Menu Sluiten

Maand: februari 2009

  • Home
  • Archieven voor februari 2009

Mannendingen

0 reacties

,

2 weken geleden stuurde ik een foto van de huishoudbeurs. Dat was een onvergetelijke ervaring voor me….. Toch was mijn bezoek met Nieko aan de motorbeurs afgelopen week meer mijn ding. Want hoewel ik me door de loop van de jaren steeds meer ben gaan interesseren voor de menselijke aspecten in het leven, techniek blijft me ook boeien.

Het snelle chroom en kunststof zijn niet helemaal mijn ding, De motoren waar we thuis op rijden, kunnen al lang het motor bejaardenhuis in. 24 en 30 jaar oud. Maar fantastsch te zien hoe de techniek door de loop van de jaren ook daar is verfijnd. Een simpel ding als een uitlaat is inmiddels een kunstwerk geworden weggewerkt in het ontwerp. Frame en stroomlijn  zijn steeds doordachter. Wat een verschil met de mortoren in de garage.

Jaren geleden zijn we begonnen met het organiseren van motortoertochten en dit jaar hebben we de 25e editie. Ooit begonnen als een probeerseltje inmiddels een vast onderdeel op het programma van het dorp tijdens koninginnedag en de feestweek.

Het uitzetten ging eerst met de kaart op schoot, inmiddels is de navigatie apparatuur een handig hulpmiddel. De komende week is er ook weer de Cebit. We gaan er ook dit jaar met het ICT Platform naar toe. Inmiddels voor de 6e keer. Daar is ieder jaar misschien nog wel het duidelijkst te zien hoe snel nieuwe technieken inburgeren. De eerste keer dat we er kwamen was er hooguit één leverancier van navigatieapparatuur te vinden. Vorig jaar was er een hal mee te vullen. Energie en ICT was vorig jaar nog een hoekje in Future parc. Ik heb me er nog niet in verdiept maar vast dat het nu veel groter is. We zullen het zien.

Vervagen met wat was waar

1 reactie

Soms is het tijden rustig en dan opeens krijg je uit een aantal hoeken weer nieuwe dingen op internet aangereikt. De afgelopen week ging er weer een wereld voor me open. Allereerst kreeg ik de nieuwe Picasa onder ogen en het wordt steeds mooier en gebruikers vriendelijker. Steeds meer kan je online vinden en steeds minder hoef je het op je PC te hebben. Dat heeft natuurlijk wel nadelen want des te meer je online hebt des te minder je het echt in handen hebt. Picasa is fantastisch maar er komen steeds meer foto´s online en steeds minder op papier. Picasa eet tegenwoordig ook video´s. Uploaden naar Youtube is maar een muisklik.

Mijn broer stuurde een link naar www.watwaswaar.nl en dat is genieten. Kaarten van vroeger die over een nieuwe kaart liggen. Prachtig want een kennis van me heeft net een boek geschreven over het gebied waar ik mijn hele leven al woon en op dat hele kleine stukje wereld van hooguit 3 bij 3 kilometer zijn bijzonder leuke dingen te zien.

Het roze gebied is voornamelijk heide en woeste grond, het de groene delen waren rond 1850 ontgonnen. Bijzonder mooi is ook linksboven het Nanninga´s Bosch dat rond 1850 dus een meer was, het Bolmeer. In dat gebied ben ik opgegroeid. Ik had het wel van die kennis gehoord dat er vroeger een meer was geweest. Maar prachtig om te zien dat het duidelijk op de kaart staat. Rechts ervan is nu een plas (een [[wikipedia:nl:pingoruïne]]) met de naam Bolmeer maar historisch gezien klopt dat dus niet.

Wat helemaal mooi is dat op ons erf waar we vroeger als kind speelden een woning heeft gestaan. Recentelijk las ik het maar nu is het ook duidelijk op de kaart te zien. Het gebied kent weinig geheimen voor me zou je zeggen tenminste als je er ruim 50 jaar hebt gewoond. Opeens komen er allerlei vragen en verrassingen naar boven, tijden vervagen. Als je beseft wat er door de loop van de jaren op ruim een vierkant kilometer is gebeurd. Wat moet er zich dan in een stad hebben afgespeeld.

Oh ja enog iets vermeldenswaardig. Onder in het midden is Breemen te zien. Een majestieuze boerderij die je nergens in het zuiderlijk Westerkwartier tegen komt. Het was van de heer MAD Bakker, burgemeester uit Uithuizen. Hij liet de boerderij zetten en liet het laatste veengebied ontginnen. Hij was een rijk man maar verloor in de crisis van 1929 zijn hele vermogen. De oudere dorpsbewoners weten het nog goed te herinneren.

