werd Costa Rica. Best wel bijzonder. Hoe vaak kunnen wij niet tot een overeenstemming komen? Er zullen ongetwijfeld mensen tussen gezeten hebben die een andere bestemming gewild hadden.
Eigenlijk zou ik daar nog wel meer van willen weten. Hoe krijg je mensen samen achter een plan. Niet dat ik daar helemaal niets van weet. Je kunt het zelfs mijn vak noemen. Mensen achter een gemeenschappelijk iets krijgen. Het gaat vaak om een duidelijke behoefte / wens. Deelnemers moeten dezelfde behoefte voelen. Ze moeten kunnen overleggen en standpunten uitwisselen, elkaar overtuigen. Tot zover doen we het ook bij vraagbundeling trajecten. Het grote verschil is dat het mensen geld kost. Toch kan er in coöperatief verband de diensten aangeboden worden die even veel kosten of zelfs goedkoper zijn dan bij commerciële partijen. Het voordeel is dat niet 100% hoeft meedoen. 70% is vaak voldoende.
Niet iedereen voelt de behoefte een snelle internetverbinding te hebben, vaak is de noodzaak nog niet aanwezig. Best een uitdaging maar juist in kleine kernen lukt het steeds vaker om de benodigde percentages te halen. Met elkaar een eigen netwerk. Dat levert dan een positieve drive op. De afgelopen week ging bij mij in de buurt de schop in de grond voor de aanleg van een eigen glasvezelnetwerk. Een prachtig resultaat voor het project “de Kop Breed”. Ik hoop dat er nog veel zullen volgen.