Menu Sluiten

Alzheimer en onwetendschap

0 reacties

Vraag me niet meer hoe ik het kreeg maar opeens verscheen een bericht over alzheimer op mijn scherm. Nu heeft dat mijn belangstelling want in mijn familie van mijn moeders kant komt dementie voor. Mogelijk ontwikkel ik dat ook. In dat bericht werd gesproken over een test. Dus snel de test gemaakt. De uitslag was wel een beetje vaag. 15% van de Nederlandse bevolking behaalde dezelfde score.

Kosten

Mooi dat 15% van de Nederlandse bevolking dezelfde score heeft en dat ik een goed geheugen heb. Het doet me deugd dat het niet rampzalig is gesteld maar deze reactie was wat vaag en had ik niet verwacht. Wat ik ook niet had verwacht, was dat ik gelijk gebeld zou worden. Een vriendelijk dame wilde me meer vertellen over dementie. Maar binnen een minuut vroeg ze of ik een maandelijke donatie wilde doen voor het ontwikkelen van medicijnen. Dat gezondheidszorg geld kost, was me al lang duidelijk. De gezondheidszorg is op de begroting van Nederland de grootste kostenpost. Binnen de begroting is de zorg voor ouderen een snel groeiende kostenpost. Dat zal ook wel nog wel even doorgaan want de demografische ontwikkelingen zorgen ervoor dat er steeds meer ouderen komen. Daarnaast maken mensen de meeste zorgkosten in de laatste jaren van hun leven.

Gezondheid versus medicijnen

Die laatste jaren van iemands leven zorgen voor een grote kans om dementie te ontwikkelen. In de toekomst hebben mensen boven de 90 jaar ongeveer de helft van de mensen kan op dementie. Goed dat er veel aandacht voor is. Alleen blijft de vraag of dat geld bestemd moet worden aan de ontwikkeling van medicijnen. Wat mij al heel lang stoort is dat gezondheidszorg niet meer genoemd wordt het draait alleen maar om medicijnen. Het meest duidelijk komt dat naar voren in de studie. De studie gezondheidszorg heet tegenwoordig studie medicijnen.  Dat bleek ook al bij alles rond Corona. Alles werd ingezet op het ontwikkelen van het vaccin. Simpele dingen als goed eten, voldoende vitamine D en veel beweging werd niet genoemd. Gewoon gezond leven. Sterker nog we moesten binnen blijven. Terwijl daar bij slechte ventilatie de grootste gevaren dreigende.

Onwetendschap

Mijn reactie op het verzoek voor een financiële bijdrage was dus negatief. Zeker niet als het gaat voor het ontwikkelen van medicijnen. Daar hebben we al te veel van. Het is ook maar de vraag of al die medicijnen juist zorgen voor een toename van dementie. Daarover zijn ook al studies verschenen die dat lijken te bevestigen. Maar tja wetenschap…. dat neem ik de laatste tijd wel met een grote korrel zout. Zeker als het gecombineerd wordt met het woord “bewezen”. Al eerder noemde ik het failliet van de wetenschap wat eigenlijk onwetendschap moet heten. Het steeds weer toetsen. Klopt het wel wat we doen, zeggen of denken te weten. Een ban op de kreet “wetenschappelijk bewezen.

Worden we geregeerd door ambtenaren?

0 reacties

Een blog schrijf ik meestal naar aanleiding van iets. De afgelopen week hoorde ik dat de rijksambtenaren een forse loonsverhoging van 8,5 % krijgen. Daarnaast nog een eenmalige vergoeding van 1100 euro. Op zich moet een ieder loon naar werken krijgen.  Dat op zich is geen reden voor mijn blog. Wat maakte dat ik toch in de pen kruip is het gesprek met een voormalig topambtenaar bij De Nieuwe Wereld. 

Wie heeft de macht?