 

Deugd

0 reacties

http://members.home.nl/textile-collection/weblog/oefensokken%201.jpgSoms heb je van die woorden waar je een poos naar kunt kijken en waarvan je niet direct door hebt waar het voor staat. Zo stuitte ik bij het kijken van een opname bij TED op het woord Virtue. Barak Obama schijnt het woord een paar keer gebruikt te hebben. Bij het zien van de presentatie van Barry Schwartz werd me duidelijk dat er echt een andere wind waait in de Verenigde Staten. De presentatie maakt ook duidelijk hoe zaken gigantisch door kunnen schieten. Barry haalt het voorbeeld aan van scholen in Amerika volgens een strak draaiboek kinderen leren lezen. Als je het leest bekuipt je het gevoel dat dit niet goed kan gaan. In heel Amerika wordt op dezelfde dag hetzelfde onderwerp in de klas behandeld. Zijn voorbeeld gaat in op het leren van de letter B. Vandaag is het woord Bad aan de beurt.  Je vraagt je af waar de inbreng van de onderwijzer blijft. Ik ben benieuwd of we in Nederland ook dergelijke gedetailleerde instructieboeken voor de onderwijzers hebben.

Het verhaal van Barry gaat over de oorzaak van de crisis. We zijn gestopt verstandig te zijn. Heel veel zaken hebben we vastgelegd in regels. Maar echte vakmensen weten juist wanneer ze de regels niet toe moeten passen omdat die niet van toepassing zijn. En hij laat ook geen spaan heel van bonussen. Een mooie presentatie en volgens mij de spijker op z’n kop.

Maar ja ik bleef nog wel zitten me het woord Virtue. Nu blijkt dat "[[wikipedia:nl:Deugd]]" te zijn een mooi ouderwets woord.

Ik ben natuurlijk dan altijd opzoek naar een plaatje bij een Blog. Bij "Deugd" en "Virtue" kom ik ook allerlei plaatjes van breiwerken tegen. Echt een relatie kan ik niet vinden maar blijkbaar wordt deugd in verband gebracht met breinen en haken. Op zich zoek ik nog wel gebeide sokken want die heb ik het liefst aan in mijn klompen.  

Wie weet moet ik weer een moestuin thuis beginnen want volgens mij zijn we voorlopig niet uit de crisis want voor de groot zakelijke wereld weer deugd zijn we jaren verder. Daar heb ik er net even te lang voor rondgelopen. Misschien een mooi moment te beginnen met een serie over de misstanden die ik in mijn loopbaan ben tegengekomen. Dingen waar je als medewerker niet over praat maar waar Barry (en met hem, Obama) op doelt.

 

Eeuwige roem

0 reacties

Als je vrijwilligerswerk doet kom je regelmatig thuis met een cadeaubon, fles wijn, eeuwige roem of een attentie dat met zorg is uitgezocht. Nu mag je een gegeven paard niet in de bek zien. Maar soms krijg je van die dingen waarvan ik dan denk: Wat moet ik daar nu weer mee?
De afgelopen week kreeg ik als dank voor het deelnemen in de werkateliers in het kader van het intergemeentelijk structuurplan Leek / Noordenveld een glazen schaal aangeboden.  Onderin de schaal is een afbeelding van handen die de helpende handen symboliseren.
Het werd aangeboden in een luxe doos ter grootte van een gebaksdoos met zilveren opdruk. In de doos een schuimrubberen kraag om beschadiging te voorkomen. Een cadeau op niveau. Toch zit ik er mee in de maag. Het is niet iets dat bij ons past, weggeven geeft me bijna het gevoel dat ik het probleem bij een ander leg. Het doet me denken aan een familie waar al jaren aan elkaar paarse sokken als cadeau worden gegeven. Hup weer inpakken en dan aan een jarige (door) geven die dan uitroept: “Sokken! Leuk dat had nou niet moeten doen”.

Nu is lastig om een passende attentie te geven. Zeker als het om een grote groep gaat met een verschillende achtergrond. In het geval van de werkateliers mochten we een aantal werkdagen op komen draven. Er waren die dagen hele hordes ambtenaren aanwezig in het begin zelfs de helft van de aanwezigen. De laatse 2 bijeenkomsten waren van 5 tot 7 en ik kan het me verbeelden maar het ambtenaren gehalte was ruim gehalveerd. (misschien niet helemaal fair want er waren ook begeleiders van de gesprekken nodig). Toch stoorde me wel een beetje het gemak om de bijeenkomsten overdag op een werkdag te houden. Maar nu dus de attentie, als blijk van waardering. Ik zit er een beetje mee in mijn maag. Ik hoop dat ik er iemand anders blij mee kan maken.

In de aanbieding: Een mooie schaal afkomstig van de Artihove uit Bergschenhoek. Zelf heb ik er geen bestemming voor. Hij is bij me thuis af te halen en als je er iets voor wilt geven, gaat het naar het goede doel.

Blijft natuurlijk het probleem van een passende beloning. Dit soort activiteiten doe je natuurlijk niet voor de beloning. Je doet het omdat je weet dat er in ruimtelijke plannen historie wordt opgeofferd voor de toekomst. Landschappen worden woonwijken waar mensen prettig willen wonen. Dorpen veranderen door de jaren. Het is nuttig om daarover te mogen nadenken. Je drukt dus ergens een stempel op. Dat besef maakt dat je meedoet. Een cadeaubon of bosje bloemen was ook goed geweest. De eeuwige roem probeer ik wel op een andere manier te vergaren 🙂