Blog van Jan Hut

Lang geleden dat ik een blog schreef. Door drukte. Maar ook omdat, in een tijd waar alles op zijn kop staat, mijn mening niet veel toevoegt. Maar langzamerhand wil ik hier wel mijn mening en constateringen geven want zwijgen is geen optie.

Vooropgesteld: er is Corona. Er worden mensen ziek, erg ziek en er sterven mensen aan Corona. De Overheid doet van alles om dat te voorkomen. Zo erg hun best dat ze de grote lijnen kwijt zijn. Vaccins helpen. Maar de belofte dat vaccins ons uit de ellende helpen was een sprookje. Corona blijft onder ons. Niets nieuws want ook de griep, dementie, hart/vaatziekten en kanker blijven onder ons. Daar moet een nieuwe balans in komen.

Alles is intensief

Onze maatschappij is inmiddels verworden tot een bedrijfs achtige omgeving waar managers het voor het zeggen hebben. Managers die geschoold zijn in het sturen op cijfers. De administratie is heilig en cijfers liegen niet. Klopt maar hoe die cijfers tot stand komen is wel een punt, evenals definities. Een positief getest iemand is nog geen Covid patiënt of besmettelijk. Een Covid gestorvene is gestorven met Corona maar niet altijd aan Corona. Griep komt in de statistieken van sterfgevallen niet meer voor. In 2018 stierven er nog 2900 (inschatting RIVM) aan. Dat kan toch niet!?

We moeten Covid accepteren als iets waar mensen aan doodgaan. De ziekte kan je niet wegnemen door massaal te vaccineren. Het houdt voornamelijk huis onder ouderen. De gemiddelde Corona dode is 79% voor mannen en 83% voor vrouwen. Precies de gemiddelde levensverwachting van de Nederlander. Oftewel het overgrote deel zit in de aller-, allerlaatste levensfase. Kinderen houden er daartegenover vaak nagenoeg niets aan over. En natuurlijk zijn er slachtoffers op jongere leeftijd. Maar wat is de conditie van die mensen, we horen alleen de uitzonderingen. Alles zou er op gericht moeten zijn de ziekte te verlichten. Maar de middelen die over de hele wereld daarvoor worden gebruikt en geadviseerd, zijn in Nederland verboden.

Ophokken

Eigenlijk worden we behandeld net als een uitbraak in de intensieve veehouderij: Ophokken. En een vervoersverbod in de omgeving van de besmetting. Ik woon zelf ook in een gebied waar een vervoersverbod geldt in verband met de vogelgriep. Net zoals geen vluchten uit Zuid-Afrika meer op Schiphol vliegen. De borden in mijn omgeving geven meestal een alternatieve rijroute voor veeauto’s om een andere route te nemen. Met Covid hebben we die luxe niet het is overal. 

En laten we wel zijn we leven in de tijd van de intensieve menshouderij. Veel mensen leveren een productie voor grote bedrijven. Scholen zijn leerfabrieken waar besmettingen welig tieren. Verzorgingstehuizen zijn ook bergingen voor mensen die niet meer zelfstandig kunnen wonen. Niets ten nadele van de verzorgenden die hun uiterste best doen om het leven aangenaam te maken. Het zijn bij elkaar veel mensen bij  die een gemakkelijk prooi zijn voor de virus. Ik las ergens dat de gemiddelde verblijfsduur in een verzorgingstehuis 7 maand is. Een Corona uitbraak in een verzorgingstehuis leidt vaak tot een ramp. Zeker voor de nabestaanden. Het gaat over wel mensen die gemiddeld geen jaar meer geleefd hadden. 

Anders denken en handelen

Tijd om anders naar de materie te kijken. Veel van de richtlijnen zijn logisch. Ben je ziek: steek anderen niet aan. Ga je naar kwetsbare mensen wees een beetje voorzichtig. Maar gebruik je gezond verstand. Een laatste Sinterklaas vieren met de kleinkinderen. Dat laat je je toch niet ontnemen? Dat is een harde boodschap. Voor veel ouderen is contact met kleinkinderen een echt hoogtepunt. En kinderen hebben niets te vrezen van het virus.