In dat gesprek bekruipt mij het gevoel dat ambtenaren regeren en dat ze compleet los geslagen zijn van de rest van de maatschappij. De topambtenaar ontkent de problemen in de maatschappij en Ad Verbrugge laat hem bijna genoegzaam het woord voeren. Het lijkt of hij trots is op wat er is gebeurd. Maar als ik zie dat ambtenaren ook gewoon protesteren tegen beleid dan is de titel van de uitzending: “Worden we geregeerd door ambtenaren?” goed gekozen. 

Een enorme groei en aantallen

Er blijkt een explosie te zijn in het aantal (beleids)ambtenaren. De overheid is nog nooit zo groot geweest. Een mooie opmerking in de uitzending: er zijn niet veel mensen nodig om veel geld uit te geven. Ooit in het verleden hadden ze het plan 10.000 beleidsambtenaren terug te brengen tot 8000. Totaal mislukt. Dat stuk van het gesprek is voor mij compleet verwarrend. Er zijn 14.000 functies geschrapt maar tegelijkertijd is het totaal aantal gelijk gebleven. Begrijp me goed zelf ben ik ooit mijn loopbaan als Rijksambtenaar van het staatsbedrijf der PTT. Met de gereedschapstas op pad om technische dingen te doen zoals storingen opheffen of uitbreidingen in het telefonie netwerk te maken. Toen had de PTT alleen al meer dan 120.000 werknemers. Door de marktwerking werd ik ambtenaar af en met mij nog veel mensen ook in andere takken van sport. Daarover alleen is ook een bijdrage te maken. 

Waar stopt het?

Die functies waren uitvoerend. Het gesprek bij De Nieuwe Wereld concentreerde zich vooral op ambtenaren die beleid maken. (bron binnenlands bestuur). Het aantal rijksambtenaren is vorig jaar met ruim 5,5 procent gestegen ten opzichte van 2021. Eind 2022 stonden er 7.244 meer op de loonlijst. In totaal telt het rijk nu 138.376 ambtenaren. (bron binnenlands bestuur) Veel daarvan zijn bezig met beleid te maken. Tegenwoordig houdt dat grotendeels in hoe we ons als inwoner moeten gedragen. Wat gezien wordt als slecht belasten. De gemiddelde prijs van een pakje shag is tegenwoordig € 24,14. Het moet rokers een goed gevoel geven dat door de stijging in ieder geval we meer ambtenaren kunnen aanstellen.

Hamvraag is wel: loopt het allemaal niet vast? Less Indians and more Chiefs?

Ben ik een Don Quichot?

0 reacties
Vorige week hebben we Don Quichot gezien in Martiniplaza. Het was een leuke avond uit, maar blijkbaar weinig gewaardeerd. Want er waren een aantal voorstellingen geschrapt en het was bij ons lang niet uitverkocht. Zelf vond ik het een bijzonder mooie voorstelling met voldoende raakvlakken met de huidige tijd.

Over Don Quichot
Don Quichot wie kent het verhaal niet? Het is een boek uit 1605 (deel 1). Daarin wordt Don Quichot beschreven, een dolende ridder die door niemand serieus wordt genomen. Hij ziet windmolens aan voor reuzen die hij wil bestrijden, hij wordt voor gek werd verklaard. De schrijver Cervantes schrijft 10 jaar later deel 2 waarin hij DonQuichot speelt in een toneelspel. De metafoor van “de wereld is een schouwtoneel” wordt hier letterlijk waar. Daardoor lijkt de wereld vaak gekker te zijn dan Don Quichot zelf. (Deze korte samenvattting is deels van Wikipedia.)

