Ik heb nooit de ambities gehad de politiek in te gaan. Al dat gelobby en gekonkel, niets voor mij. Eindeloos overleggen en dan de rijen sluiten zodat een meerderheid van stemmen gehaald kan worden. Uren heb ik doorgebracht op het gemeentehuis en om eerlijk te zijn….. ik ben er vaak gedesillusioneerd vandaan gekomen. Wat een stroperige manier van overleggen en wat was de uitkomst vaak een teleurstelling. .
De laatste tijd is het democratisch organiseren mij steeds meer tegen gaan staan. Het zorgen dat er een meerderheid kan worden behaald voor een bepaald standpunt. We zien het regelmatig in de eerste en 2e kamer. Er worden coalities gesmeed om de oppositie buiten de deur te zetten. Ook op lokaal gemeentelijk niveau heb ik ook bedenkelijke besluiten genomen zien worden. Maar ja wordt er dan triomfantelijk gezegd: het is een democratisch genomen besluit dus moet je je er bij neer leggen.
Een aantal weken geleden volgde ik een training rond sociocratische besluitvorming. Oftewel: er wordt een besluit genomen als iedereen het er mee eens is of minimaal “er mee kan leven”. Het is een andere manier dan de democratische manier van besluitvorming. In de democratische manier van handelen (de meerderheid van stemmen) zorgt er ook voor dat je gelijk je eigen oppositie organiseert. Door het op een sociocratische manier te organiseren is de oppositie niet aanwezig. Dat lijkt wel een utopie, toch is het iets waar internationaal steeds meer belangstelling voor is.
Vrij snel na de training sociocratie kreeg ik een mailtje uit een totaal andere hoek: “Jan dit vind jij vast leuk!” Er doet een nieuwe partij “Vrij Mandaat” mee aan de Provinciale Staten verkiezing. Ze gaan er van uit dat iedereen recht heeft op zijn eigen standpunt en dat ook in de politiek mag verkondigen. In het bedrijfsleven is het verboden om aan kartelvorming te doen. In de politiek mag dat allemaal wel gewoon. Door slim met elkaar afspraken te maken kan je mensen buitenspel zetten. Wat daar de dramatische gevolgen van zijn kunnen we iedere dag ervaren.
Om een lang verhaal kort te maken: ik sta op de lijst voor “Vrij mandaat”. Op 18 maart kan er op mij gestemd worden. De partij is niet de partij van extreme standpunten maar wil juist het luisterend oor zijn. Verwoorden wat er leeft. Dat in een tijd waar er erg veel aan de hand is. De schade door bodem bewegingen is een hot item in onze provincie. Het lijkt wel of er niets anders is. Toch zijn er ook andere thema’s die de aandacht vragen, windenergie, krimp, slechte voorzieningen in het buitengebied, de economische situatie, huizen onder wateren te hard stijgende huurprijzen. Genoeg thema’s om het er met elkaar over te hebben.
Een stem op Vrij Mandaat zorgt er in ieder geval voor dat jouw stem niet gebruikt wordt om coalities te smeden maar juist ook jouw stem zo veel mogelijk te laten horen. Oh ja als je niet in de provincie Groningen woont kan je niet stemmen op Vrij Mandaat. Één advies stem nu niet eens voor een gevestigde partij. Stem op een nieuwkomer in jouw provincie, die zijn er meer dan genoeg.