Ooit las ik dat het merendeel van de mensen het liefst sterft in de eigen omgeving met de dierbaren om zich heen. Ik denk dat dat nog steeds een diepe wens is van mensen. Maar sterven mag blijkbaar niet meer. Live life to the Max(imum lenght) dat is niet wat ik begeer. De laatste uren, dagen of weken van een mensenleven zijn vaak niet glorieus. Soms heb je het geluk opeens om te vallen. Heel erg voor de nabestaanden weet ik uit ervaring. Voor de persoon zelf een zegen. Het zou mooi zijn afscheid te kunnen nemen in een vertrouwde omgeving. Maar vaak is het een lijdensweg in een vreemde omgeving tussen vreemden.  Kunnen we daar eens gewoon over hebben?

Het is een complexe wereld. Verkiezingen, terwijl ons land in crisis is. En dan heb ik het niet alleen over Corona want dat speelt over de hele wereld. Nee, de politiek is niet meer te vertrouwen! De toeslagen affaire en het aardgas dossier laat zien dat mensen die aan de verkeerde kant van de streep komen reddeloos verloren zijn. Jongeren die  op zoek zijn naar woonruimte moeten thuis blijven wonen of op een armetierig studentenkamer. Degene die mee kunnen in de ratrace hebben dit probleem minder maar ook die zitten met een complexe wereld.

Even wat waarnemingen:

• We worden alsmaar ouder en zelfs op die hoge leeftijd moet er nog alles uit de kast gehaald worden om een leven te rekken.   En in die poging is niet de angst voor een hoge sterfte maar de angst dat onze zorg het niet aan kan. Ik hoorde van een kennis dat ze met een hoogbejaarde zwaar demente vrouw de vaccinatie prik moest halen. Waar zijn we mee bezig? 
• Het krijgen van een lening voor een hypotheek vraagt 3 jaar een stabiel inkomen. Niks te maken met eigen vermogen of perspectief op inkomen. Het gaat om het huidig inkomen. Want stel je voor dat je de hypotheek niet meer kan opbrengen? Volgens mij was daarvoor het huis juist onderpand.  Maar daar gaat het al lang niet meer om. We hebben een paar jaar geleden ons huis voorgeschoten vanuit een oudedagsvoorziening. Een lening met een last van € 400,- konden we niet krijgen want dat zouden we niet kunnen opbrengen terwijl we daarvoor al een paar jaar voor € 900,- hadden gehuurd. Het is ons 3 jaar geleden gelukt maar dat lukt nu niet meer. 
• In de politiek gaat het niet om samenwerking maar om uitsluiting door coalitievorming. Wie doet het met wie. En binnen die coalitie krijgt de grootste partij haar zin. Zo kan het gebeuren dat een partij met 30% van de stemmen de dienst uitmaakt. En die partij wordt verweten van een doctrine dat is er echt iets in ons land aan de hand.
• We hebben een veel te grote veestapel. Intensieve veehouderij in megastallen, grond dat door gigantisch zwaar materieel wordt samengedrukt tot een betonplaat waar geen leven of micro organismes meer in leven. Terwijl organisch verbouwd voedsel meer smaak heeft en ook gezonder is. Maar biologisch boeren is bijna onmogelijk.
• Het MKB wordt doodgedrukt door wereldwijde spelers. Er moet nog steeds meer on-line. Terwijl bedrijven als Amazon, AirBnB, Uber de winst afromen. Je kunt een rol spelen in deze gekkigheid maar algoritmes zorgen er voor dat je er net van kan leven. 
• Energie… vul maar aan: met subsidies worden megaturbines neergezet die vervolgens energie leveren aan datacenters van wereldspelers. Omwonenden zitten opgescheept met de ellende.