Wat is er mis?
Persoonlijk heb ik me altijd een beetje verbonden gevoeld met Don Quichot. Regelmatig zeg ik tegen mensen “de wereld is gek geworden”. En bijna altijd beamen mijn gesprekspartners dat. Want wees eerlijk er klopt op veel fronten zaken niet. Een korte opsomming: De stook van biomassa wat vanuit de hele wereld wordt aangevoerd, hele bossen worden er voor gekapt? Of elektrische auto’s die eigenlijk lopen op steenkool (of op aardgas) want uiteindelijk wordt daarmee de stroom opgewekt. 15% was in 2022 duurzaam opgewekt. Het vaccineren van mensen onder de 60 jaar die geen enkel gevaar liepen. Boeren die minder mest mogen uitrijden vervolgens dit vervangen door kunstmest. Kunstmest waar veel aardgas voor nodig is om te maken.
Nog meer!
Ik kan nog wel even doorgaan: scholen die functioneel analfabeten opleveren. Steden die onbereikbaar worden gemaakt. Het spoor wat niet meer onderhouden kan worden omdat er geen goed opgeleide mensen meer zijn. Media waarin nog nauwelijks een afwijkende mening is te horen. En als die er wel is, gelijk er een stempel van extreem rechts op gedrukt wordt. Waar is gewoon rechts gebleven? Hoeveel academisch geschoolden moeten we nog hebben? Nederlandse universiteiten waar hordes buitenlandse studenten studies volgen. Ze krijgen vaak les in steenkolen engels gegeven worden door een Nederlandse docent. Jongeren die nog op hun 30e nog thuis wonen. 
Mijn droom
Ik ben nog echt niet uitputtend maar laat ik maar ophouden voor ik ook een stempeltje opgedrukt krijg. Ik droom van een wereld waarin gewerkt wordt aan vrede. Dat jongeren na hun 20e het huis uit kunnen en kinderen die praktisch zijn gewoon een vak leren door met hun handen te werken. Iemand die anders geaard is zich thuis voelt in onze maatschappij. Kinderen nog kind kunnen zijn en zich mogen ontpooien, zich niet hoeven te persen in een sjabloon die door de overheid is gemaakt. Ik droom van een overheid die ten dienste staat van de burger.
In gesprek
Aan het eind van de voorstelling roept Don Quichot: “Ben ik gek, als ik het leven zie zoals het zou kunnen zijn?”  Dat is me uit het hart gegrepen. Kijk je er anders tegenaan? Dat kan en mag natuurlijk! In dat geval wil ik graag met je in gesprek. Bijvoorbeeld een eind wandelen. Lees dan ook even mijn vorige blog en bekijk de video’s die daarbij horen.

De uitweg: Springen over de kloof

0 reacties

Slootje springen, kinderen hebben het vaak als hobby. Ik moet er aan denken als ik het begrip polarisatie hoor. In onze maatschappij is polarisatie geworden tot een kloof waar je bijna niet meer over kunt springen. Of het nu gaat over hegemonie van Amerika, Corona, Ukraine of Het Klimaat. De standpunten zijn soms zo uiteenlopend dat een gesprek niet meer mogelijk is.

Hoe moelijk dat is blijkt uit het gesprek tussen wetenschapsfilosoof Maarten Boudry en klinisch psycholoog Mattias Desmet bij “De Nieuwe Wereld” (zie hieronder). Beide heren zijn goed in hun vak maar op veel onderwerpen zijn ze het niet eens. Heel leerzaam voor een ieder die zo nu en dan roept dat de feiten toch duidelijk zijn. Na dit gesprek blijft er van feiten weinig over. Ontnuchterend hoe beide wetenschappers vragen zetten bij de uitkomsten van studies.

Wat wel erg mooi is om te zien hoe beide heren elkaar in de waarde willen laten. Toch is soms de ongeloof te bemerken van de een over de mening van de ander. Het is dat ze afgesproken hebben met elkaar in gesprek te blijven anders was het een kort gesprek geweest. Het maakt me duidelijk dat er een opdracht bij ons allen ligt om in gesprek te gaan met mensen met een afwijkende mening. Niet in debat maar in een gesprek. Niet om elkaar te overtuigen maar proberen te doorgronden wat de mening van de ander is en om erachter te komen waar die mening op is gestoeld.

Voor zover ik het na kan gaan is dat gesprek tussen deelnemers van de gepolariseerde partijen de enige uitweg die ons uit de misere helpt. Of misschien is een andere uitweg dat een van de meningen dominant wordt en verbod instelt voor het andere varhaal. Dan belanden we in een dictatuur. Maar dat is volgens mij geen goede oplossing. Ook niet als het dominante verhaal overeenstemt met mijn mening. (die trouwens niet heel uitgesproken is). Ik zag en las een interview met Peter Coleman de schrijver van het boek The Way Out. Mij uit het hart gegrepen. https://www.beyondintractability.org/mib-interviews/peter-coleman

De vraag is hoe organiseer je dat. In het gesprek vertelt Peter over het gesprek dat hij tijdens een wandeling had met zijn buurman. De buurman had een totaal ander beeld van de wereld. Mooi om te zien dat het wel kan, hoewel het erg moeilijk is. Net zoals het gesprek tussen Maarten en Matthias voor mij een lichtpuntje in een wereld die steeds verder uit elkaar drijft. Misschien goed kijken naar kinderen die over de sloot springen. Zij zullen moeten leren die gesprekken te voeren.

De heren werden het dus op veel punten niet eens en spraken af nog eens met elkaar in gesprek te gaan en intussen elkaar met onderzoeken elkaar te overtuigen.

Het tweede gesprek staat hieronder.

De ontwikkeling van Gemeenschappen in Landelijke Gebieden: Een Verhaal van Verbinding en Veerkracht

0 reacties

Het ontwikkelen van gemeenschappen in landelijke gebieden is een fascinerend proces dat diep geworteld is in de geschiedenis en cultuur van ons land. Het is een verhaal van veerkracht, samenwerking en innovatie dat zich blijft ontvouwen te midden van veranderende tijden en uitdagingen. Wat mij betreft een hoopvol gegeven.

In het hart van elk landelijk gebied liggen de gemeenschappen die het weefsel vormen van het sociale landschap. Deze gemeenschappen zijn vaak gebouwd op een fundament van gedeelde waarden, tradities en een sterke verbondenheid met het land. Maar net als de natuur zelf, zijn ook deze gemeenschappen onderhevig aan verandering en evolutie.

Een van de opvallendste trends in de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen is de toenemende diversiteit. Vroeger waren homogene dorpsgemeenschappen de norm. Nu zien we nu een groeiende mix van mensen uit verschillende achtergronden en levensstijlen die zich in landelijke gebieden vestigen. Deze diversiteit brengt nieuwe perspectieven en ideeën met zich mee, en verrijkt het sociale weefsel van landelijke gemeenschappen.

Een ander belangrijk aspect van de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen is de rol van technologie. Hoewel landelijke gebieden vaak worden geassocieerd met rust en traditie. Ze zijn ook steeds meer verbonden met de bredere wereld door middel van technologische vooruitgang. Internetverbindingen, mobiele communicatie en e-commerce hebben het mogelijk gemaakt voor mensen in landelijke gebieden om te profiteren van de voordelen van de digitale revolutie, zoals thuiswerken, online onderwijs en toegang tot wereldwijde markten.

Tegelijkertijd brengt deze toenemende verbondenheid ook uitdagingen met zich mee, zoals de dreiging van sociale isolatie en het verlies van traditionele ambachten en vaardigheden. Het is belangrijk voor landelijke gemeenschappen om een evenwicht te vinden tussen het omarmen van nieuwe technologieën en het behoud van de unieke cultuur en identiteit die hen maken.

Ten slotte is er de voortdurende uitdaging van economische ontwikkeling. Hoewel landelijke gebieden vaak worden geassocieerd met landbouw en traditionele ambachten, zijn ze ook steeds meer afhankelijk van andere sectoren, zoals toerisme, dienstverlening en technologie. Het is belangrijk voor landelijke gemeenschappen om een divers en veerkrachtig economisch ecosysteem te ontwikkelen dat hen in staat stelt om te gedijen te midden van veranderende economische omstandigheden.

Al met al is de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen een dynamisch en complex proces. Het wordt gekenmerkt door een mix van traditie en innovatie, continuïteit en verandering. Terwijl deze gemeenschappen zich blijven aanpassen aan nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. Het is essentieel dat ze vasthouden aan de kernwaarden die hen definiëren. Verbinden, gemeenschapszin, veerkracht en een diepgewortelde liefde voor het land.