Ondertussen op wereldniveau

Deze zaken staan niet allemaal los van elkaar. Eens per jaar komen de wereldleiders bij elkaar in Davos. Daar is een programma opgestart The Great Reset. Gelukkig communiceren ze er wel over. Claus Swab heeft er een boek over geschreven. Wikipedia schrijft erover Men wil mondiaal een nieuwe economische en politieke orde inrichten, om welvaart en inkomen te verdelen wat moet zorgen voor minder sociale ongelijkheid Daarbij voorziet het WEF een toekomstig scenario zonder bezit van eigendom met de slogan: “Ik bezit niets, heb geen privacy en het leven is nog nooit zo goed geweest.

Wat het met mij doet?

Gezonde twijfel! Want wie zijn lid van het WEF? Facebook, Microsoft, Google, KPMG, KPN, Unilever (Rutte) , McKinsey (Hoekstra), Uber en nog een hele lange lijst. Bij deze bedrijven schuiven ook politiek leiders aan. Sigrid Kaag zit in de agenda commissie. Op zich zijn die banden er al langer, maar hier worden plannen gesmeed. Die plannen staan gewoon in een boek. Zonder al te veel er over uit te willen wijden…. op de partnerlijst kom ik ook tegen: Bayer (je weet wel het bedrijf waar Monsanto is opgegaan) maar dan wordt het echt boeiend AstraZeneca, Pfizer, Moderna en Johnson & Johnson. Uit deze dodelijke verstrengeling is maar op een manier uit te komen. Terug naar lokaal. Ik heb mijn vertrouwen verloren in veel zaken. Ik geloof niet dat het goed komt met de corona aanpak, het klimaat, de gezondheidszorg, ons voedsel en nog veel meer. Alles is met alles verstrengeld, politiek, bedrijfsleven, zorg, overheid en onderwijs.  

Ok mijn eerste stap het boek Great reset lezen, vervolgens stemmen en dan niet op een partij van de coalitie. Einstein had een mooi gezegde: “Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt”. Welke partij wel? Dat weet ik nog niet. Woensdag wel. Vervolgens actief zijn in mijn eigen omgeving: lokaal. 

Ondertussen een poosje geleden dat ik een blog schreef. Dit wordt de eerste van het jaar. In corona tijd is er voldoende om over te schrijven iedere dag is dat wel iets waar ik op zou willen reageren. Mijn mening is er ook maar één die weinig toevoegt aan al de uitingen die voorbij komen. Of er een groot plan is geloof ik niet echt. Ik kan me wel voorstellen dat er zoiets zou kunnen zijn. Ooit in het verleden zijn er oorlogen gevoerd die gebaseerd waren op verzinsels. Dan hoeven we niet een zo heel ver terug in de tijd. Ik stoor me wel aan mensen die Wappies wegzetten. Neem ze in vredesnaam serieus en je hoeft niet hun standpunt te delen.

Over serieus nemen gesproken. Langzamerhand neem ik onze overheid niet echt meer serieus. De maatregelen buitelen over elkaar heen en hebben langzamerhand een achterlijk niveau. In een officiële mededeling valt te lezen dat we alleen sneeuwballen mogen gooien binnen een gezin.  Dat iemand dat serieus kan schrijven op de site van de overheid. Tegelijkertijd zie je de politie op de Dam in Amsterdam in een sneeuwballengevecht met omstanders. Prachtig dat dit kan, het geeft ook gelijk het belachelijke van sommige overheidsregels weer.

Ik heb van veel dingen geen verstand maar ooit was ik hoofd beveiliging. En weet uit die tijd hoe lastig het is om maatregelen te nemen die aansluiten bij de belevingswereld van mensen. Alleen dan werken regels. Iedere week wachtwoorden wisselen die bestaan uit 12 karakters met speciale tekens gaat niet werken mensen gaan het opschrijven. Ik heb het meegemaakt dat de wachtwoorden onderaan het toetsenbord zaten geplakt. Maar omgekeerd regels verzinnen die een kleuter begrijpt, helpen ook niet. Haal de sleutels uit het slot of log de computer uit zijn zulke onbenullige regels. Dat begrijpt iedereen.